Na polskim rynku wydawniczym ukazało się wiele książek poświęconych Janowi Pawłowi II. Tym razem jednak Wydawnictwo „Znak” proponuje ofertę unikalną. Jest to publikacja biografii Papieża pióra znanego francuskiego dziennikarza Bernarda Lecomte’a pt. Pasterz. Dla polskiego czytelnika lektura tej książki może być niezwykle interesującym, a nawet zaskakującym doświadczeniem intelektualnym. Autor prezentuje postać Jana Pawła II w specyficznej optyce dziennikarza zagranicznego, którego punkt widzenia bardzo często różni się od polskiego.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza - opisuje życie Karola Wojtyły do 16 października 1978 r., druga - opowiada o prawie 27 latach pontyfikatu. Obie części są komplementarne i tworzą niepowtarzalną historię tego niezwykłego Papieża.
Bernard Lecomte zbadał i opisał wiele różnych źródeł i dokumentów, nie tylko kościelnych. Zapoznał się z opiniami i artykułami prasy światowej. Przeanalizował także autorski dorobek literacki samego Karola Wojtyły. Wykazał, że wszystkie dokonania Jana Pawła II były kontynuacją pracy polskiego księdza, biskupa i kardynała Wojtyły.
Należy podkreślić, że sam autor w Przedmowie zaznaczył, iż celem jego książki „nie jest prosty opis tego niezwykłego pontyfikatu. Chodzi tu o ukazanie losów niepospolitego człowieka, który związał się nierozłącznie z całą historią swego czasu. Poprzez życie tego Papieża wszystkie polityczne dramaty, szaleństwa ideologii, krwawe utopie, horror wojen, jak również postęp demokracji, sukcesy technologiczne i rozwój nauk zostały naznaczone niezniszczalną pieczęcią wiary”.
Polskiego czytelnika zaskakuje sposób, w jaki francuski dziennikarz ukazuje Ojca Świętego. Jan Paweł II jest dla niego bratem każdego człowieka na ziemi, a zarazem wielkim mistykiem, który inspiracje swoich dokonań i działań czerpie z modlitwy. Jego czyny, decyzje, gesty i słowa żyją własnym, często zaskakującym życiem. Ojciec Święty Jan Paweł II, określony w tytule książki jako Pasterz, w pewnym sensie jest postacią zagadkową, która wymyka się wszystkim schematom i przewidywaniom. Bernard Lecomte zaprezentował swym czytelnikom Jana Pawła II jako człowieka niewzruszonej wiary. Ta wiara Papieża zmieniała charakter jego ludzkich działań i decydowała o biegu spraw.
Książka jest adresowana do czytelników zainteresowanych pogłębioną znajomością życia i działalności Papieża Jana Pawła II.
Raz w życiu się uśmiechnął, kiedy zobaczył kradzież glinianego garnka. Powiedzieć miał wówczas: „Garstka prochu kradnie inną garstkę prochu”… Ks. Stanisław Pasierb w tomiku wierszy „Rzeczy ostatnie i inne wiersze” pisał pięknie o odczuciach Łazarza: „(...) warto było, ale po to tylko, żeby się dowiedzieć, że On (Chrystus) zanim mnie wskrzesił, płakał ponieważ umarłem...”.
Kiedy Caravaggio, niezrównany mistrz światłocienia, namalował dla bogatego włoskiego kupca, w kościele w Messynie, „Wskrzeszenie Łazarza” obraz nie spotkał się z aprobatą widzów. Porywczy z natury, pełen kontrastów artysta, na oczach zdumionych wiernych pociął malowidło brzytwą, czym wprawił w konsternację nie tylko swego mecenasa, ale i mieszkańców Messyny.
Podziel się cytatem
Wkrótce w 1609 r., w kościele Służebników Chorych artysta ponownie podjął temat. Martwy, wyciągnięty z grobu Łazarz leży w strumieniu charakterystycznego dla twórczości malarza światła. Pełna patosu scena zyskuje dzięki umiejętnemu zastosowaniu kontrastu światła i cienia. Wśród widzów tej niezwykłej sceny znajduje się także… sam artysta. Wedle Ewangelii św. Jana, z której znamy opis tego wydarzenia, śmierć Łazarza z Betanii wstrząsnęła jego siostrami Martą i Marią. Czasem zdarza się tak (a wszyscy jakoś podświadomie boimy się takiej sytuacji), że kiedy akurat jesteśmy daleko od rodzinnego domu, umiera człowiek nam bliski.
Ostatnie dni Adwentu, od 17 grudnia, stanowią bezpośrednie przygotowanie do celebrowania Bożego Narodzenia. Charakterystyczne dla tego czasu są Wielkie Antyfony, zwane także „Antyfonami O!”, gdyż każda z nich zaczyna się właśnie od tej litery.
Antyfony te obecne są w liturgii Adwentu od czasów Grzegorza Wielkiego. Znane zwłaszcza z wieczornych nieszporów, kiedy śpiewamy je przed hymnem „Magnificat”, swoje miejsce znalazły też we Mszy świętej.
Podczas rekolekcji przed swoim ingresem do katedry na Wawelu, kard. Grzegorz Ryś wskazał na postawę kapłana, który powinien być „dla ludzi”. Podkreślił także, że milczenie jest lekarstwem na niewiarę. - To bardzo piękna podpowiedź, by tak jak dbamy o liturgię, zadbać o milczenie, które jest lekiem na niewiarę – mówił metropolita krakowski-nominat.
Na początku metropolita krakowski-nominat nawiązał do oryginalnego zapisu rodowodu Jezusa z Ewangelii św. Mateusza. – Pierwszą księgą jaką Bóg pisze, jaką Bóg się posługuje, pierwszą księgą jest zawsze człowiek – mówił, przywołując przykład dziecka, które dostaje pierwszą lekcję od swoich rodziców. – Bóg przemawia do dziecka najpierw przez osoby rodziców, a potem dopiero przez wszystkie książki, jakie będzie miało czas czytać w życiu. Rekolekcje są pewnie po to, żebyśmy byli czytelni, żeby ludzie mogli nas czytać – zauważył.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
