Dzień 3 czerwca br. był dla mnie, jako prałata domowego Jego Świątobliwości, dniem szczególnie bolesnym. Niezwykle trudne było przyjęcie wyroku Sądu dotyczącego najdroższej mi postaci Jana Pawła II. Sąd
Apelacyjny w Warszawie zmienił wyrok I instancji. Teraz już Trybuna nie musi nawet przeprosić za obrazę moich uczuć religijnych. Sąd uznał, że sformułowania artykułu
"Trybuny" z 1997 r. pt. "Johannes Paulus dixit" były co prawda "wysoce naganne, a zachowanie gazety obiektywnie niewłaściwe", ale ocenił, iż apelacja "Trybuny" od wyroku
I instancji była zasadna. W dalszej części uzasadnienia wyroku Sąd stwierdził, iż moje dobro osobiste nie zostało naruszone, pomimo dwóch poprzednich wyroków skazujących Trybunę,
od których składała ona apelacje.
Pragnę w bólu przypomnieć, że mija miesiąc od wydania wyroku, który potwierdza, że w mojej Ojczyźnie - w mojej Polsce można drugiego człowieka bezkarnie lżyć i znieważać.
Można to czynić nawet w stosunku do Ojca Świętego - głowy Państwa Watykańskiego, Papieża, najdroższego nam RODAKA.
A stało się to, kiedy:
Prezydentem Polski jest Aleksander Kwaśniewski,
Premierem Rządu Leszek Miller,
Ministrem Sprawiedliwości Grzegorz Kurczuk,
Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego Lech Gardocki.
Wszyscy oni dobrze wiedzą, kim jest Ojciec Święty.
Przykro mi powiedzieć, że kiedy słyszałem uzasadnienie wyroku trójki sędziów po wystąpieniu mec. Lecha Właszczuka - pełnomocnika Trybuny, powiało mi "bolszewią".
To wszystko jest policzkiem danym mojej Ojczyźnie i mnie, kapłanowi - Polakowi. Pozostaje mi tylko gorąca modlitwa i suplikacyjne wołanie: "Święty Boże, zmiłuj się nad nami!".
Kapelan Pomordowanych na Wschodzie, Kapelan Rodzin Katyńskich, Kapelan Związku Harcerstwa Polskiego poza Granicami Kraju
Św. Rafał pokazuje nam, że zebrane w życiu trudne doświadczenia mogą w późniejszym czasie wydać piękny owoc. Służba wojskowa u Rosjan, udział w powstaniu styczniowym i ciężka praca na Syberii doprowadziły do tego, iż stał się cenionym spowiednikiem i kierownikiem duchowym
Święty przyszedł na świat 1 września 1835 r. w Wilnie. Na chrzcie otrzymał imię Józef. Jego ojciec, profesor matematyki na Uniwersytecie Wileńskim, troszczył się o edukację i wychowanie patriotyczne syna. W 1852 r. Józef rozpoczął naukę w Mikołajewskiej Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu, wstępując jednocześnie do wojska rosyjskiego. Po trzech latach uzyskał tytuł inżyniera i został adiunktem matematyki i mechaniki budowlanej. Równocześnie rozwijała się jego kariera wojskowa i awansował do stopnia porucznika. Wtedy właśnie przestał przystępować do sakramentów świętych, do kościoła chodził rzadko, przeżywał rozterki wewnętrzne, a także kłopoty związane ze swoją narodowością, służbą w wojsku rosyjskim. Wciąż jednak stawiał sobie pytanie o sens życia, szukając na nie odpowiedzi w dziełach filozoficznych i teologicznych. Czując, że zbliża się powstanie, podał się do dymisji, aby móc służyć swoją wiedzą wojskową i umiejętnościami rodakom. Został członkiem Rządu Narodowego i objął stanowisko ministra wojny w rejonie Wilna. Przystępując do powstania Kalinowski uważał, że nie ma ono szans powodzenia, ponieważ znał dobrze sytuację militarną wojsk rosyjskich, stacjonujących na owych terenach. Mimo to uznał, że nie wolno mu stać na uboczu „sprawy uważanej wówczas za istotnie narodową”. Po niepowodzeniu powstania, 24 marca 1864 r., został aresztowany i skazany początkowo na karę śmierci, którą dzięki protekcji rodziny i znajomych z czasów służby w wojsku rosyjskim, zamieniono na 10 lat przymusowych prac w warzelniach soli na Syberii.
Sędzia federalny zdecydował, że niektóre szkoły publiczne w Teksasie muszą do grudnia zdjąć plakaty z dziesięcioma przykazaniami i orzekł, że prawo stanowe nakazujące ich wywieszanie w placówkach edukacyjnych narusza konstytucję USA.
Dziennik „Washington Post” podkreślił, że wtorkowa wstępna decyzja sędziego federalnego to zwycięstwo przeciwników przepisów wprowadzonych przez gubernatora wcześniej w tym roku.
Premierowa wystawa IV edycji projektu „Namalować katolicyzm od nowa”
Ponad dwadzieścia współczesnych przedstawień Bożego Narodzenia można oglądać w podziemiach katedry św. Floriana na warszawskiej Pradze. Na wystawie obrazy Jarosława Modzelewskiego, Ignacego Czwartosa, Jacka Dłużewskiego, Wojciecha Głogowskiego, Jacka Hajnosa OP, Krzysztofa Klimka, Bogny Podbielskiej, Beaty Stankiewicz, Grzegorza Wnęka oraz przedstawicielki młodego pokolenia artystów – Karoliny Żądło. W czasie trwania ekspozycji (do 15 stycznia 2026 r.) liczne wydarzenia towarzyszące, takie jak konferencja o sztuce sakralnej, dyskusje, wykłady i oprowadzania kuratorskie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
