Ks. Jerzy Serwik urodził się 4 sierpnia 1954 r. we wsi Królowa Wola. Jak sam przyznaje, „odkąd sięga pamięcią, zawsze chciał zostać kapłanem”, stąd po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp. Józefa Rozwadowskiego 20 maja 1979 r. Jako wikariusz pracował w parafii Sulejów, Ozorków, Stryków i Pabianice. Po dziewięciu latach kapłaństwa objął probostwo w małej parafii Żeronie, gdzie pracował przez dziesięć lat. W rocznicę swych świeceń kapłańskich, 20 maja 1998 r., objął probostwo w parafii Parzęczew, w której obecnie upływa dziesięć lat jego pobytu.
Parafianie są dumni ze swojego proboszcza, gdyż jest on wspaniałym duszpasterzem, interesującym się życiem całej parafii. Jak sam przyznaje, nie robi niczego nadzwyczajnego. Mówi: „czynię to, co należy do istoty kapłaństwa, tj. odprawiam Mszę św., pełnię dyżury w kancelarii, chodzę na pogrzeby, daję śluby, chrzczę dzieci, a także zajmuje się remontami w kościele”. Całokształt pracy duszpasterskiej Księdza Kanonika zasługuje, aby go za to docenić i dowartościować. Jest on, jak mówią parafianie, kapłanem bardzo wyrozumiałym, ciepłym, jest osobą, która interesuje się losami ludzi i ich problemami. Wiele czasu poświęca tym wszystkim, którzy przychodzą do kancelarii, nikogo nie pozbywa, nie lekceważy, lecz każdego wysłuchuje, otaczając go ojcowskim sercem.
Troszczy się również o duchowość parafii, co wyraża się w sprawowaniu liturgii, w którą wkłada dużo serca. Jako gospodarz co roku podejmuje jakąś inicjatywę, by dwie świątynie znajdujące się na terenie parafii upiększać, ubogacać, odnawiając ich przepiękne zabytkowe wnętrza. Dba także o cmentarz, o znajdujące się tam groby kapłanów, fundatorów i budowniczych kościołów. Pasją Księdza Kanonika jest niemal 600-letnia historia parafii. Stara się przybliżyć i zapoznać z nią swych parafian, zaszczepić w nich identyfikację z tą tradycją. W swym dorobku posiada następujące pozycje książkowe: „W cieniu parzęczewskiej Golgoty”, „Apostołka parzęczewskiej parafii”, „O fundatorach, kolatorach i dobrodziejach parzęczewskiej parafii”, z jego inicjatywy wydano także dwa kalendarze ukazujące piękno świątyń. Niebawem ukaże się kolejna publikacja pt. „Misjonarze z Parzęczewa”, a w przygotowaniu jest także książka o ks. Franciszku Marcinkowskim i kolejny kalendarz na rok 2009. Lubi też pracę fizyczną, w którą wkłada wiele serca, co widać w pięknym, zadbanym ogrodzie.
Całe jego życie pokazuje, jak kocha swe kapłaństwo, w którym nie szuka żadnej nadzwyczajności. Swą postawą głębokiej wiary i skromności zyskuje sympatię parafian: Został zgłoszony do konkursu „Proboszcz Roku”, gdzie zakwalifikował się do finałowej czternastki. I choć nie zajął pierwszego miejsca, dla parafian i tak on jest najlepszy. Zapytany podczas wywiadu w programie „Dialogi” przez ks. Jarosława Nowaka, co czynić, by parafianie tak szanowali księdza w parafii, odpowiedział:, „Trzeba robić to, co należy do istoty kapłaństwa, tzn. pobożnie bez pośpiechu odprawiać Mszę św., by ludzie będący na liturgii czuli, że to jest misterium zbawcze, by księża żyli skromnie, nie wynosili się nad innych, by byli z ludźmi w ich radościach, jak i smutku, by trwali z wiernymi we wspólnocie”. Na koniec zaznaczył, „że trzeba być zwyczajnym księdzem, który kocha swoją kapłańską posługę, co wyraża się w nieustannym zgłębianiu wiary”. Uhonorowaniem dla ks. Jerzego, za całą postawę kapłańską jest nadanie mu przez abp. Władysława Ziółka, metropolitę łódzkiego, 28 września 2007, tytułu kanonika honorowego Kapituły Kolegiackiej Łaskiej.

Księdzu Kanonikowi w 10. rocznicę pobytu w parzęczewskiej wspólnocie wierni parafianie życzą wiele sił i zapału w pracy duszpasterskiej na kolejne lata posługi, aby nadal wszystkie dzieła i prace były podejmowane z umiłowania Kościoła, by Ksiądz Proboszcz zgłębiał w swym kapłaństwie Chrystusowy „dar i tajemnicę”