Reklama

Kościół

„Podziel się szczęściem” - nowożeńcy mogą obdarować podopiecznych Fundacji Małych Stópek

„Podziel się szczęściem” to kolejna akcja Fundacji Małych Stópek, tym razem skierowana do par planujących ślub, które w tym szczególnym dniu chcą zrobić coś dobrego. Przyszli nowożeńcy mogą poprosić swoich weselnych gości, aby zamiast kwiatów, przynieśli pieluszki i inne artykuły kosmetyczne dla dzieci, które za pośrednictwem Fundacji, trafią do potrzebujących.

[ TEMATY ]

rodzina

Karol Porwich

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

- Ślub to wydarzenie, któremu towarzyszy wielka radość. Emanuje z serc Nowożeńców i udziela się innym. Ta potrzeba obdarowania radością jest tak wielka, że młodzi małżonkowie pragną ogłosić ją całemu światu. Właśnie w tym pragnieniu swój początek znalazła akcja Fundacji Małych Stópek „Pielucha dla malucha – podziel się szczęściem”, którą kierujemy do przyszłej Pary Młodej – można przeczytać na stronie Fundacji Małych Stópek.

Co roku, około sto przyszłych małżeństw decyduje się, by zamiast weselnych kwiatów poprosić gości o podarowanie artykułów chemicznych na rzecz potrzebujących. Jak podkreśla ks. Tomasz Kancelarczyk, początkiem akcji był ślub jednaj z wolontariuszek Fundacji Małych Stópek, która jakieś 10 lat temu poprosiła swoich gości weselnych, by zamiast zwyczajowych kwiatów i upominków, przynieśli artykuły higieniczne dla małych podopiecznych Fundacji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Zadzwoniła do mnie z prośbą po odbiór upominków, gdy przyjechałem byłem zaskoczony, że jest ich tak dużo! Stwierdziłem, że to świetny pomysł, by rozpowszechnić taką akcję na większą skalę. Zaprosić narzeczonych. Kwiaty zwiędną, a przekazane dobro ucieszy mamy z małymi dziećmi – powiedział prezes Fundacji.

Dodał, że akcja cieszy się także uznaniem gości weselnych, którzy doskonale rozumieją tę ideę, wiedzą, że ich prezenty będą służyły potrzebującym. Poza tym jest to dobrą promocja pozytywnego wizerunku postawy pro-life wśród gości.

- Ci, którzy wchodzą w związek małżeński, są ubogaceni szczęściem swojej miłości, szczęściem otrzymanego błogosławieństwa. Zachęcamy, by podzielili się tym szczęściem oddając to co otrzymaliby w postaci kwiatów, właśnie na rzecz potrzebujących dzieci. Cieszę się, że tak dużo par włącza się w tę akcję. Wartość jednorazowego daru szacujemy zwykle na ok. kilka tysięcy złotych, w zależności od ilości zaproszonych gości. To naprawdę cieszy, ponieważ artykuły kosmetyczne są zwyczajnie drogie – zaakcentował kapłan. - Nie ma nic piękniejszego niż wchodzić w związek małżeński pomagając potrzebującym, słabszym, opuszczonym... - dodał.

Reklama

Fundacja Małych Stópek odwdzięcza się swoim darczyńcom poprzez Trójcy Świętej autorstwa Andrzeja Rublowa. Ksiądz Kancelarczyk napisał także medytacje "Trójca Święta jako wzór dla małżeństwa", która jest wręczana małżonkom i ma stanowić wsparcie modlitewne na nową drogę życia.

Podziel się cytatem

Reklama

Duchowny podkreśla, że narzeczeni, którzy decydują się wziąć udział w akcji, to zazwyczaj pary funkcjonujące blisko Kościoła. Znaczący odsetek z nich stanowią osoby, które wspierają inicjatywy pro-life.

Reklama

By dołączyć do akcji „Podziel się szczęściem” wystarczy zgłosić się telefonicznie do Fundacji. Na stronie internetowej inicjatywy można wybrać wzór wizytówek, z prośbą by goście zamiast kwiatów ofiarowali młodej parze produkty kosmetyczne dla podopiecznych Fundacji. Następnie wizytówki zostają wysłane do pary biorącej udział w inicjatywie.

- Ważne by postawa pro-life kojarzyła się ludziom właśnie z postawą pomocową, z działaniem na rzecz konkretnych rodzin, dzieci – podkreślił ks. Kancelarczyk. - Niektóre domy mówią, że nie kupują już środków kosmetycznych, bo  tak wiele dostają od nas – dodał.

Duchowny podkreśli, że podsumowując całą zeszłoroczną działalność, w ubiegłym roku Fundacja zebrała kwotę ok. 25 mln, licząc zarówno datki finansowe jak i te w postaci ofiarowanych produktów.

- Naszą sztandarową świąteczną akcję zbiórki artykułów kosmetycznych „Paczuszkę dla Maluszka” oszacowaliśmy na wartość ok. 13 mln. Mamy też inne, podobne akcje, np. „Podziel się szczęściem” (nowożeńcy proszą gości weselnych, by zamiast kwiatów przygotowali artykuły dla dzieci), „Wielkopostne porządki” (zbiórka chemii gospodarczej), lub „Tak niewiele” (polegająca na zakupie konkretnych prezentów dla potrzebujących). Pieniądze czy towar to nieważne. Najważniejsze że jest konkretna pomoc – zaakcentował kapłan.

Dodał, że z roku na rok Fundacja Małych Stópek rozwija się, a prowadzonych akcji jest coraz więcej. Celem inicjatywy na najbliższy czas jest rozpoczęcie ekspansji działalności Fundacji na całą Polskę, by móc podejmować śmielsze działania. - Chcielibyśmy też poszerzyć nasze działanie formacyjne w szkołach, dotrzeć do nich z przesłaniem wartości życia – zaznaczył ks. Kancelarczyk.

Reklama

- Prowadzimy naszą działalność wyłącznie dzięki darowiznom osób prywatnych. Nie otrzymujemy żadnych dotacji od państwa. Nawet gdybyśmy mieli taką możliwość, nie wzięlibyśmy ani grosza. Przyświecają nam słowa Jana Pawła II, który pisał: „Potrzebna jest powszechna mobilizacji sumień”. Ten aspekt również spełnia funkcję formacyjną, jesteśmy połączeni z naszymi darczyńcami we wspólnej idei obrony życia. To kwestia sumienia i konkretnego człowieka – podsumował.

Fundacja Małych Stópek powstała 5 kwietnia 2012 r. w Szczecinie. To jednak data jedynie formalnego zatwierdzenia działań organizacji, którą tworzą osoby od wielu lat zaangażowane na rzecz obrony wartości ludzkiego życia, od poczęcia do naturalnej śmierci oraz godności jego przekazywania. Początkowo ich głównym celem, była organizacja Marszu dla Życia w Szczecinie oraz promocja duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Obecnie działania Fundacji mają znacznie szerszy zakres – obejmują całoroczną formację i edukację młodzieży, kształtowanie opinii publicznej oraz pomoc matkom, które zrezygnowały z zamiaru aborcji i urodziły swoje dziecko. Działania te, dotyczą nie tylko terenu Szczecina, ale i całej Polski, a wiele inicjatyw ma zasięg międzynarodowy.

Fundacja swą nazwę zaczerpnęła od istniejącego w przestrzeni wirtualnej Bractwa Małych Stópek (BMS), powołanego do życia przez ks. Tomasza Kancelarczyka. Bractwo nie jest strukturą formalną. To inicjatywa, zrzeszająca w sposób nieformalny (w internecie) kilkadziesiąt tysięcy obrońców życia z całej Polski, a także spoza jej granic. Jej celem jest dzielenie się informacjami, dotyczącymi obrony życia oraz aktywizowanie do działań pro-life wszędzie tam, gdzie są członkowie Bractwa.

Fundacja Małych Stópek (FMS) w odróżnieniu od Bractwa, stanowi strukturę formalną. Dzięki wsparciu Darczyńców, FMS może nieść konkretną pomoc poszczególnym osobom.

Reklama

Nazwa Bractwa, a później i Fundacji Małych Stópek, została zaczerpnięta od międzynarodowego symbolu obrońców życia na całym świecie – przypinki stópek dziecka w 11 tygodniu życia prenatalnego, w jego naturalnych rozmiarach.

Działania, które podejmowała początkowo Fundacja, związane były głównie z organizowaniem i współfinansowaniem Marszu dla Życia w Szczecinie oraz wszystkich towarzyszących mu przedsięwzięć. Dzięki hojności darczyńców Fundacji, ich zaufaniu do powstałej organizacji i zaangażowanych w jej działania osób, z charyzmatycznym prezesem na czele, Fundacja mogła podejmować kolejne inicjatywy i coraz prężniej rozwijać te już istniejące.

Misją Fundacji Małych Stópek jest ochrona każdego nienarodzonego dziecka, bez względu na warunki i okoliczności w jakich się poczęło oraz promocja odpowiedzialnego rodzicielstwa. Działamy na rzecz ogółu społeczności, w służbie rodzinie i człowiekowi. W szczególności promujemy wartości, które stanowią fundament instytucji rodziny. Pomagamy rodzinom i osobom, które są niepewne i zagubione wobec swych zadań lub zwątpiły i zatraciły świadomość znaczenia i prawdy życia małżeńskiego oraz rodzinnego. Naszą misję realizujemy poprzez edukację młodzieży, formację duchową i intelektualną, jak również poprzez specjalistyczną pomoc, w tym także i materialną.

2023-07-10 10:52

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co nowego w edukacji?

Wsparcie rodzin programem „Rodzina 500+”, odejście od pomysłów obowiązku szkolnego dla sześciolatków i likwidacji gimnazjów, nadzieja na powstrzymanie likwidacji małych szkół, uczenie kompetencji cyfrowych maluchów i wiele innych nowości pojawia się w programie naprawczym polskiej edukacji

Szybki sondaż wśród znajomych z trójką dzieci umożliwia rozeznanie, na co średnio sytuowani rodzice przeznaczą pieniądze z rządowego programu „Rodzina 500+”.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Elżbieta Rafalska: Umiejętnie potrafiliśmy skorzystać ze środków unijnych przez 20 lat obecności w UE

2024-04-29 07:49

[ TEMATY ]

Łukasz Brodzik

Elżbieta Rafalska

YouTube

Rozmowa z europoseł Elżbietą Rafalską

Rozmowa z europoseł Elżbietą Rafalską

Umiejętnie potrafiliśmy skorzystać ze środków unijnych przez 20 lat obecności w Unii Europejskiej, a swoboda przepływu osób i usług była najcenniejszą wartością tego okresu - podkreśla Elżbieta Rafalska w rozmowie z portalem niedziela.pl.

Europoseł Prawa i Sprawiedliwości dodaje jednak, że wstępując do Unii Europejskiej byliśmy przekonani o gwarancji zachowania swojej odrębności, co dziś nie jest już takie oczywiste.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję