4 sierpnia 2002 r. o godz. 4.30 Bóg pozwolił małej ośmioosobowej grupce wyruszyć na pielgrzymkę śladami św. Jana Bosko. Byliśmy doskonale przygotowani na ten wyjazd, ponieważ czynnie uczestniczymy w życiu Liceum Ogólnokształcącego Towarzystwa Salezjańskiego. W samochodzie zdążającym w stronę Włoch znajdowało się pięciu uczniów tej szkoły oraz dwóch absolwentów, z których jeden był kierowcą owego pojazdu. Naszym przewodnikiem był ksiądz dyrektor Henryk Kaszycki. Po wspólnych modlitwach wyruszyliśmy sprzed szkoły. Zależało nam na pobycie w miejscach, które w czasie swego życia uświęcał św. Jan Bosko. Po południu dojechaliśmy do Regensburga, gdzie zwiedziliśmy katedrę i inne zabytki. Odwiedziliśmy również polskich paulinów. Następnie ruszyliśmy w stronę Aiterhofen, tam, bardzo mile ugoszczeni, przenocowaliśmy w szkole Angela-Frauendorfer-Realschule prowadzonej przez siostry zakonne.
Następnego dnia, po wyśmienitym śniadaniu, wyruszyliśmy w stronę Mestre, we Włoszech. Po przybyciu na miejsce rozgościliśmy się w pokojach i wyruszyliśmy nad morze (Adriatyk, oczywiście). Później czekała nas nocna wyprawa do Wenecji. Pod osłoną nocy mogliśmy tylko podziwiać Wenecję z perspektywy malowniczych uliczek i restauracji, dlatego postanowiliśmy następnego dnia zwiedzić zabytki tego miasta. 6 sierpnia 2002 r. po śniadaniu wyruszyliśmy w stronę jedynego na świecie miasta na wodzie. Zaczęliśmy od Bazyliki. Gdy weszliśmy, ogromne wrażenie na nas zrobiło piękne zdobnictwo. Szczególnie zachwycały mozaikowe sklepienia i wykończenia w złocie. Kolejnym miejscem był Pałac Dożów, o którym raczej nie sposób opowiedzieć w kilku słowach czy choćby zdaniach. Dlatego jedyne, o czym możemy teraz wspomnieć, to fakt, że nadal mamy ten dech w piersiach, który zatrzymał się w nas, gdy przestępowaliśmy progi tego pałacu. Po ogólnym zwiedzaniu Wenecji, ruszyliśmy w stronę Werony. W Weronie czekali już na nas bracia salezjanie. Po wyśmienitej kolacji udaliśmy się na zwiedzanie ogromnego kompleksu szkolnego, prowadzonego przez salezjanów. W największym skrócie: doskonale wyposażona szkoła techniczna dysponująca setkami komputerów, specjalistycznymi maszynami, a co najważniejsze ucząca kilku zawodów, co przyciąga mnóstwo osób chcących się uczyć na dogodnych dla siebie kierunkach. Szkoła ma również bardzo bogatą ofertę sportową.
Rankiem wszyscy wyruszyliśmy do Colle Don Bosco. Po drodze nie mogliśmy zapomnieć o słynnym balkonie Romea i Julii. Zwiedziliśmy również fascynującą arenę z czasów rzymskich. Na krótko zatrzymaliśmy się w Mediolanie, by zobaczyć katedrę. Powalała wręcz wielkością, a przede wszystkim niewiarygodną dbałością o szczegóły. Pod koniec dnia jechaliśmy wąskimi uliczkami ciągle do góry; nagle serpentyny skończyły się, a przed nami widniało wielkie wzgórze z pokaźnym kompleksem budynków, nad którymi górowała kopuła Tempio di Don Bosco. Architektura samej świątyni oraz wszystkich budynków znajdujących się na malowniczym colle - wzgórzu robiła wielkie wrażenie. Zwiedzanie odłożyliśmy na następny dzień. Zaczęliśmy od wizyty w la casetta di Giovanni Bosco, domu rodzinnym Janka Bosko. Na to czekaliśmy. Uczestniczyliśmy w żywej historii św. Jana Bosko, słuchając opowiadań księdza Henryka i spoglądając na zbiory tamtejszego muzeum. Obejrzeliśmy również pomnik przedstawiający młodego Janka Bosko schodzącego po linie. Nie zapomnieliśmy też o pomniku matusi Małgorzaty. Spore wrażenie zrobiła również na nas nadziemna część wcześniej wspomnianej bazyliki, której wnętrze wykonane zostało całkowicie w drewnie, łącznie z ośmiometrowym Cristo Risorto, otwierajacym ramiona nad ołtarzem. Należy również wspomnieć o podziemnej części owej bazyliki. Nad ołtarzem widnieje obraz św. Jana Bosko z gromadką dzieci i księży opiekujących się nimi. Kolejnym punktem naszego zwiedzania było muzeum etnologiczne zawierające dary, jakie przywozili ze sobą misjonarze z całego świata. Po południu pojechaliśmy zwiedzić dom św. Dominika Savio i nieco dowiedzieć się o jego życiu i wczesnej śmierci. Pod wieczór jeszcze raz indywidualnie zwiedzaliśmy pełne radości i piękna Colle don Bosco. Kolejny dzień upłynął nam na zwiedzaniu Turynu. Wśród wielu zabytków, które oglądaliśmy, i o których wiele nam opowiadał padre Henryk, wyróżnimy kościół, w którym przechowywany jest całun oraz kościół św. Franciszka z Asyżu. Kolejnego dnia o godz. 4.00 wyruszyliśmy w drogę powrotną.