„Chrześcijanami na każdą pogodę” nazwał kard. Joachim Meisner uczestników procesji ku czci św. Stanisława z Wawelu na Skałkę w niedzielę 8 maja br. W kazaniu Metropolita Kolonii wezwał do wierności słowom i czynom Biskupa Stanisława i Jana Pawła II. Zaprosił także młodzież, by jak najliczniej przybyła do Kolonii na XX Światowe Spotkanie Młodych.
Na uroczystość ku czci św. Stanisława - mimo chłodu i deszczu - przybyło ponad 50 tys. wiernych, by dziękować Bogu za wielki pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II i wybór Papieża Benedykta XVI. Tradycyjna procesja z relikwiami św. Stanisława, a także św. Wojciecha, św. Brata Alberta, św. Faustyny, św. Jacka, św. Floriana oraz innych świętych i błogosławionych, z katedry na Wawelu do bazyliki św. Stanisława Na Skałce wyruszyła o godz. 9.00. Barwnemu orszakowi towarzyszyło dostojne bicie dzwonu Zygmunta.
W uroczystości uczestniczyli m.in.: kard. Joachim Meisner z Kolonii, kard. Józef Glemp - prymas Polski, abp Józef Kowalczyk - nuncjusz apostolski w Polsce, kard. Stanisław Nagy. Kard. Franciszek Macharski - metropolita krakowski, gospodarz miejsca, po raz kolejny dziękował krakowianom za ich postawę i świadectwo zarówno podczas choroby, jak i po śmierci Jana Pawła II. Nazywając Go świętym, podkreślał, że po Jego śmierci cały świat objął powiew Ducha Świętego, którego epicentrum stanowił Kraków. „Miłości nie można zazdrościć, można jej tylko życzyć. A ja Wam za nią dziękuję, jak potrafię!” - dodał.
Uroczystej Eucharystii w języku łacińskim przewodniczył kard. Joachim Meisner. W kazaniu, które odczytał kard. F. Macharski, podkreślał, że obrona godności i praw człowieka w Europie to szczególne wezwanie i zobowiązanie dla Polaków jako narodu, z którego zrodzili się wielki Biskup Stanisław oraz Ojciec Święty Jan Paweł II.
„Szczęśliwy jesteś, Krakowie, bo jesteś miastem, które ofiarowało Kościołowi i światu wielkich biskupów (...) św. Stanisława i Jana Pawła II, którzy odnowili oblicze ziemi” - zauważył kard. Meisner. Św. Stanisława nazwał „ojcem Europy”, obrońcą ewangelicznych wartości. Tym wartościom był również wierny Jan Paweł II. „Przez słowo i czyn na nowo wpisał w serce świata regułę Chrystusa: «Jako w niebie - tak i na ziemi». Regułą i normą na ziemi jest niebo, a prawa człowieka są prawami Boga, nad którymi nikt nie ma władzy - mówił Arcybiskup Kolonii. - Takie było orędzie Ojca Świętego Jana Pawła II, który zdemaskował i komunizm Wschodu, i liberalizm Zachodu (...).
W Europie - mówił Ksiądz Kardynał - istnieje przekonanie, że godność człowieka polega na tym, iż jest on całkowicie wolny i absolutnie wobec nikogo niezobowiązany oraz że sam ustanawia dla siebie swoje cele i sam potrafi je osiągnąć przez swoje własne działanie. Uważa się, że również zbawienie i świętość można osiągnąć dzięki samemu sobie. Ta mentalność - podkreślał kard. Meisner - jest sprzeczna z Bogiem i Jego zamysłem. Zapomina się, że człowiek tylko wtedy może zrozumieć siebie i innych, gdy pamięta o Bogu”. Kard. Meisner przypomniał, że chrześcijaństwo jest religią życia, a nie śmierci, a przeciwstawiając się aborcji i eutanazji, upomniał się o nienarodzone dzieci i ludzi starszych: „W chrześcijaństwie wszystko jest nakierowane na życie. Jan Paweł II z ogromnym zaangażowaniem, w imię Boga, czynił Kościół w całym świecie jakby wielkanocnym ruchem sprzeciwu Boga wobec śmierci. Dlatego Kościół lekarzowi w szpitalu ginekologicznym mówi: «Twoje ręce nie są do zabijania, ale do leczenia i pielęgnowania» (...) Kościół opiekunom w domach opieki mówi także:
«I dla pozbawionych pamięci starych ludzi winniście się zatroszczyć o wszelką dostępną pomoc, nigdy o śmiertelny zastrzyk». Politykom natomiast Kościół mówi: najpierw «Chwała Bogu na wysokościach», a dopiero potem «pokój ludziom na ziemi». Wszelka skuteczna polityka pokojowa jest możliwa tylko wtedy, gdy Bóg ma absolutne pierwszeństwo w programach społecznych. (...) Reguła «jako w niebie, tak i na ziemi» przybrała konkretny kształt w św. Stanisławie, a jego dziedzictwo przejął niezapomniany Jan Paweł II Wielki - stwierdził kard. Meisner. - Wierną kontynuację tego orędzia przejął Benedykt XVI - powiedział.
Metropolita Kolonii zaprosił młodzież na XX Światowe Spotkanie Młodych w Kolonii w sierpniu br. „Wezmą w nim udział po raz pierwszy dwaj Papieże: jeden z nieba, drugi z ziemi - powiedział. - Zaproszenie to jest ostatnią wolą Jana Pawła II, którą zostawił młodym chrześcijanom na całym świecie. Przyjedźcie do Kolonii jeszcze liczniej, niż planowaliście! Nasz Ojciec Święty Jan Paweł II będzie się z Wami cieszył z nieba. A Benedykt XVI niech się przekona, że może liczyć na polską młodzież!” - zachęcał Gospodarz tegorocznego Światowego Dnia Młodzieży.
Na koniec Kardynałowie pobłogosławili wiernych relikwiami św. Stanisława Biskupa Męczennika. Dziękując za udział w uroczystościach, kard. Meisner powiedział o deszczu z nieba w Krakowie, że jest jak święcona woda.

Jan Paweł II o św. Stanisławie

W tle tylu świetlanych postaci polskich świętych, oczyma serca widzę zarysowującą się gigantyczną postać biskupa i męczennika św. Stanisława. Jak już wspomniałem, poświęciłem mu poemat, w którym przywołałem dzieje jego męczeństwa, dostrzegając w nich odzwierciedlenie historii Kościoła w Polsce. Oto niektóre fragmenty tego wiersza:

1. Pragnę opisać Kościół -
Mój Kościół, który rodzi się wraz ze mną,
lecz ze mną nie umiera - ja też nie umieram z nim,
który mnie stale przerasta -
Kościół: dno bytu mego i szczyt.
Kościół - korzeń, który zapuszczam w przeszłość i przyszłość zarazem,
Sakrament mojego istnienia w Bogu, który jest Ojcem.
Pragnę opisać Kościół -
mój Kościół, który związał się z moją ziemią
(powiedziano mu „cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie”) -
więc związał się z moją ziemią mój Kościół.
Ziemia leży w dorzeczu Wisły, dopływy wzbierają wiosną, gdy śniegi topnieją w Karpatach.
Kościół związał się z moją ziemią, aby wszystko, co na niej zwiąże, było związane w niebie.

2. Był człowiek, w którym moja ziemia ujrzała, że jest związana z niebem.
Był taki człowiek, byli ludzie... i ciągle tacy są...
Poprzez nich ziemia widzi siebie w sakramencie nowego istnienia.
Jest ojczyzną: bowiem w niej dom Ojca się poczyna, z niej się rodzi.
Pragnę opisać mój Kościół w człowieku, któremu dano imię Stanisław.
I imię to król Bolesław mieczem wpisał w najstarsze kroniki.
Imię to mieczem wypisał na posadzce katedry, gdy spłynęły po niej strugi krwi.
(...)

6. Myślał może Stanisław: słowo moje zaboli ciebie i nawróci,
przyjdziesz do bram katedry jak pokutnik,
przyjdziesz postem wycieńczony, prześwietlony wewnętrznym głosem...
I dołączysz się do Stołu Pańskiego jak marnotrawny syn.
Słowo nie nawróciło, nawróci krew -
nie zdążył może pomyśleć biskup:
odwróć ode mnie ten kielich.

7. Na glebę naszej wolności upada miecz.
Na glebę naszej wolności upada krew.
Który ciężar przeważy?

Kończy się pierwszy wiek.
Zaczyna się drugi wiek.
Bierzemy w swoje ręce ZARYS nieuchronnego czasu.

Cytat za: Jan Paweł II, Wstańcie, chodźmy, w tym - fragment poematu Karola Wojtyły Stanisław, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2004