Reklama

Jak rozmawiać z dziećmi o... uzależnieniach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mój ojciec nadużywa alkoholu. Mieszka po sąsiedzku. Moi synowie (w wieku 6 i 4 lata) często pytają, czy mogą iść do dziadka. Nie pozwalam im, nie lubię, kiedy są tam sami bez mojej kontroli.
Do tej pory wystarczał argument: „sami tam nie pójdziecie”, ale ostatnio starszy syn zauważył, że mogą sami biegać wokół domu, a do dziadka nie mogą iść sami. Nie wiem, jakich argumentów użyć, nie chcę bowiem niszczyć w ich oczach wizerunku dziadka i mówić im o jego pijaństwie, a z drugiej strony muszę ich jakoś ostrzec. Prędzej czy później usłyszą też komentarze sąsiadów. Czy takie małe dziecko zrozumie, kto to jest alkoholik?
Katarzyna

Znowu zacznę podobnie jak w tekście na temat pornografii (sprzed dwóch tygodni), że trzeba wprowadzić do rozmów z dzieckiem wyjaśnienie kluczowego pojęcia - wtedy była to „pornografia”, dzisiaj jest to „uzależnienie”.
„Mamo, dzisiaj jeszcze nic nie oglądałam. Muszę coś pooglądać”. „Tato, dzisiaj w ogóle nie grałem. Muszę w coś pograć, komputer zajęty, to przynajmniej na komórce sobie pogram”. Na przykładzie takich stwierdzeń można wyjaśnić już 4-latkowi, że „nawet od bajek, komputera lub komórki można się uzależnić. Kiedy nie potrafimy sobie powiedzieć STOP, ja muszę oglądać, ja muszę grać, ja muszę to mieć i robimy wielką awanturę, że tego nie możemy dostać, to powinniśmy zacząć ćwiczyć odmawianie sobie tego. Są uzależnienia mniej i bardziej szkodliwe, ale z każdym trzeba walczyć i ćwiczyć mówienie «NIE». Ktoś walczy np. z obgryzaniem paznokci, a ktoś inny z piciem alkoholu. I dorośli, i dzieci mogą mieć kłopot z uzależnieniem. Dlatego tak ważne jest, aby dorośli dawali dobry przykład dzieciom”.
Pani Katarzyna może powiedzieć swoim synom: „Dziadek nie potrafi powiedzieć sobie STOP w piciu wódki (piwa), a jak wypije, często zachowuje się nieelegancko i dlatego nie chcę, żebyście sami odwiedzali dziadka”. W wierzących rodzinach zachęcam do tego, by w takich sytuacjach modlić się razem z dziećmi: „Panie Boże, daj siłę dziadkowi, aby przestał pić. By nie niszczył swojego zdrowia, życia. Żeby zobaczył, że robi źle, że jest alkoholikiem”. Więcej krzywdy można wyrządzić dzieciom, nie rozmawiając z nimi o alkoholizmie w rodzinie (udając, sztucznie izolując) lub wulgaryzując temat: „nie będziecie chodzić do tego starego pijaka” itp. Otwarta rozmowa, jeszcze z przedszkolakiem, pozwoli później, starszemu dziecku, mieć wiedzę i zdrowy dystans do uzależnionego, ale również zachować szacunek do osoby. „Gdyby chciał, mógłby przestać”.
W razie konieczności trzeba też komentować i stawiać granice: „nie możemy pozwolić na takie zachowania”, „czasami nie można komuś pomóc, jeśli ktoś nie chce pomocy, ale my musimy się ratować”. Należy równocześnie dawać też nadzieję: „nigdy nie jest za późno na to, aby się zmienić”, „zawsze można sobie powiedzieć STOP”, „Pan Bóg działa cuda, ale trzeba mu na to pozwolić i poprosić Go o siłę do walki z nałogiem”.
Inwestując w rozwój duchowy młodego pokolenia, najlepiej zabezpieczamy młodzież przed wejściem w różne uzależnienia. Działamy profilaktycznie, kiedy stajemy w prawdzie wobec uzależnień rodziców, dziadków, krewnych, znajomych lub nawet nieznajomych mijanych na ulicy. Pamiętam wieczorną modlitwę mojej córeczki (wówczas 4-latki) w dniu, kiedy na spacerze mijałyśmy akurat wiele mam, które paliły papierosy przy swoich dzieciach: „Panie Boże, za wszystkie mamusie, które palą, aby potrafiły przestać”. Módlmy się ze swoimi dziećmi za uzależnionych, i pozwalajmy dzieciom, aby spontanicznie inicjowały swoje modlitwy w takich intencjach.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Co to jest UZALEŻNIENIE?
- Kiedy nie umiemy sobie w czymś powiedzieć STOP, a kiedy tego czegoś nie mamy, wpadamy w rozpacz.

Reklama

Warto, aby w domu rodzinnym panowała zasada:
TRZEBA UMIEĆ SOBIE POWIEDZIEĆ STOP!
Dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych, a każdy musi pracować nad czymś innym.
Trzeba silną wolę kształtować już od przedszkola, a przede wszystkim dawać dzieciom dobry przykład.

Nie można tylko uzależnić się od:
- dobrego spędzania czasu z bliskimi
- przytulania i mówienia: KOCHAM CIĘ
- ważnych rozmów
- czytania dobrych książek
- poznawania świata, prawdy i doświadczania miłości
- pragnienia Boga, modlitwy
- …
I wielu innych ważnych rzeczy, których brak często nas pcha w pułapkę uzależnienia!

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

Abp Jędraszewski: tylko budowanie na Chrystusie pozwoli ocalić siebie i swoją tożsamość

2024-05-05 18:59

Karol Porwich/Niedziela

Abp Marek Jędraszewski

Abp Marek Jędraszewski

I dawne, i niezbyt odległe, i współczesne pokolenia, jeśli chcą ocalić siebie i swoją tożsamość, muszą nieustannie zwracać się do Chrystusa, który jest naszą skałą, kamieniem węgielnym, na którym budujemy wszystko - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie wizytacji kanonicznej w parafii św. Sebastiana w Skomielnej Białej.

W czasie pierwszej Mszy św. proboszcz ks. Ryszard Pawluś przedstawił historię parafii w Skomielnej Białej. Sięga ona przełomu XV i XVI w. Pierwsza kaplica pod wezwaniem św. Sebastiana i św. Floriana powstała w 1550 r., a w XVIII w. przebudowano ją na kościół. Drewnianą budowlę wojska niemieckie spaliły w 1939 r. a już dwa lata później poświęcono tymczasowy barokowy kościół, a proboszczem został ks. Władysław Bodzek, który w 1966 r. został oficjalnie potwierdzony, gdy kard. Karol Wojtyła ustanowił w Skomielnej Białej parafię. Nowy kościół oddano do użytku w 1971 r., a konsekrowano w 1985 r. - Postawa wiary łączy się z zatroskaniem o kościół widzialny - mówił ksiądz proboszcz, podsumowując zarówno duchowy, jak i materialny wymiar życia wspólnoty parafialnej w Skomielnej Białej. Witając abp. Marka Jędraszewskiego, przekazał mu ciupagę.

CZYTAJ DALEJ

Życie bez łaski to życie bez radości

2024-05-05 19:16

Marzena Cyfert

Suma odpustowa ku czci Matki Bożej Łaskawej Patronki i Opiekunki Małżeństwa i Rodzin.

Suma odpustowa ku czci Matki Bożej Łaskawej Patronki i Opiekunki Małżeństwa i Rodzin.

W kościele św. Karola Boromeusza przeżywano odpust ku czci Matki Bożej Łaskawej Patronki i Opiekunki Małżeństwa i Rodzin. Tym samym rozpoczęło się przygotowanie do jubileuszu 30. rocznicy koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Łaskawej.

Eucharystii przewodniczył bp Maciej Małyga, który udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję