"A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu" (J 20, 1). Chrystusa już w nim nie było. Zmartwychwstał!

Największy to i najwspanialszy dzień od chwili, gdy Bóg stworzył świat. Cały rok liturgiczny jest przygotowaniem i wznoszeniem się do tego dnia. Już pierwsze pokolenia chrześcijan uroczyście czciły pamiątkę Zmartwychwstania swojego Boskiego Mistrza.

Wielkanoc jest świętem ruchomym. Wiadomo, że Chrystus powstał z grobu w nocy z soboty na niedzielę, ale nie można ustalić stałej daty. W przeszłości było to przyczyną licznych nieporozumień. Sprawą zajął się Sobór Nicejski w 325 r. Ustalił on, że odtąd Paschę chrześcijańską obchodzić się będzie w niedzielę przypadającą po pierwszej pełni księżyca, zaraz po zrównaniu wiosennym. Sobór zapomniał jednak podać obowiązującą datę zrównania wiosennego, co stało się przyczyną dalszych nieporozumień, przeciągających się aż po VII i VIII w. Jedni bowiem byli zwolennikami ustalenia jej na 18 marca, inni na 21, a jeszcze inni na 25 marca. Wreszcie za sprawą św. Bedy Czcigodnego i Karola Wielkiego przyjęto ostateczną wersję - 21 marca.

Wielkanoc obchodzona jest więc od VII/VIII w. po dziś dzień w niedzielę, po pierwszej wiosennej pełni księżyca; najwcześniejszy możliwy termin Wielkiej Nocy przypada na 22 marca. Zdarzyło się to ostatnio w 1818 r., ponownie zdarzy się w 2285 r. Najpóźniejszy możliwy termin - 25 kwietnia, ostatnio w 1943 r., powtórzy się w 2038 r. ( L. Stomma, Słońce rodzi się 13 grudnia, s. 400).

Godzina zmartwychwstania Chrystusa pozostaje Bożą tajemnicą.

Na pamiątkę i ku czci tej osłoniętej nocą chwili na całej polskiej ziemi obchodzi się Rezurekcję. Po niej można już zasiąść do świątecznego śniadania. We wszystkich domach śniadanie rozpoczyna się od dzielenia się poświęconym jajkiem i częstowania się nim nawzajem. W to, że jajko ma niezwykłą moc, ludzie wierzyli już 5 tys. lat temu, właśnie tyle lat liczą najstarsze pisanki (na ziemiach polskich znaleziono pisanki pochodzące z X w.). Pierwotnie były one przedmiotem magicznym, służącym do obrony domostwa przed złymi mocami. Jednak w najbardziej powszechnym pojęciu jajko było symbolem cyklicznie odradzającego się życia.