To jedna z atrakcji rustykalnych i budowlanych rdzennych Gór Świętokrzyskich, zlokalizowana w Bodzentynie - czyli Zagroda Czernikiewiczów, która przechodzi remont. Jeśli to możliwe, obiekt zostanie udostępniony już na weekend majowy, co determinuje sytuacja epidemiologiczna. Administratorem Zagrody jest Muzeum Wsi Kieleckiej.

Zagroda Czernikiewiczów jest przykładem specyficznej architektury małych miasteczek o charakterze rolniczym, tak licznie występujących w przeszłości na terenie całej Kielecczyzny. Jest najstarszą i jedyną tak kompleksowo zachowaną małomiasteczkową zagrodą z tego obszaru. Jej najstarsze elementy - części domu mieszkalnego oraz budynki gospodarcze, wozownia i ogrodzenie pochodzą z 1809 roku. W skład zagrody wchodzą: budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz wozownia, które wraz z zamykającym podwórze drewnianym ogrodzeniem tworzą zwarty zespół w kształcie czworoboku. Ściany wszystkich budynków zostały wzniesione z drewna jodłowego, zaś dachy mają pokrycie gontowe.

Ponad 200-letni budynek – zabytek rodzimego wiejskiego budownictwa, będzie dostosowany do współczesnych potrzeb turystów. Powstała sala edukacyjna i (nareszcie!) - toalety.

Została także wykonana instalacja odgromowa, wygospodarowano sale do zajęć edukacyjnych, muzealnych, warsztatów, na kilkanaście osób. W części też zostało zamontowane elektryczne ogrzewanie ekologiczne i bezpieczniejsze od ogrzewania tradycyjnego. Koniecznością było zabezpieczenie drewna przed działaniem szkodników.

Po zakończeniu prac konserwatorskich, do zagrody wróci wyposażenie, które w czasie remontu było przechowywane w magazynach w Parku Etnograficznym w Tokarni. Przed sezonem i w nadziei na powrót turystów, przy obiekcie pojawią się także tablice informacyjne w dwóch językach: polskim i angielskim, z nakładką dla osób niedowidzących i niewidomych. Pojawi się także nowoczesny system związany ze sprzedażą biletów i ewidencjonowaniem zwiedzających.

Remont zagrody Czernikiewiczów w Bodzentynie jest elementem projektu „Rozwój zasobów niezbędnych do prowadzenia procesu udostępniania zbiorów”. Wartość prac wynosiła ponad 30 tys. zł.

AD.