Konsekracja kościoła na Wrzosach rozpoczęła się procesyjnym wejściem służby liturgicznej i duchowieństwa do nieoświetlonego i nieozdobionego wnętrza świątyni. Proboszcz ks. kan. Wojciech Miszewski po przedstawieniu zarysu historii parafii poprosił Księdza Biskupa o konsekrację kościoła. To samo pragnienie wyrazili wierni świeccy w osobach Elżbiety i Jana Cichonów. Następnie bp Andrzej pobłogosławił wodę i pokropił nią wiernych oraz ściany kościoła i obnażony ołtarz, po czym nastąpiła Liturgia Słowa.

Słowo Boże

W homilii bp Andrzej zauważył, że historia świątyni chrześcijańskiej sięga chwili Wieczernika. Potem świątynie były świadectwem wiary całych pokoleń. I trudno się dziwić, że obecnie określenie „kościół” oznacza jednocześnie budynek oraz lud Boży. Świątynia bowiem to dom otwarty utrwalający więzi między ludźmi. „W świątyni nie ma podziału na biednych i bogatych, nie liczy się pochodzenie. Wobec Boga wszyscy jesteśmy równi” - podkreślał kaznodzieja. Słowo Boże głoszone w świątyni to dar dla słuchających go, gdyż istnieje głód dobrych słów - słów, które dają siłę, a takie jest Słowo Boże: „czułe jak serce Matki i silne jak ręce Ojca”. To Słowo rozbrzmiewa od tysięcy lat i jest ponad jakimkolwiek ludzkim słowem. Obok Słowa Bożego darem świątyni jest również Eucharystia, w której sam Jezus przytula nas do swego Serca.
W dalszej części bp Andrzej przypomniał, że życie człowieka wierzącego od początku do końca związane jest ze świątynią. Tu bowiem rodzice przynoszą dziecko, by je ochrzcić, tu otrzymuje kolejne sakramenty, by wreszcie ze świątyni wyruszyć w swoją ostatnią drogę prowadzącą na wieczny spoczynek. „Świątynia to miejsce tworzenia najgłębszych ludzkich więzi na fundamencie wiary, nadziei i miłości” - podkreślił kaznodzieja.
Historia pokazuje, że chrześcijanie zawsze dbali o wygląd świątyni. Kościół na Wrzosach to efekt urzeczywistnienia się pragnień kilku pokoleń wiernych; efekt możliwy do realizacji dzięki darom materialnym, pracy społecznej oraz darze modlitwy i cierpienia. „Dziś dziękujemy Bogu, że pomógł i pobłogosławił w budowie świątyni godnej Torunia i jego wielowiekowej tradycji” - zaznaczył bp Suski. W imieniu swoim i bp Józefa Szamockiego bp Andrzej wyraził wdzięczność wobec śp. proboszcza ks. prał. Bogdana Górskiego, który był budowniczym kościoła na Wrzosach, i proboszcza ks. kan. Wojciecha Miszewskiego, który podjął się wyzwania wyposażenia i wystroju wnętrza świątyni i zagospodarowania terenu do niej przynależnego. Słowa podziękowania Ksiądz Biskup skierował również do współpracowników obu proboszczów, rad parafialnych, inżynierów, projektantów, artystów - do każdego, kto w sobie właściwy sposób zaangażowany był w powstanie i upiększanie kościoła na Wrzosach. Jednocześnie podkreślił, że najważniejsze wyzwanie nadal stoi przed kapłanami i wiernymi parafii na Wrzosach. Jest to troska o Kościół żywy, bo nade wszystko jesteśmy świątynią duchową. „Życzę wszystkim, by trwali w świątyni w nauce apostołów, na łamaniu chleba i modlitwie, a tym samym coraz bardziej i piękniej stawali się świątynią Boga żywego” - zakończył.

Konsekracja

Po wyznaniu wiary odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. Modlitwą tą wierni prosili wszystkich świętych o pomoc w celebrowaniu obrzędów. Następnie Ksiądz Biskup odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, po czym namaścił i okadził ołtarz oraz ściany kościoła. Stanowiło to najważniejszą chwilę ceremonii. Po niej procesyjnie do kościoła wniesiono światło do oświetlenia kościoła i ołtarza, obrus do nakrycia ołtarza oraz kwiaty.
Rozbudowanym elementem Liturgii Eucharystycznej była procesja z darami. Uczestniczyli w niej wierni świeccy, którzy w darach przynieśli paramenty liturgiczne. Wszystkie złożone w darze były użyte po raz pierwszy podczas uroczystości konsekracyjnej. Niewątpliwie do darów wymiernych przyniesionych do stóp ołtarza należy dołączyć ogrom prac i trudu, jaki wielu wiernych bezinteresownie włożyło w przygotowanie świątyni i terenu na zewnątrz do konsekracji.

Podziękowania i gratulacje

Proboszcz ks. kan. Miszewski wyraził wdzięczność wobec bp. Andrzeja i bp. Józefa za towarzyszenie parafii w czasie wznoszenia i upiększania kościoła i jego otoczenia oraz za dokonanie konsekracji. Podziękował kapłanom za obecność na uroczystości poświęcenia świątyni, zaś swoim obecnym księżom współpracownikom za pomoc w przygotowaniu ceremonii. Słowo „dziękuję” usłyszeli również wierni świeccy: architekt Czesław Sobociński za projekt budowli świątyni, architekt Andrzej Ryczek za projekt wystroju i wyposażenia wnętrza kościoła i terenu na zewnątrz oraz wszyscy wierni niewymienieni z imienia i nazwiska, których niezliczona liczba na różne sposoby przyczyniła się do powstania kościoła w takiej formie, w jakiej jest on dzisiaj. Podziękowanie odebrały również służba liturgiczna, połączone chóry parafialne śpiewające na uroczystości pod dyr. Janusza Hejki i orkiestra Szkoły Muzycznej grająca pod dyr. Piotra Dołęgowskiego.
Prezydent Torunia Michał Zaleski podziękował Księdzu Proboszczowi za „aktywną, otwartą i w wielu sprawach niezastąpioną wspólnotę parafii na Wrzosach”. Pogratulował również świątyni, która „dorównuje swym pięknem zabytkowemu Toruniowi”.
Danuta i Marek Włoczewscy, wierni z Wrzosów, skierowali słowa wdzięczności do Księdza Proboszcza, który w parafii pw. św. Antoniego tworzy atmosferę życzliwości i otwartości, urzeczywistniając w ten sposób hasło roku duszpasterskiego „Kościół naszym domem”. Wyrazili również nadzieję, że jednym z duchowych owoców konsekracji kościoła na toruńskich Wrzosach będzie otwarcie się parafian na życie wspólnotowe.
Na zakończenie bp Andrzej Suski przekazał ks. kan. Wojciechowi Miszewskiemu dokument konsekracji, który stwierdza, że kościół pw. św. Antoniego w Toruniu jest „na zawsze oddany Bogu na Jego wyłączną chwałę”.
Mszę św. konsekracyjną transmitowano przez Radio Maryja i Telewizję Trwam. Po zakończeniu uroczystości po raz pierwszy rozbłysła iluminacja zewnętrzna kościoła na Wrzosach.