16 lipca przypada w liturgii Kościoła wspomnienie Najświętszej
Maryi Panny z Góry Karmel. Dzień ten nazywany jest często dniem Matki
Bożej Szkaplerznej, gdyż bezpośrednio wiąże się z nabożeństwem szkaplerza.
Historia szkaplerza karmelitańskiego sięga XII w. Duchowi
synowie proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel
w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry
Karmel. Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy. Kościół uznał
ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów, który
promieniował przykładem świętości w nowym dla siebie środowisku,
ale nie uniknął też określonych trudności. Wtedy odznaczający się
świętością generał zakonu, angielski karmelita św. Szymon Stock,
zmobilizował swoich braci i zawierzając się Maryi, prosił Ją o pomoc.
Jak podają kroniki, gdy modlił się słowami antyfony Flos Carmeli (
Kwiecie Karmelu) w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Maryja
w otoczeniu aniołów i wskazując na szkaplerz, powiedziała: "Przyjmij,
najmilszy synu, Szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa,
przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie
zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach,
przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania". Nabożeństwo szkaplerzne,
praktykowane początkowo tylko we wspólnotach karmelitańskich, bardzo
szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa.
Do nabożeństwa szkaplerznego przywiązane są przywileje
uznane przez Kościół jako objawione przez Maryję:
- noszącym szkaplerz Maryja zapewniła opiekę w trudach
i niebezpieczeństwach życia zarówno względem duszy, jak i ciała;
- w znaku szkaplerza Maryja obiecała szczęśliwą śmierć
i zachowanie od wiecznego potępienia;
- każdy, kto nosi szkaplerz, jest złączony z Zakonem
Karmelitańskim i ma udział w jego duchowych dobrach za życia i po
śmierci (objęty jest intencjami Mszy św., komunii św., umartwień,
postów, modlitw itp.).
Z końcem XV w. do powyższych łask dołączono tzw. przywilej
sobotni oparty na objawieniu, jakie miał mieć papież Jan XXII. Maryja
obiecała przez niego, że każdy noszący szkaplerz i zachowujący czystość
według swego stanu zostanie uwolniony z czyśćca w pierwszą sobotę
po śmierci.
Kardynałowie Stefan Wyszyński i Karol Wojtyła 40 lat temu - 27 sierpnia 1972 r. włożyli korony na skronie cudownego wizerunku Matki Bożej Różańcowej z Dzieciątkiem w Smardzowicach (dekanat Skała). Główne uroczystości rocznicowe zaplanowano na 6 października, w odpust Matki Bożej Różańcowej, z udziałem bp. Kazimierza Ryczana i kół różańcowych z całej diecezji.
Natomiast jubileusz rozpoczęto dokładnie w dniu 40. rocznicy koronacji - czyli 27 sierpnia. Historię cudownego wizerunku przypomniał wówczas kustosz sanktuarium i proboszcz parafii - ks. kan. Bogusław Bodziony. Podczas Mszy św. w homilii rozważał m.in. tajemnice Matki Bożej Różańcowej. Ukazywał Ją jako wzór modlitwy na współczesne czasy, jako Tę, która pomaga zrozumieć sens życia i przez Jezusa prowadzi do Boga. We Mszy św. uczestniczyli bardzo licznie parafianie, przywiązani do swej Patronki, przedstawiciele lokalnych wspólnot i stowarzyszeń, goście z podkrakowskich parafii.
6 października do sanktuarium przybędzie IV Diecezjalna Pielgrzymka Wspólnot Żywego Różańca pod przewodnictwembp. Kazimierza Ryczana. Spodziewane jest kilka tysięcy osób. Mszę św.poprzedzi konferencja ks. prał. Andrzeja Kaszyckiego.
Wówczas rozpoczyna się także nowenna przygotowująca do odpustu Matki Bożej Różańcowej - codziennie będzie Msza św. o godz. 18 i modlitwa różańcowa. Natomiast 14 października przypada odpust parafialny ku czci Matki Bożej Różańcowej i zakończenie obchodów jubileuszu 40-lecia Koronacji Obrazu.
Wizerunek Matki Bożej Różańcowej z Dzieciątkiem, nieznanego autora z XV/XVI wieku, ofiarowała kościołowi w 1598 r. żona Jacka Bąka, administratora okolicznych dóbr. Zarówno w rejonie miasta Skały, jak i w całej Polsce szerzył się kult Maryi ze Smardzowic, a wierni szli do Niej w pielgrzymkach.
W Smardzowicach kościół parafialny istniał od 1325 r. Po pożarze w 1570 r. wybudowano nową modrzewiową świątynie, która służyła parafii do 1938 r. Obecny kościół zbudowano w latach 1907-1918. Cudowny obraz, przeniesiony do nowego kościoła, ukoronowali w 1972 r. prymas Polski kard. Stefan Wyszyński i kard. Karol Wojtyła.
Korony zostały skradzione w 1984 r. Ponownej koronacji dokonał bp kielecki Stanisław Szymecki w 1986 r. Odnalezione, ale pocięte na części, skradzione korony można dzisiaj oglądać w kościelnych gablotach.
40 lat temu w uroczystości koronacji wzięło udział 25 biskupów, kilkuset księży, zakonników i zakonnic i 40 tys. pielgrzymów.
To - wbrew pozorom - bardzo trudne i poważne pytanie. Przecież w głowie się nie mieści zestawienie razem dwóch słów: „dobry” i „łotr”. Za życia byłem pospolitym kakoűrgos, czyli kryminalistą i recydywistą zarazem. Byłem po prostu ZŁOCZYŃCĄ (por. Łk 23,39-43). Wstyd mi za to. Naprawdę... Nie czyniłem dobra, lecz zło. Dlatego też do tej pory czuję się zażenowany, kiedy ludzie nazywają mnie Dobrym Łotrem... W moim życiu nie mam właściwie czym się pochwalić, więc wolę o nim w ogóle nie mówić. Nie byłem przykładem do naśladowania.
Moje prawdziwe życie zaczęło się dopiero na krzyżu. Faktycznie zacząłem żyć na parę chwil przed śmiercią. Obok mnie wisiało Dobro Wcielone - Nauczyciel z Nazaretu, który przeszedł przez życie „dobrze czyniąc” (por. Dz 10,38). Zrozumiałem wtedy, że aby naprawdę ŻYĆ, to wpierw trzeba po prostu umrzeć! I ja umarłem! Naprawdę umarłem! Wtedy wreszcie dotarło do mnie, że totalnie przegrałem życie... Właśnie w tym momencie Jezus wyciągnął do mnie pomocną dłoń, choć ta nadal tkwiła przymocowana do poprzecznej belki krzyża. Właśnie w tej chwili poczułem na własnej skórze siłę miłości i przebaczenia. Poczułem moc, którą dać może tylko świadomość bycia potrzebnym i nadal wartościowym, nadal użytecznym - człowiekiem... W końcu poczułem, że ŻYJĘ naprawdę! Wcielona Miłość tchnęła we mnie ISTNIENIE!
Może więc dlatego niektórzy uważają mnie za pierwszego wśród świętych. Osobiście sądzę, że to lekka przesada, lecz skoro tak myślą, to przecież nie będę się im sprzeciwiał. W tradycji kościelnej nadano mi nawet imię - Dyzma. Pochodzi ono z greki (dysme, czyli „zachód słońca”) i oznacza: „urodzony o zachodzie słońca”. Przyznam, iż jest coś szczególnego w znaczeniu tego imienia, bo rzeczywiście narodziłem się na nowo, właśnie o zachodzie słońca, konając po prawej stronie Dawcy Życia.
Jestem patronem więźniów (również kapelanów więziennych), skazańców, umierających, pokutujących i nawróconych grzeszników. Oj! Sporo ludzi obrało mnie za orędownika. Ci pierwsi wydają nawet w Polsce specjalne pismo redagowane właśnie przez nich, które nosi tytuł... Dobry Łotr.
Sztuka przedstawia mnie na wiele sposobów. Raz jestem młodzieńcem, innym razem dojrzałym mężczyzną. W końcu zaś mam wygląd zmęczonego życiem starca. Co artysta to inna wizja... Któż może nadążyć za sztuką?.. Na pewno nie ja!
Zwykle moim jedynym strojem bywa opaska na biodrach lub tunika. Natomiast na ikonach jestem ubrany w czerwoną opończę. Krzyż, łańcuch, maczuga, miecz lub nóż stały się moimi atrybutami.
Cóż takiego mogę jeszcze o sobie powiedzieć? Chyba tylko tyle, że Bóg każdemu daje szansę. KAŻDEMU! Skoro dał ją mnie, to może również dać ją i Tobie! Nikt nigdy przed Bogiem nie stoi na straconej pozycji! I tego się w życiu trzymajmy!
Z wyrazami szacunku - św. Dobry Łotr
Papież Franciszek na balkonie kliniki Gemelli przed opuszczeniem szpitala
Pontyfikat Franciszka jest rewolucyjny; papież doprowadził do radykalnych zmian o charakterze doktrynalnym, miejsce niezmiennych zasad i norm zajął indywidualny osąd sumienia poszczególnych wiernych - powiedział PAP ks. prof. Andrzej Kobyliński, kierownik Katedry Etyki UKSW w Warszawie. Istnieje ryzyko realnej schizmy - ocenił.
Papież Franciszek po pięciu tygodniach ciężkiego obustronnego zapalenia płuc wyszedł w niedzielę ze szpitala i rozpoczął rekonwalescencję, która według zaleceń lekarzy ma trwać co najmniej dwa miesiące. Wszystkie plany na najbliższe tygodnie i miesiące zależą od procesu powrotu do zdrowia. O pontyfikacie Franciszka PAP rozmawiała z ks. prof. Andrzejem Kobylińskim, kierownikiem Katedry Etyki UKSW w Warszawie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
