Reklama

Jan Paweł II

Bazylika św. Piotra – 13 maja 2021 r.

Homilia kard. Stanisława Dziwisza wygłoszona podczas Mszy św. w 40. rocznicę zamachu na Jana Pawła II

[ TEMATY ]

homilia

kard. Stanisław Dziwisz

40. rocznica zamachu

Grzegorz Gałązka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bracia i Siostry!

Podziel się cytatem

Ze wzgórza watykańskiego, od grobu św. Piotra Apostoła i św. Jana Pawła II spoglądamy dziś w stronę Góry Wniebowstąpienia. Oba wzniesienia połączył misyjny nakaz zmartwychwstałego Chrystusa, który przed chwilą wybrzmiał u św. Marka – „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16, 15). To przynaglenie Pana sprawiło, że za sprawą samego św. Piotra Dobra Nowina o zbawieniu dotarła z dalekiej Palestyny do Rzymu – ówczesnej stolicy rozległego imperium, a pozostali Apostołowie i ich uczniowie zanieśli ją na krańce świata. W ten sposób spełniły się słowa Jezusa, które w Dziejach Apostolskich przywołuje dziś św. Łukasz – „będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii i aż po krańce ziemi” (por. Dz 1, 8). Wszystko to dokonało się „w mocy Ducha Świętego”, którego uczniowie otrzymali w dzień Pięćdziesiątnicy.

Reklama

Ale na tym nie poprzestał Zmartwychwstały Pan, który jak śpiewa dzisiejszy Psalm 47 „króluje nad narodami” i „zasiada na swym świętym tronie”. Prawdziwość głoszonej Ewangelii na przestrzeni dwóch tysiącleci poświadczył niezwykłymi znakami – uwalnianiem od złych duchów wyrzucanych w Jego imię, mówieniem nowymi językami, uzdrawianiem chorych, czy też ochroną przed złem symbolizowanym przez jad węży i truciznę. Ileż z tych znaków towarzyszyło kolejnym następcom św. Piotra, którym od jego grobu z tego wzgórza przyszło błogosławić miastu i światu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jednocześnie wielokrotnie misja Jezusa była w ciągu dziejów naznaczona niezrozumiałym odrzuceniem. Wniebowstępujący Chrystus, który jest ubogim duchem, cichym i miłosiernym, płaczącym z powodu niesprawiedliwości, pragnący sprawiedliwości, czystego serca, wprowadzający pokój i cierpiący prześladowanie, był i jest postrzegany jako Ten, który zagraża człowiekowi, jego wolności i niezależności. Ileż to razy mury Rzymu i Watykanu musiały dawać schronienie albo też stawały się niemymi świadkami niezrozumiałej agresji i ataku zła na Kościół i kolejnych następców św. Piotra. Iluż też z nich prawdziwość i autentyczność Dobrej Nowiny potwierdziło męczeństwem lub odrzuceniem przez sobie współczesnych.

Mówiąc te słowa wracam pamięcią do tamtego 13 maja sprzed 40 lat, kiedy to straszliwe kule zamachowca tu na Placu św. Piotra prawie że śmiertelnie raniły Ojca św. Jana Pawła II. Do dziś czuję jego osuwające się bezwładnie ciało opadające w moje ramiona. Widzę jego krew broczącą białą papieską sutannę, barwiącą moje dłonie i ubranie. Słyszę też jego nieustannie powtarzaną, słabnącą modlitwę – „Maryjo, Matko moja”. Od tamtego dnia już wiem co czuł św. Jan Apostoł trzymający w ramionach zdejmowane z krzyża ciało Chrystusa.

Reklama

Jakże trudno zapomnieć huku strzałów pistoletu zamachowca, które w jednej chwili mogły zakończyć ten niezwykły pontyfikat, który dopiero co rozkwitał w mocy Ducha Świętego. Myślę o tym straszliwym wyścigu z czasem, aby nie utracić jego życia. Wspominam lekarzy, personel medyczny i wszystkie służby i ludzi, których współdziałanie przyczyniło się do uratowania św. Jana Pawła II. Wspominam także ten rozmodlony świat i naszą Ojczyznę, krakowski Biały Marsz i tyle innych inicjatyw podjętych aż na krańcach ziemi na intencję ocalenia Ojca św.

Dziś po czterdziestu latach od tamtego wydarzenia i szesnastu od chwili odejścia św. Jana Pawła II do Domu Ojca z przerażeniem myślę, co by się stało gdybyśmy go wtedy na Placu św. Piotra utracili. Jakże bardzo ubogi i inny byłby świat i nasza Ojczyzna – Polska bez jego świadectwa wiary, nauczania, wskazywania i ostrzegania przed niebezpieczeństwami i zawirowaniami, które mogą grozić nam we współczesnym świecie. Uporczywie wraca do mnie pytanie, czy bylibyśmy w stanie zrozumieć siebie; Kościół, który z takim zaangażowaniem reformował i prowadził w duchu Soboru Watykańskiego II; rodzinę, o którą walczył w każdym zakątku globy ziemskiego; młodzież, którą gromadził przy Chrystusie – źródle prawdziwej miłości, piękna i czystości; wreszcie życia, dla którego szacunku domagał się od poczęcia do naturalnej śmierci. Jakże trudno by nam było żyć bez jego szkoły modlitwy i tego całkowitego zawierzenia Trójjedynemu Bogu przez Maryję. Tak, 13 maja 1981 r. prawdziwymi stały się słowa Pana – „węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić”. Jak sam powiedział św. Jan Paweł II – „Tamtego popołudnia czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kule”.

Dziś opromienieni tajemnicą Góry Wniebowstąpienia ze wzgórza watykańskiego patrzymy dalej, za Alpy i Pireneje, aby dostrzec też Fatimę, jej przesłanie, sanktuarium i łaskami słynącą figurę Madonny, której koronę zdobi łuska naboju z chwili zamachu – niezwykłe wotum św. Jana Pawła II ofiarowane Tej, którą Bóg dał nam i Kościołowi ku pomocy i obronie. Przez jej macierzyńskie i niepokalane Serce dziękujmy za tamten cud ocalenia z 13 maja 1981 roku. A jednocześnie sami chcemy od siebie Bogu ofiarować nasze wotum. Niech to będzie ufna modlitwa za świat walczący z pandemią koronawirusa, realizowanie w naszym życiu Dekalogu i Ośmiu Błogosławieństw Chrystusa, a wreszcie wierność nauczaniu i misji, jaką nam zostawił św. Jan Paweł Wielki. Amen.

2021-05-13 18:25

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież u św. Marty o męczeńskim wymiarze życia chrześcijańskiego

[ TEMATY ]

papież

homilia

Franciszek

Grzegorz Gałązka

O znaczeniu męczeństwa w życiu chrześcijan, zarówno świadectwa wiary składanego codziennie jak i sytuacji, kiedy ze względu na wiarę wezwani jesteśmy do oddania swego życia dla Chrystusa mówił dziś Franciszek podczas Eucharystii sprawowanej w Domu Świętej Marty. Przypomniał, że każdego dnia chrześcijanie zabijani są w imię Boga, bowiem są ludzie, którzy sądzą, że w ten sposób oddają cześć Bogu, ale Duch Święty daje męczennikom moc świadczenia swej wiary aż do końca.

W swojej homilii Ojciec Święty wyszedł od słów Pana Jezusa z Ewangelii św. Jana: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy”(J 16,12-13). Zaznaczył, że Pan mówi o przyszłości, krzyża, który nas czeka i o Ducha Świętym, który przygotowuje nas do dawania chrześcijańskiego świadectwa. Mówi o „skandalu” prześladowania, o „skandalu krzyża”.
CZYTAJ DALEJ

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Radom: Ks. Krzysztof Dukielski biskupem pomocniczym diecezji radomskiej

2025-07-12 12:00

[ TEMATY ]

diecezja radomska

Diecezja Radomska

Ks. Krzysztof Dukielski

Ks. Krzysztof Dukielski

Ks. Krzysztof Dukielski, dotychczasowy proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie, został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej. Decyzję Ojca Świętego Leona XIV ogłosiła dziś w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce.

Ojciec Święty Leon XIV mianował Ks. Krzysztofa DUKIELSKIEGO, dotychczasowego proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie, biskupem pomocniczym diecezji radomskiej i przydzielił mu stolicę tytularną Catula.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję