Jubileusz 60-lecia święceń kapłańskich arcybiskupa seniora Ignacego Tokarczuka jest okazją do refleksji ogólnej nad istotą kapłaństwa - jako "Daru i Tajemnicy"- i szczególnej wizji kapłaństwa w osobie pasterza archidiecezji przemyskiej abp. Ignacego.

Za co jest poważany, szanowany, podziwiany, kochany...? A za co kochamy Tatry i Giewont z krzyżem na szczycie...? To Piękno i Potęga...

Pasterz Ignacy zapatrzony jest przez całe życie w Krzyż i w swego Mistrza. Jezus Chrystus jest jego siłą wewnętrzną i mocą w odważnym głoszeniu "w porę i nie w porę" Prawdy ewangelicznej.

W planach Bożej Opatrzności abp Ignacy został dany w czas trudnej historii Polski i Kościoła w Polsce, jako fundament i ostoja wiary chrześcijańskiej i godności człowieka. Wichrom historii stawiał tamę swego spokoju i dostojeństwa... Zakorzeniony w Chrystusowym Krzyżu budował Kościół przemyski, wzbudzając głęboką wiarę w sercach Ludu Bożego.

Biografia Księdza Arcybiskupa jest przebogata w różne wydarzenia. Dokładnie spełniły się na nim słowa Pisma Świętego: " Prawda was wyzwoli". I ta prawda czyniła go wolnym, a przez jego posługę przynosiła wolność innym. W okresie ustroju komunistycznego usiłowano różnymi sposobami zniewolić Arcypasterza Twierdzy przemyskiej. Stawiano mu zarzuty, iż niepodporządkowuje się władzy komunistycznej, posądzano o zdrady narodowe i rzucano inne kłamstwa. Wszystko to przeżył nieugięty w swoich zasadach. Szykany, zarzuty płynące z różnych źródeł znosił z godnością. Dlatego jego osobowość wprowadza nas dziś w wielkie zadziwienie i uszanowanie.

Zasługi Księdza Arcybiskupa są bardzo duże. Wiele też na ten temat mogłoby powiedzieć Towarzystwo Przyjaciół Anny Jenke. Ksiądz Arcybiskup jako ordynariusz przemyski zetknął się osobiście z Anną Jenke; była u niego prosić o kapłana "Płomienia" do pracy z młodzieżą w Jarosławiu. Po latach, gdy sprawa związana z rozpoczęciem procesu beatyfikacyjnego sł. Bożej Anny Jenke dojrzała - Ksiądz Arcybiskup podjął ją ochotnie i wprowadził na forum Kościoła Świętego.

To tylko jeden wycinek pracy Księdza Arcybiskupa. Nie sposób w jubileuszowych wspomnieniach przelać na papier wszystkich dzieł, których dokonywał; opisać choćby budowę kościołów, które rosły w szybkim tempie jak przysłowiowe "grzyby po deszczu". To wszystko wymagało wielkiej determinacji, samozaparcia, ofiary i odwagi. Nigdy i nikomu nie pozwolił sobą manipulować.

Odwaga i pełne zaufanie Bogu znalazły swój wyraz również w jego chorobie. Ksiądz Arcybiskup przeszedł operację, wiele cierpiał, ale i w tym ciężkim doświadczeniu, swoją postawą pełną cierpliwości, spokoju, opanowania i poddania się woli Bożej dawał świadectwo mocnej wiary.

Zawsze był i dziś również abp Ignacy Tokarczuk jest znakiem odwagi, szlachetności ducha. Jest ostoją dla zatrwożonych i zalęknionych. Stawał, jak żołnierz w pierwszej linii frontu; waleczny, zdecydowany, konsekwentny. Bóg i Ojczyzna - to wartości, dla których warto być takim "Żołnierzem". Miłość do Ludu Bożego i odpowiedzialność - to jedyna motywacja duszpasterstwa Księdza Arcybiskupa. A mądrość połączona z roztropnością, jako cnoty najbardziej społeczne, pomagały mu odpierać ataki i odnosić zwycięstwa. Był widoczny wszędzie, bo stał na szczycie, wysoko, jak krzyż na Giewoncie.

Dziś śpiewamy radosnym sercem Gaude Mater Polonia, bo masz godnego czci Syna, Kapłana, Pasterza i Polaka, który dał swemu Ludowi wszystkie siły, wiarę i odwagę swego pięknego życia. Z głęboką czcią pochylamy się przed Wielkim Autorytetem Kościoła przemyskiego i Polski.

Dziękujemy Bożej Opatrzności za jego pasterzowanie, niosąc pamięć i wdzięczność serca w modlitwie.

Towarzystwo Przyjaciół Anny Jenke