Eucharystię koncelebrowali rezydent ks. Eugeniusz Wieczorek i wikariusz ks. Marcin Szczypiór.

– Wyrażam wielką radość, że na początku Wielkiego Postu, w święto Katedry św. Piotra, nasz kościół staje się kościołem stacyjnym. Przedłużając tradycję tych kościołów w Rzymie, gromadzimy się tutaj na modlitwie, aby pokutować i podjąć trud naszego wielkopostnego nawrócenia, także przez możliwość skorzystania ze spowiedzi św. – powiedział na rozpoczęcie liturgii proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła ks. Janusz Wojtyla.

– Cały Wielki Post i chrześcijańskie życie ma być drogą, ale jeśli ktoś nie chce zgubić kierunku, to musi się od czasu do czasu zatrzymać – przypomniał na wstępie bp Przybylski, wyjaśniając ideę kościołów stacyjnych. – Rzymianie wędrują codziennie do innej bazyliki miasta, czyli statio, by się zatrzymać i zastanowić nad sobą. Należymy do kościoła rzymskiego, dlatego niektóre rzymskie tradycje przenosimy również do Kościołów lokalnych, chociażby do Częstochowy, by wędrować każdego dnia do innego kościoła, by zatrzymać się nad inną tajemnicą naszej wiary i nad innym męczennikiem, który jest dla nas szczególnym wzorem kroczenia za Jezusem – podkreślił.

W dniu święta Katedry św. Piotra, modlitwy stacyjnej rzymian w bazylice św. Piotra w Okowach i modlitwy stacyjnej w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Częstochowie zaznaczył, że „łączy nas dzisiaj refleksja nad tajemnicą i osobą św. Piotra”. – Niech modli się za nami i niech nam objaśni tajemnicę jego służby w Kościele – zachęcał bp Przybylski.

W homilii duchowny nawiązał do słynnych oków przechowywanych w rzymskiej bazylice św. Piotra w Okowach, którymi był spętany pierwszy papież kilkakrotnie więziony za wiarę w Chrystusa. – One są cudowne, ponieważ podczas jednej z modlitw uwięzionego Piotra popękały, dzięki czemu mógł wyjść z więzienia. Te łańcuchy są bardzo ważnym symbolem tego, że kiedy człowiek idzie za Bogiem, staje się wolny – zauważył.

Kaznodzieja odniósł się również do przekazu tradycji, według którego w bazylice pierwotnie złożono 2 łańcuchy św. Piotra – te z więzienia w Jerozolimie i z Więzienia Mamertyńskiego w Rzymie, które w cudowny sposób połączyły się. – W Piotrze, tak jak w każdym z nas, są dwie dziwne tajemnice, dwie natury, jakby dwoje ludzi, jak te dwa złączone łańcuchy – święty i diabeł. Z jednej strony chcemy być dobrzy, a z drugiej ciągle jest w nas jakieś zło. Chcemy dobrze, a robimy źle – stwierdził.

Biskup Przybylski zwrócił również uwagę, że „symbolem dwóch rzeczywistości, które są w Piotrze, są jego imiona – Szymon Piotr”. Jak przypomniał, nowe imię nadane mu przez Jezusa oznaczało skałę i opokę. Jednak mimo tego, że otrzymał władzę kluczy, został pierwszym papieżem i najważniejszą osobą w Kościele na ziemi, jednocześnie pozostał zwykłym człowiekiem. – Dalej jest słaby. Chce być odważny, ale ma dużo lęków – powiedział duchowny.

– Tak jest do dzisiaj. Nawet wybrany przez samego Jezusa papież musi zdejmować z siebie różne okowy, żeby służyć Jezusowi. Nie są to już żelazne łańcuchy, ale to, co nas zatrzymuje w drodze za Jezusem i obciąża w byciu świętym – wyjaśnił.

W tym kontekście bp Przybylski odniósł się do liturgii sakramentu bierzmowania, podczas której kandydaci wyznają, że chcą przyjąć ten sakrament, ponieważ pragną, aby Duch Święty, którego otrzymają, umocnił ich do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad. Jak stwierdził, pozostaje to często pustą deklaracją, ponieważ wielu młodym „następnej niedzieli nie chce się wstać do kościoła, niedługo później wstydzą się pokazać, że noszą krzyżyk na piersi, śmieją się z Kościoła i księży oraz wypisują się z katechezy”.

Za kolejny łańcuch św. Piotra duchowny uznał jego historię życia. – Był ciągle Szymonem, synem Jony, i miał konkretnych rodziców. Nie skończył wielkich studiów teologicznych, a Jezus wyznaczył go na głowę Kościoła. Wszedł w tę funkcję jako słaby człowiek. Miał różne doświadczenia z dzieciństwa, z nie najlepszymi nawykami, z którymi trzeba było podjąć walkę. Urodzony w konkretnym miejscu, wychowany przez prostych ludzi, który wcześniej wykonywał bardzo prozaiczny zawód rybaka – podkreślił bp Przybylski.

Zauważył również, że św. Piotr miał „kajdany w swojej głowie, bo myślał tylko po ludzku”, a zmiana nastąpiła, kiedy Jezus pyta Apostołów: „Za kogo Mnie uważacie?”. – Piotr nagle myśli nie tak, jak mu się wydaje, ale przez wiarę i odpowiada: Panie, Ty jesteś Mesjaszem, Synem Bożym, dlatego Jezus mówi mu: Poznałeś to nie przez rozum, ale wiara ci to podpowiedziała, ty uwierzyłeś – kontynuował duchowny.

Akcentował, że „wiara to coś innego niż „mnie się wydaje”, „chciałbym” czy „chciałabym”. – Gdyby Kościół robił to, co chce i myśli taki czy inny człowiek, nie byłby Chrystusowy, ale byłby Kościołem Andrzeja, Kasi czy Marcina. Nawet papież nie jest władcą Kościoła, ale stróżem Ewangelii. Ani papież, ani my, biskupi i księża, nie możemy zmienić Ewangelii i przykazań, nie dlatego, że jesteśmy lepsi lub gorsi, ale dlatego, że służymy Jezusowi. Chcemy myśleć tak jak On głosił, a nie tak, jak się nam wydaje – tłumaczył bp Przybylski.

– Bóg rozrywa te wszystkie łańcuchy, jeśli się za Nim pójdzie. Piotr miał słabości i ograniczenia, ale dla Boga zrobił wszystko, oddał życie i Bóg dał mu łaskę, bo nie słuchał siebie, ale Jego. Nawet jeżeli Bóg żąda od nas czegoś trudnego, robi to dlatego, żebyśmy się mogli wznieść do nieba, a nie zatrzymać na ziemi – podkreślił duchowny.

– Niech św. Piotr prowadzi nas wielkopostnymi drogami – zakończył.

W rozmowie z „Niedzielą” ks. Janusz Wojtyla, proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Częstochowie, przypomniał, że parafia jest również sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i posiada kalwarię związaną z Boleściami Matki Bożej. – Kalwarię tworzy 7 kaplic boleści, a 15. dnia każdego miesiąca, na pamiątkę wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Bolesnej, które obchodzimy 15 września, odprawiamy Dróżki Boleści Matki Bożej. Mamy też całodzienną adorację Najświętszego Sakramentu, więc są możliwości, żeby czerpać z tego źródła – przyznał kapłan.