Na program spotkania przyjaciół seminarium złożyła się m.in. Msza św., nabożeństwo świadectw oraz prezentacja filmu poświęconego założycielowi Towarzystwa - abp. Józefowi Życińskiemu. - Całe dzisiejsze zebranie poświęcamy przesłaniu abp. Józefa Życińskiego i dziedzictwu, jakie pozostawił nam Jan Paweł II - mówił ks. prał. Marek Słomka, rektor seminarium. - Towarzyszą nam relikwie Jana Pawła II. W relikwiarzu, który podczas Mszy św. zostanie poświęcony, znajduje się fragment papieskiej sutanny, ofiarowany naszemu seminarium przez ks. Jana Miczyńskiego. Po dniu 1 maja ten relikwiarz na stałe znajdzie się w naszym kościele.
W słowie skierowanym przez ks. Rektora do zgromadzonych nie zabrakło także serdecznego podziękowania wszystkim świeckim i konsekrowanym członkom towarzystwa za modlitwę i różne formy wsparcia okazywane alumnom.

Wzór i przyjaciel

W pierwszej części spotkania, wypełnionego przez zespół seminaryjny pełną uwielbienia muzyką i śpiewem, trzy osoby (kobieta - żona i matka, diakon oraz kapłan) opowiedziały o swoich spotkaniach z Janem Pawłem II.
- Jan Paweł II był obecny w moim życiu od zawsze - wyznała Agnieszka, która już jako mała dziewczynka wspólnie z rodzicami w niedzielne południe łączyła się z Papieżem przez modlitwę Anioł Pański. Później jako nastolatka w 1997 r. po raz pierwszy uczestniczyła w spotkaniu z Janem Pawłem II podczas jego pielgrzymki do ojczyzny. To spotkanie zaowocowało głębszą modlitwą i lekturą papieskich pism. Kolejne w 2002 r., przeżyte wspólnie z narzeczonym, pozwoliło młodym dobrze przygotować się do małżeństwa. - Ta pielgrzymka zaowocowała wspólnym czytaniem „Miłości i odpowiedzialności”, odnajdywaniem się w postaciach dramatu „Przed sklepem jubilera”. Jan Paweł II stał się przewodnikiem, który prowadził mnie drogą ku świętości. Później jego śmierć nauczyła mnie przyjmować krzyż z pokorą i cierpliwością - mówiła Agnieszka. - Dziś, gdy jest mi ciężko, modlę się za jego wstawiennictwem. Jego słowa zawsze przepełniają mnie ufnością.
- Dla niego najważniejszy był Chrystus, którego niósł i którym żył. On ukazywał wartość życia zbudowanego na Chrystusie - mówił o Janie Pawle II diakon Krzysztof, który wstąpił do seminarium zaraz po maturze, w roku śmierci Papieża Polaka. - W Janie Pawle II intuicyjnie wyczuwałem człowieka świętego. Pomyślałem, że ja też chciałbym być świętym kapłanem, oddanym Bogu i ludziom. Z czasem zrozumiałem, że przez odchodzenie Jana Pawła II Chrystus wołał mnie do siebie. Życie i umieranie Ojca Świętego, wypełnione prawdziwą więzią z Chrystusem, stało się dla mnie wezwaniem, by nie lękać się trwania w miłości do Boga i do ludzi. O takie kapłaństwo modlę się za wstawiennictwem Jana Pawła II i o modlitwę o takie kapłaństwo was proszę - mówił dn Krzysztof.
Wsłuchując się w słowa świadectw, goście zgromadzeni w auli seminaryjnej przygotowywali się do uczestnictwa w najważniejszej części spotkania - uroczystej Mszy św.

Zatroskani o świadectwo wiary

Wokół ołtarza zgromadziło się kilkunastu kapłanów, którzy pod przewodnictwem bp. Artura Mizińskiego sprawowali Eucharystię w intencji przyjaciół seminarium. - Wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Modlę się, abyśmy na tej drodze byli wiernymi świadkami Miłości na wzór Jana Pawła II i naszego wielkiego Pasterza, dzięki któremu powstało dzieło Towarzystwa - mówił ks. Biskup. - Abp Józef Życiński w wymiarze ludzkim już nigdy nie zagości wśród nas, nie odprawi Eucharystii i nie skieruje do nas swojego słowa, bo etap jego ziemskiego pielgrzymowania dobiegł kresu, ale w perspektywie życia wiecznego wierzymy, że on łączy się z nami.
Podkreślając, że „zgromadzonych połączyła troska o świadectwo wiary we współczesnym świecie”, Ks. Biskup dziękował wszystkim, którzy na drodze swojego powołania odkryli także powołanie do tego, „by modlitwą, cierpieniem, ofiarnym groszem i świadectwem życia wspierać tych, którzy przygotowują się do kapłaństwa”. - Wspólnoty chrześcijańskie mają takich kapłanów, jakich oczekują i na jakich zasługują. Trzeba się modlić, by Bóg posyłał świętych kapłanów na swoje żniwo - podkreślał. Przywołując słowa R. Brandstaettera, mówiące o tym, że „ojczyzną Boga jest człowiek”, bp Artur apelował o prawdziwych świadków wiary. - Aby przypomnieć człowiekowi o jego Bożym dzięcięctwie, potrzebujemy szaleńców Ewangelii, Bożych kapłanów. Ta troska o Boże sługi dziś nas tu gromadzi - mówił ks. Biskup, przypominając równocześnie, że głównym celem istnienia powołanego przez abp. Józefa Życińskiego towarzystwa jest „troska o rozwój powołań kapłańskich, wyrażana we współpracy z seminarium w Lublinie, niesienie mu pomocy duchowej i materialnej oraz kształtowanie kultury religijnej zgodnie z nauką Kościoła”. - Nasz zmarły Pasterz pragnął, by życie seminarium było obecne w całej diecezji, by było wspólną troską tak świeckich, jak duchownych - mówił. - Wciąż powinniśmy wspierać kleryków, bo nie wystarczy sama łaska powołania jako dar. Dar należy przyjąć, ale wcześniej trzeba wypracować w sobie postawę wiary dojrzałej, by móc powiedzieć za Jezusem: nie moja, ale Twoja wola niech się spełni; by nauczyć się myśleć i kochać jak Mistrz. Dziękując Bogu za dar kapłaństwa, udzielajmy wsparcia młodym ludziom, którzy odpowiedzieli na Boże wezwanie - apelował ks. Biskup.
Odpowiadając na pasterskie wezwanie, zgromadzeni wypowiedzieli akt zawierzenia Chrystusowi Najwyższemu Kapłanowi i Jego Matce. Po Mszy św. zostało zaprezentowane wspomnienie o abp. Józefie Życińskim, a także odbyły się spotkania w grupach z alumnami, w czasie których rozmawiano o wzorze kapłaństwa, jaki pozostawił Jan Paweł II.
Z przyjaciółmi seminarium spotkał się także administrator diecezji. Dziękując członkom Towarzystwa za obecność, bp Mieczysław Cisło przypomniał, że obok Kościoła instytucjonalnego istnieją „niezliczone charyzmaty ruchów i wspólnot”. - Między instytucją kościelną a rodziną charyzmatyczną w Kościele, lokuje się Towarzystwo Przyjaciół Seminarium, które jest ważnym zapleczem dla komórki kościelnej, jaką jest seminarium. Kościół ma swoją przyszłość, gdy istnieją seminaria, które przygotowują do kapłaństwa i posyłają do pracy” - mówił. Prosząc zgromadzonych o modlitwę, bp Cisło podkreślał: - Powołanie rodzi się z modlitwy Kościoła. Tam, gdzie Kościół się modli, tam są powołania, tam Bóg odpowiada łaską.