Czytelnicy wiersze piszą

Niezwykły gość

Przychodzisz w ciszy
Bez fanfar bez rozgłosu bez splendoru
Przychodzisz nagi ubogi bez tytułów bez korony

Przychodzisz bezbronny
Bez tajnych służb
Bez kuloodpornych tarcz bez wsparcia militarnych sił

Przychodzisz do wszystkich ras
Do wszystkich ludów
Do wszystkich kultur państw i narodów

Przychodzisz do starych i młodych
Do zdrowych i chorych
Do ubranych w bisior i purpurę
I odzianych w zwyczajne szaty i łachmany

Przychodzisz do chodzących całe życie na kolanach
I do stojących na rozdrożu wątpiących zagubionych
Poszukujących miejsca i sensu swego istnienia

Przychodzisz i do nas
Do naszej Ojczyzny i do naszego Narodu
Przychodzisz do naszych wiosek i miast
Domów i rodzin umysłów i serc

Pukając do każdego człowieka
Przynosisz Swój Najcenniejszy Dar
Który sprawia
Że topnieją lody otwierają się oczy
Zmartwychwstają serca i jednoczą się dłonie

A życzliwość i dobroć przebaczenie i radość
mieszają się
Z odgłosem kolęd zapachem żywicy i całą
niezwykłością tego Wieczoru
Niosąc Pierwiastek Nadziei na dalszy czas

Tadeusz Puzia