Charyzmat św. Wincentego Pallottiego, rzymianina (1795-1850), którego czcimy 22 stycznia każdego roku, na ziemie polskie przeszczepił ks. Alojzy Majewski (1869-1947), urodzony na Warmii. Po wielu staraniach otrzymał on pozwolenie na otwarcie pierwszego pallotyńskiego domu na terenach polskich. 11 listopada 1907 r. ks. Alojzy Majewski i ks. Alojzy Hübner zamieszkali w ofiarowanym im dworku w Antoniówce, w parafii Kochawina, gdzie znajdował się łaskami słynący obraz Matki Bożej (obecnie jest to teren archidiecezji lwowskiej).

Pierwsi pallotyni w Polsce

W pamiętniku ks. Alojzego Majewskiego z dnia 11 listopada 1907 r. czytamy m.in.: „Tak się zdarzyło, że 11 listopada, w sam dzień św. Marcina, sprowadziliśmy się do Antoniówki. Oprócz trochę bielizny i najpotrzebniejszych rzeczy w małych, ręcznych walizkach nic nie posiadaliśmy (...). Dzień był bardzo pogodny. Nie było mrozu ani śniegu (...). Na miejscu cała filia nas oczekiwała. Zostaliśmy uroczyście przyjęci i wprowadzeni do kościoła, gdzie Ksiądz Prałat do wszystkich przemówił i nam, i ludziom życzył błogosławieństwa Bożego (...). Po południu wszyscy się rozeszli, odjechał Ksiądz Prałat i wieczorem byliśmy już sami. Trochę dziwnie nam się zrobiło, bo nie mieliśmy nikogo do obsługi (...). Przeważała jednak radość i dobry humor, bo byliśmy nareszcie u siebie”.
Tak rozpoczęły się dzieje polskich pallotynów. Różnymi drogami prowadził nas Bóg. Obecnie ponad 700 polskich pallotynów pracuje w dwu prowincjach: warszawskiej i poznańskiej, w krajach pobratymczych oraz na misjach - na wszystkich kontynentach świata.

Rozpoczęcie jubileuszu

W związku z jubileuszem 100-lecia pobytu pallotynów w Polsce postanowiono, aby uroczystości jubileuszowe trwały przez cały rok. I dlatego 24 listopada 2006 r. w domu macierzystym w Wadowicach na Kopcu polscy pallotyni rozpoczęli świętowanie. Po odmówieniu Koronki do Miłosierdzia Bożego wszyscy wyruszyli na kopiecki cmentarz, aby przez modlitwę różańcową złożyć hołd wdzięczności założycielowi polskiej prowincji ks. Alojzemu Majewskiemu i jego współpracownikowi ks. Alojzemu Hübnerowi oraz pallotynom tworzącym dotychczasową historię, spoczywającym na wszystkich cmentarzach w Polsce i za granicą.
Odmówiono wspólnie uroczyste Nieszpory i Laudesy poranne, którym przewodniczyli wyżsi przełożeni obu prowincji: ks. Zdzisław Słomka i ks. Kazimierz Czulak. Ojciec duchowny WSD w Ołtarzewie - ks. Roman Forycki wygłosił konferencję na temat hasła przewodniego całego Roku Jubileuszowego, tak bardzo bliskiego sercu św. Wincentego Pallottiego: „Ożywiać wiarę, rozpalać miłość, jednoczyć wysiłki”. Nowicjusze przygotowali wieczornicę, która w scenicznych obrazach przybliżyła pierwsze wydarzenia sprzed stu laty. Referat historyczny o początkach pallotynów na ziemiach polskich wygłosił ks. Stanisław Tytus. Nabożeństwo jubileuszowe poprowadzili ks. Jan Jędraszek i ks. Piotr Marek razem z klerykami pallotyńskiego Seminarium w Ołtarzewie. Po nabożeństwie przełożeni wspólnot otrzymali z rąk księży prowincjałów błogosławieństwo Ojca Świętego Benedykta XVI z napisem: „Wspólnocie Pallotyńskiej w Polsce na Jubileusz 100-lecia z serca błogosławię”.
Głębokim przeżyciem była adoracja Najświętszego Sakramentu, zakończona Apelem Maryjnym, który poprowadził ks. Stefan Dusza. Powiedział m.in.: „Powstawszy z klęczek przed Najświętszym Sakramentem, stajemy do Apelu (...). W przededniu święta Chrystusa Króla (...) gromadzą się polscy pallotyni: biskupi, księża, bracia, w domu macierzystym w Wadowicach na Kopcu. Powołani do działań apostolskich w różnych miejscach, stajemy przed obliczem Matki Bożej Miłości (tu ks. Dusza wymienił wszystkie miejsca pracy polskich pallotynów na całym świecie). Łączymy się zatem z błogosławionymi Józefem Stankiem i Józefem Jankowskim, ze sługą Bożym Janem Pawłem II, który m.in. z kopieckiej historii kształtował swoją wrażliwość, z ks. Alojzym Majewskim - założycielem polskiej gałęzi pallotynów i jego pierwszymi współbudowniczymi: ks. Alojzym Hübnerem i ks. Alojzym Zarazą, z całą rzeszą zmarłych współbraci (...). Stajemy przy kolejnych kandydatach na ołtarze. Oni budowali to, co stanowi teraźniejszość (...)”. Dodał również: „Niesiemy dzisiaj pracę ewangelizacyjną pallotynów prawie na całym globie (...). Niesiemy trud powojennej odbudowy ze zgliszcz i rumowisk (...). Niesiemy radość powstania dwu prowincji (...). Składamy w ręce Maryi naszą pracę naukową, wydawniczą, duszpasterską, rekolekcyjną, misyjną - codzienny apostolski trud uświęcania siebie i świata (...). Składamy naszą ułomność, ale składamy też ideę rozwoju, pomysłów apostolskich, dynamiki ewangelizacyjnej (...). Składamy ból i cierpienie fizyczne naszych współbraci (...). Za ks. Alojzym Majewskim powtarzamy: «Nie lękajcie się wielkiego krzyża. Pomoc i łaska Boża będą większe od niego» (...). Z Maryją, Królową Apostołów, Matką Bożej Miłości wołamy: Króluj nam, Chryste!”.

Eucharystia z kard. Dziwiszem

Punktem centralnym była Eucharystia koncelebrowana przez przybyłych pallotynów pod przewodnictwem kard. Stanisława Dziwisza. W homilii, oprócz pozdrowień i wspomnień apostolskich poczynań św. Wincentego Pallottiego oraz założyciela polskiej prowincji - ks. Alojzego Majewskiego i jego współpracowników, Ksiądz Kardynał przypomniał słowa Jana Pawła II, które wygłosił w listopadzie 1985 r. do przedstawicieli Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, wskazując na aktualność charyzmatu św. Wincentego Pallottiego: „Dzieło św. Wincentego Pallottiego (...) zmierza do ożywiania i rozwijania powszechnego apostolskiego powołania całego ludu Bożego, tak aby wszyscy wierni, stosownie do swego stanu i na miarę sił, możliwości i warunków życiowych, coraz bardziej uczestniczyli w zbawianiu bliźnich i rozkrzewianiu wiary chrześcijańskiej w świecie”. Powiedział też: „Pallotyni na Kopcu na stałe wpisali się w krajobraz duchowy Wadowic i archidiecezji krakowskiej. Stąd rozeszli się po całej Polsce, szerząc apostolat katolicki”. Kard. Dziwisz z wdzięcznością mówił o działalności wydawniczej pallotynów, wymieniając druk Biblii Tysiąclecia i rozpowszechnianie jej w Polsce i na całym świecie oraz ksiąg liturgicznych, jak: mszał posoborowy, lekcjonarze, obrzędy sakramentów. „Dziękujemy Bogu i Księżom Pallotynom za ten wielki wkład w dzieło apostolatu słowa Bożego i Liturgii” - powiedział Ksiądz Kardynał.
Przypomniał też Zakopane: „A czyż można zapomnieć o Matce Bożej Fatimskiej i Jej sanktuarium na Krzeptówkach, które konsekrował Ojciec Święty Jan Paweł II. To jeszcze jeden wymiar wielkiego charyzmatu pallotyńskiego”.
Dziękując Bogu za dokonane przez pallotynów dobro, Ksiądz Kardynał prosił Boga, by obdarzył ich obfitością swoich łask, radością i pokojem oraz licznymi powołaniami. W procesji z darami prowincjałowie obu prowincji przekazali dary symbolizujące poszczególne dziedziny apostolskiej działalności polskich pallotynów. Uroczysty śpiew „Magnificat” i błogosławieństwo pasterskie kard. Dziwisza zakończyły wadowickie dni jubileuszowe.

Dalszy ciąg świętowania

Uczestnicy uroczystości wyjeżdżali z Wadowic z sercami przepełnionymi wdzięcznością, ale i świadomi zadań, jakie powinni podejmować wobec wyzwań współczesnego świata. Będą je przypominać przez cały rok, świętując jubileusz w poszczególnych wspólnotach, podczas Kongresu i Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, klęcząc w każdy czwartek przed Najświętszym Sakramentem, odbywając rekolekcje jubileuszowe. Zakończenie jubileuszu przeżywanego wraz z członkami Zarządu Generalnego i współpracownikami duchownymi i świeckimi zaplanowane jest na11 listopada 2007 r. w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie pod Warszawą.