Reklama

Jasna Góra

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Znana i ceniona przez bibliofilów seria Wydawnictwa Dolnośląskiego:
"A to Polska właśnie" liczy już 41 tytułów. Ostatnio wzbogaciła się o wyjątkowo cenny tom, będący monografią Jasnej Góry. Jej autorami są: prof. Antoni Jackowski z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz paulini - o. dr Jan Pach - mariolog i o. Jan Stanisław Rudziński - historyk sztuki.
Wiadomo było, że w serii, której tytuł: "A to Polska właśnie" nawiązuje do znanego cytatu z Wesela Stanisława Wyspiańskiego i która obejmuje publikacje o postaciach, miejscach i zdarzeniach najważniejszych dla każdego Polaka, nie może zabraknąć książki o Jasnej Górze. Jest to przecież dom Tej, "co Jasnej broni Częstochowy", ale także miejsce, gdzie decydują się nasze dzieje, święty punkt na mapie patriotycznych uczuć każdego Polaka, a także skarbnica polskiej kultury.
Podjęcie i zrealizowanie tak złożonego tematu w sposób syntetyczny i przystępny, a zarazem kompetentny było wielkim wyzwaniem. Zespół, który przygotował monografię Jasnej Góry, wywiązał się z tego zadania znakomicie. Każdy z autorów ma bogate doświadczenia pisarskie, z licznymi publikacjami w swoim dorobku. Dobór autorów książki o Jasnej Górze był bardzo trafny, co potwierdza znajomość przez nich dokumentów źródłowych i systematycznie prowadzone poszukiwania w archiwach, ale przede wszystkim bliskie związki z tym miejscem. Obaj ojcowie mieszkają na Jasnej
Górze, tam posługują pielgrzymom i uczestniczą w tworzeniu najnowszego rozdziału dziejów Sanktuarium, a prof. Jackowski jest związany z Jasną Górą przez swoją specjalność naukową (geografia religii) i duchowe odniesienie swojego życia do tego Sanktuarium.
Książkę rozpoczyna rozdział poświęcony dziejom Cudownego Obrazu Matki Bożej. Zarówno w tym rozdziale, jak i w następnych zauważa się bogactwo informacji przekazanych za pośrednictwem słowa pisanego, a także przez ilustracje i rozbudowane podpisy. Wykorzystano zdjęcia współczesne i dawne, stare ryciny i pocztówki, fotografie wnętrz, skarbów i dokumentów jasnogórskich, z których wiele dotychczas nie udostępniano do fotografowania, a nawet takich miejsc czy detali architektonicznych, które już nie istnieją. Ten obfity i współbrzmiący z tekstem materiał ilustracyjny pozwala czytelnikowi zobaczyć reporterski zapis dawnych zdarzeń, umożliwia wejście do miejsc niedostępnych dla osób z zewnątrz i zachwycanie się artystycznym detalem, często lepiej widocznym na fotografii niż w rzeczywistości.
Kolejne rozdziały opowiadają o dziejach Sanktuarium, o ponad 600-letniej obecności Zakonu Paulinów na Jasnej Górze, o pielgrzymkach oraz o wotach składanych przez pielgrzymów. Jeden z ostatnich rozdziałów poświęcony został architekturze i sztuce. Na zakończenie zaś przedstawiono wybór najważniejszych tekstów historycznych i literackich dotyczących Jasnej Góry. Bibliografia oraz aneks ułatwiają czytelnikom dotarcie do źródeł i poszerzenie wiedzy o różnych zagadnieniach szczegółowych.
Jest to z pewnością książka dla każdego. Nawet osoby dobrze znające nasze narodowe Sanktuarium uzyskają tutaj nowe informacje, bo jest to swoista encyklopedia Jasnej Góry. To także książka z serii tych, których nie da się przeczytać tylko raz, lecz do których trzeba powracać.
Czytając i analizując treść monografii Jasnej Góry, niemal na żywo ocieramy się o jasnogórskie mury, dotykamy polskiej historii, a także fenomenu naszej wiary, przynoszonej tutaj przez pokolenia. Trzeba więc szczerze podziękować autorom za podzielenie się z nami wiedzą, przemyśleniami i religijnymi przeżyciami dotyczącymi jedynego w świecie i tak świętego dla nas miejsca.

Sprzedaż książki prowadzi: Wydawnictwo Dolnośląskie, ul. Strażnicza 1-3, 50-206 Wrocław, tel. (0-71) 328-89-52 oraz Księgarnia Claromontana, ul. o. A. Kordeckiego 2, 42-225 Częstochowa, tel. ( 0-34) 377-77-77.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Hieronim - „princeps exegetarum”, czyli „książę egzegetów”

Niedziela warszawska 40/2003

„Księciem egzegetów” św. Hieronim został nazwany w jednym z dokumentów kościelnych (encyklika Benedykta XV, „Spiritus Paraclitus”). W tym samym dokumencie określa się św. Hieronima także mianem „męża szczególnie katolickiego”, „niezwykłego znawcy Bożego prawa”, „nauczyciela dobrych obyczajów”, „wielkiego doktora”, „świętego doktora” itp.

Św. Hieronim urodził się ok. roku 345, w miasteczku Strydonie położonym niedaleko dzisiejszej Lubliany, stolicy Słowenii. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Strydonie, a na specjalistyczne studia z retoryki udał się do Rzymu, gdzie też, już jako dojrzewający młodzieniec, przyjął chrzest św., zrywając tym samym z nieco swobodniejszym stylem dotychczasowego życia. Następnie przez kilka lat był urzędnikiem państwowym w Trewirze, ważnym środowisku politycznym ówczesnego cesarstwa. Wrócił jednak niebawem w swoje rodzinne strony, dokładnie do Akwilei, gdzie wstąpił do tamtejszej wspólnoty kapłańskiej - choć sam jeszcze nie został kapłanem - którą kierował biskup Chromacjusz. Tam też usłyszał pewnego razu, co prawda we śnie tylko, bardzo bolesny dla niego zarzut, że ciągle jeszcze „bardziej niż chrześcijaninem jest cycermianem”, co stanowiło aluzję do nieustannego rozczytywania się w pismach autorów pogańskich, a zwłaszcza w traktatach retorycznych i mowach Cycerona. Wziąwszy sobie do serca ten bolesny wyrzut, udał się do pewnej pustelni na Bliski Wschód, dokładnie w okolice dzisiejszego Aleppo w Syrii. Tam właśnie postanowił zapoznać się dokładniej z Pismem Świętym i w tym celu rozpoczął mozolne, wiele razy porzucane i na nowo podejmowane, uczenie się języka hebrajskiego. Wtedy też, jak się wydaje, mając już lat ponad trzydzieści, przyjął święcenia kapłańskie. Ale już po kilku latach znalazł się w Konstantynopolu, gdzie miał okazję słuchać kazań Grzegorza z Nazjanzu i zapoznawać się dokładniej z pismami Orygenesa, którego wiele homilii przełożył z greki na łacinę. Na lata 380-385 przypada pobyt i bardzo ożywiona działalność Hieronima w Rzymie, gdzie prowadził coś w rodzaju duszpasterstwa środowisk inteligencko-twórczych, nawiązując przy tym bardzo serdeczne stosunki z ówczesnym papieżem Damazym, którego stał się nawet osobistym sekretarzem. To właśnie Damazy nie tylko zachęcał Hieronima do poświęcenia się całkowicie pracy nad Biblią, lecz formalnie nakazał mu poprawić starołacińskie tłumaczenie Biblii (Itala). Właśnie ze względu na tę zażyłość z papieżem ikonografia czasów późniejszych ukazuje tego uczonego męża z kapeluszem kardynalskim na głowie lub w ręku, co jest oczywistym anachronizmem, jako że godność kardynała pojawi się w Kościele dopiero około IX w. Po śmierci papieża Damazego Hieronim, uwikławszy się w różne spory z duchowieństwem rzymskim, był zmuszony opuścić Wieczne Miasto. Niektórzy bibliografowie świętego uważają, że u podstaw tych konfliktów znajdowały się niezrealizowane nadzieje Hieronima, że zostanie następcą papieża Damazego. Rzekomo rozczarowany i rozgoryczony Hieronim postanowił opuścić Rzym raz na zawsze. Udał się do Ziemi Świętej, dokładnie w okolice Betlejem, gdzie pozostał do końca swego, pełnego umartwień życia. Jest zazwyczaj pokazywany na obrazkach z wielkim kamieniem, którym uderza się w piersi - oddając się już wyłącznie pracy nad tłumaczeniem i wyjaśnianiem Pisma Świętego, choć na ten czas przypada również powstanie wielu jego pism polemicznych, zwalczających błędy Orygenesa i Pelagiusza. Zwolennicy tego ostatniego zagrażali nawet życiu Hieronima, napadając na miejsce jego zamieszkania, skąd jednak udało mu się zbiec we właściwym czasie. Mimo iż w Ziemi Świętej prowadził Hieronim życie na wpół pustelnicze, to jednak jego głos dawał się słyszeć od czasu do czasu aż na zachodnich krańcach Europy. Jeden z ówczesnych Ojców Kościoła powiedział nawet: „Cały zachód czeka na głowę mnicha z Betlejem, jak suche runo na rosę niebieską” (Paweł Orozjusz). Mamy więc do czynienia z życiem niezwykle bogatym, a dla Kościoła szczególnie pożytecznym właśnie przez prace nad Pismem Świętym. Hieronimowe tłumaczenia Biblii, zwane inaczej Wulgatą, zyskało sobie tak powszechne uznanie, że Sobór Trydencki uznał je za urzędowy tekst Pisma Świętego całego Kościoła. I tak było aż do czasu Soboru Watykańskiego II, który zezwolił na posługiwanie się, zwłaszcza w liturgii, narodowo-nowożytnymi przekładami Pisma Świętego. Proces poprawiania Wulgaty, zapoczątkowany jeszcze na polecenie papieża Piusa X, zakończono pod koniec ubiegłego stulecia. Owocem tych żmudnych prac, prowadzonych głównie przez benedyktynów z opactwa św. Hieronima w Rzymie, jest tak zwana Neo-Wulgata. W dokumentach papieskich, tych, które są jeszcze redagowane po łacinie, Pismo Święte cytuje się właśnie według tłumaczenia Neo-Wulgaty. Jako człowiek odznaczał się Hieronim temperamentem żywym, żeby nie powiedzieć cholerycznym. Jego wypowiedzi, nawet w dyskusjach z przyjaciółmi, były gwałtowne i bardzo niewybredne w słownictwie, którym się posługiwał. Istnieje nawet, nie wiadomo czy do końca historyczna, opowieść o tym, że papież Aleksander III, zapoznając się dokładnie z historią życia i działalnością pisarską Hieronima, poczuł się tą gwałtownością jego charakteru aż zgorszony i postanowił usunąć go z katalogu mężów uważanych za świętych. Rzekomo miały Hieronima uratować przekazy dotyczące umartwionego stylu jego życia, a zwłaszcza ów wspomniany już kamień. Podobno Papież wypowiedział wówczas wielce znaczące zdanie: „Ne lapis iste!” (żeby nie ten kamień). Nie należy Hieronim jednak do szczególnie popularnych świętych. W Rzymie są tylko dwa kościoły pod jego wezwaniem. „W Polsce - pisze ks. W. Zaleski, nasz biograf świętych Pańskich - imię Hieronim należy do rzadziej spotykanych. Nie ma też w Polsce kościołów ani kaplic wystawionych ku swojej czci”. To ostatnie zdanie wymaga już jednak korekty. Od roku 2002 w diecezji warszawsko-praskiej istnieje parafia pod wezwaniem św. Hieronima.
CZYTAJ DALEJ

Abp Przybylski do alumnów: ludzie nie potrzebują zeświecczonych kapłanów

2025-09-30 15:05

[ TEMATY ]

abp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Abp Andrzej Przybylski

Abp Andrzej Przybylski

- Jezus przyszedł na ten świat, ale nie był z tego świata. I to jest może dla was, którzy przyszliście ze świata, bardzo ważna decyzja: jak ten świat zostawić, żeby nie być zsekularyzowanym, zeświecczonym klerykiem, zeświecczonym księdzem - mówił abp Andrzej Przybylski podczas Mszy św. na rozpoczęcie nowego roku formacyjnego w Wyższym Śląskim Seminarium Duchowym w Katowicach.

Mszą św. w seminaryjnej kaplicy rozpoczął się oficjalnie nowy rok formacyjny w Wyższym Śląskim Seminarium Duchowym. - Pamiętamy, że seminarium to nie budynek, ale społeczność ludzi. Dynamiczna i żywa. Seminarium to wspólnota drogi, w której kształtuje się powołanie i wynikające z niego przyszłe posłanie - powiedział ks. dr Krzysztof Matuszewski, rektor WŚSD.
CZYTAJ DALEJ

Nowe informacje o życiu siostry Łucji, uczestniczki objawień fatimskich

2025-09-30 19:10

[ TEMATY ]

objawienia fatimskie

nowe informacje

siostra Łucja

Coimbra – Muzeum S. Łucji/ zdjęcia: Grażyna Kołek

Na rynku wydawniczym w Portugalii pojawiły się dwie publikacje zawierające wspomnienia siostry Łucji dos Santos, karmelitanki bosej, która była jedną z trojga uczestników objawień maryjnych w Fatimie trwających pomiędzy 13 maja i 13 października 1917 roku.

Jedną z nowości jest książka autorstwa siostry Ângeli Coelho, wicepostulatorki procesu beatyfikacyjnego portugalskiej wizjonerki, zatytułowana „Viver na Luz de Deus” (Żyjąc w Bożym świetle). Publikacja, której współautorem jest francuski karmelita bosy o. François Marie Léthel, została wydana przez Edições Carmelo. Rzuca ona nowe światło na życie siostry Łucji.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję