W Warszawie 28 maja 1981 r. zmarł Prymas Tysiąclecia, Stefan Kardynał Wyszyński. To właśnie każdy 28. dzień miesiąca wybrano na modlitwę w intencji rychłej beatyfikacji sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. Ta modlitwa odbywa się w kościele rektoralnym pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Zamościu. Biorą w niej udział m.in. nauczyciele i uczniowie ze szkół noszących imię Prymasa Wyszyńskiego.
28 listopada br. w modlitwę o beatyfikację swojego patrona włączyła się społeczność Zespołu Szkół Podstawowo-Gimnazjalnych im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Nabrożu. Prymas Tysiąclecia patronuje tej szkole od 7 listopada 2006 r.
Głównym punktem spotkania w kościele św. Katarzyny była Eucharystia w intencji rychłej beatyfikacji sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. Mszy św. przewodniczył ks. Jerzy Truś – proboszcz i kustosz sanktuarium maryjnego w Nabrożu oraz katecheta w miejscowej szkole. Wraz z nim Mszę św. celebrowali: ks. prał. Zdzisław Ciżmiński, ks. Łukasz Duda – wikariusz nabroskiej parafii i katecheta w zespole szkół, który wygłosił okolicznościową homilię, oraz ks. Grzegorz Bartko – katecheta z Gimnazjum im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Sitnie i ks. Krzysztof Hawro.
Reklama
W okolicznościowej homilii ks. Łukasz Duda wskazał powody do wdzięczności za dar tak wyjątkowego patrona, którego imię nosi Zespół Szkół w Nabrożu. Kaznodzieja przybliżył także związki Księdza Prymasa z parafią w Nabrożu, wskazując, że ta wyjątkowa postać mocno wpisała się w losy Nabroża i sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej.
– 25 maja 1944 r. podpalono kościół w Nabrożu. Budynek spłonął prawie doszczętnie. Nietknięty został tylko ołtarz z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, co przez miejscową ludność przyjęto jako cud. Partyzanci zdjęli obraz i na czas odbudowy świątyni przenieśli go do Tyszowiec. 16 lipca 1948 r. w bardzo uroczystej procesji bp Stefan Wyszyński z ponaddziesięciotysięczną rzeszą wiernych dokonał przeniesienia obrazu Matki Bożej do Nabroża – przypomniał kaznodzieja.
Po Mszy św. uczniowie Zespołu Szkół w Nabrożu przedstawili akademię o swoim patronie, wskazując na aktualność ABC Społecznej Krucjaty Miłości – słów, których autorem jest kard. Stefan Wyszyński.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
W kościele NMP Królowej Polski we Wrocławiu - Klecinie odbył się “Koncert miniatur organowych dla uczczenia św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej”w wykonaniu organisty Ireneusza Kusia.
Koncert odbył się w ramach “Spotkań klecińskich” podczas których zaproszeni goście będą się dzielić swoim słowem oraz talentami. Listopadowe spotkanie miało charakter muzyczny i jego celem było uczczenie św. Cecylii. We wstępie do koncertu życiorys patronki muzyki kościelnej opowiedział ks. Jacek Tomaszewski, proboszcz klecińskiej parafii. Uczestnicy koncertu organowego mogli wysłuchać m.in. następujące utwory: Toccatę e-moll Johanna Pachelbela; “Ojcze nasz” w kompozycji Dietricha Buxtehudea; “Pastorale” Charlesa Weseleya. W drugiej części przygotowane zostały kompozycje: Johanna Sebastiana Bacha “Zmiłuj się Panie, mój Boże” oraz “Sinfonia”, a także “Dawny taniec angielski” Gordona Younga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
