Dokonano również wyboru zastępcy przewodniczącego i sekretarza generalnego episkopatu Białorusi. Zastępcą przewodniczącego został wybrany 43-letni biskup witebski, Oleg Butkiewicz, a sekretarzem generalnym 46-letni biskup pomocniczy diecezji grodzieńskiej Józef Staniewski.

Metropolita mińsko-mohylewski abp Tadeusz Kondrusiewicz urodził się 3 stycznia 1946 roku w Odelsku, w pobliżu Grodna, w rodzinie Ignacego i Anny Kondrusiewiczów. Po ukończeniu szkoły średniej w 1962 r. Kondrusiewicz rozpoczął studia na Wydziale Fizyki i Matematyki Grodzieńskiego Instytutu Pedagogicznego, którą po roku musiał przerwać w związku z oskarżeniami, że regularnie chodzi do kościoła i uczestniczy w nabożeństwach. W 1964 r. podjął studia na Wydziale Energetyki i Konstrukcji Maszyn na Politechnice Leningradzkiej. Dyplom, z oceną bardzo dobrą, uzyskał w 1970 r. zdobywając tym samym tytuł inżyniera maszyn. Do 1976 r. pracował w swoim zawodzie w Wilnie.

W 1976 r. Kondrusiewicz wstąpił do seminarium duchownego w Kownie (Litwa), które ukończył w 1981 r. 31 maja tegoż roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Ludasa Pawiłonisa.

W latach 1981-1986 był wikarym w wileńskim kościele św. Teresy przy Ostrej Bramie, w latach 1986-1987 — wikarym w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Druskienikach (Litwa), następnie w latach 1987-1988 — wikarym w wileńskim kościele Ducha św. 13 lutego 1988 r. został proboszczem grodzieńskiej parafii Matki Bożej Anielskiej (były kościół franciszkański) i św. Franciszka Ksawerego (katedra).

W 1985 roku na Wydziale Teologicznym, w Kownie, obronił pracę na temat „Nauczanie Konstytucji dogmatycznej II Soboru Watykańskiego Lumen Gentium o Kościele” i otrzymał stopień licencjata teologii. W 1988 roku obronił pracę doktorską na temat „Pogłębione nauczanie o Kościele w pracach II Soboru Watykańskiego i w jego dokumentach” i otrzymał stopień doktora teologii.

25 lipca 1989 r. Jan Paweł II mianował ks. Kondrusiewicza tytularnym biskupem Hippony Dziryckim i administratorem apostolskim diecezji mińskiej dla katolików na Białorusi. 20 października 1989 r. otrzymał w bazylice św. Piotra w Rzymie sakrę biskupią, której udzielił mu sam Jan Paweł II. Za swoją biskupią dewizę obrał słowa: „Quis ut Deus” (Któż jak Bóg).

Podczas pracy na Białorusi bp Kondrusiewicz założył Wyższe Seminarium Duchowne w Grodnie, sprzyjał oddawaniu i odkrywaniu ponad 100. wcześniej zamkniętych kościołów oraz przyczynił się do wydania „Porządku Mszy św.” i „Katechizmu” w języku białoruskim. W ten sposób włączył się w odbudowę Kościoła na Białorusi, którą potem kontynuował jego następca kard. Kazimierz Świątek.

13 kwietnia 1991 r. Tadeusz Kondrusiewicz został mianowany arcybiskupem i wyznaczony administratorem apostolskim dla katolików obrządku łacińskiego europejskiej części Rosji. W czasie jego pracy w Rosji została oficjalnie zarejestrowana administratura apostolska dla katolików obrządku łacińskiego. Przeprowadzono też prawną rejestrację wielu odnowionych parafii i struktur kościelnych. Po podziale administratury, 23 listopada 1999 r., został wyznaczony administratorem apostolskim dla katolików obrządku łacińskiego północno-europejskiej części Rosji.

Kiedy 11 lutego 2002 r. Jan Paweł II nadał administraturom apostolskim dla katolików obrządku łacińskiego w Rosji status diecezji, abp Kondrusiewicz otrzymał funkcję metropolity archidiecezji Matki Bożej w Moskwie. Dzięki jego staraniom rozpoczęła pracę Caritas, zostało utworzone informacyjno-wydawnicze centrum, salezjańskie i franciszkańskie centrum wydawnicze, jak również biblioteka duchowna. Przy udziale abp Kondrusiewicza zaczęto wydawać dziennik katolicki oraz zaczęła działać komisja liturgiczna, która przygotowuje przekłady tekstów liturgicznych w języku rosyjskim.

W lutym 1999 r. abp Kondrusiewicz został wybrany przewodniczącym Konferencji Biskupów Katolickich Federacji Rosyjskiej.

21 września 2007 r. papież Benedykt XVI zwolnił abp Kondrusiewicza z funkcji zwierzchnika archidiecezji Matki Bożej w Moskwie i mianował go metropolitą mińsko-mohylewskim.

Arcybiskup mówi biegle językami: białoruskim, rosyjskim, polskim, litewskim, angielskim i włoskim.