W Ośrodku Wypoczynkowo-Rehabilitacyjnym Caritas Diecezji Rzeszowskiej w Myczkowcach powstał Ogród Biblijny. Jest nie tylko nowym sposobem upiększenia otoczenia roślinnością Bliskiego Wschodu, ale przede wszystkim stanowi specyficzny zapis teologii biblijnej. Jednocześnie zawiera także przemyślaną i uporządkowaną katechezę o biblijnej historii zbawienia. Zajmuje powierzchnię 80 arów w układzie klinowym o długości 230 m. Projekt ogrodu wykonała dr inż. Zofia Włodarczyk wykładowca na Katedrze Roślin Ozdobnych - Wydział Ogrodniczy Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Poświęcenie i otwarcie ogrodu odbyło się 17 maja br. dla upamiętnienia 90. rocznicy urodzin papieża Jana Pawła II. Punktem centralnym uroczystości była Eucharystia, której przewodniczył bp Edward Białogłowski.
Ogród biblijny w Myczkowcach przedstawia wybrane wydarzenia biblijne ułożone chronologicznie tak jak to opisują poszczególne Księgi. Tu przedstawiamy wybrane, które niech będą zachętą i zaproszeniem do odwiedzenia.

„Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!” (Mt 7,13-14).

Do ogrodu wchodzi się przez wąską bramę, która stanowi nawiązanie do powyższych słów Jezusa. Dalej przez ogród prowadzi droga w kształcie meandru. Na jej początku stoi otwarta Księga z wyrytym wersetem Psalmu 24,1: „Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia” przez co zwraca się uwagę, że wszystko na świecie istnieje dzięki łaskawości Stwórcy - również ogród w Myczkowcach.

„Zrobisz też świecznik ze szczerego złota.” (Wj 25, 31).

U początku wędrówki wśród wydarzeń Starego Testamentu natrafiamy na okazałą menorę - świecznik siedmioramienny wykonany z bukszpanu i świecący siedmioma lampami. Ten wiecznie świecący świecznik był dla Izraelitów znakiem nieustannej obecności Boga wśród ich ludu - Narodu Wybranego. Kolejny obraz, jaki tworzą poletka jęczmienia, pszenicy i lnu przywołuje czasy pobytu Izraelitów w Egipcie i plagi towarzyszące ich ucieczce z tego kraju. Tu również znajduje się rzeźba gorejącego krzewu - symbol objawienia się Boga Mojżeszowi na pustyni przy Górze Horeb (Wj 3,1-8). Oglądanie tego fragmentu ogrodu po zmierzchu daje zwiedzającym odczuć klimat pustyni i tajemniczego ognia, który nie spala.

„Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry, a Mojżesz wstąpił” (Wj 19, 20).

Tuż obok zlokalizowano górę Synaj, która stanowi wyróżnik w całej kompozycji ogrodu. Jest ona kamienista, pozbawiona roślin, a na jej szczycie umieszczono dwie duże tablice kamienne z przykazaniami - symbol wydarzeń związanych z nadaniem Prawa, o których można przeczytać w Księdze Wyjścia. Dalej rozciąga się widok na Ziemię Obiecaną - „kraj mlekiem i miodem płynący” przedstawiony poprzez dobór charakterystycznych dla tej ziemi roślin, które stanowiły w czasach biblijnych podstawę wyżywienia ludzi i materiał budowlany. Są to: oliwka, figa, granat, palma daktylowa, terebint, lentyszek, czystek, dąb kermesowy, mirt, szarańczyn i inne.

„Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń” (Mt 1, 17).

Obraz świątyni Salomona z I Księgi Królewskiej kończy przedstawienia wydarzeń Starego Testamentu i poprzez rodowód Jezusa zapisany przez św. Mateusza (1,1-20) dochodzimy do narodzin Jezusa w Betlejem. Rodowód Jezusa przedstawiają żywopłoty z bukszpanu. Składa się on z trzech sekcji liczących po czternaście rozgałęzień, które kończą się tabliczką z nazwą przodka. Zwieńczeniem tej kompozycji jest zespół figur Świętej Rodziny otoczonych czternastoramienną gwiazdą. Kolejne elementy ogrodu wiążą się z działalnością Jezusa, a także pokazują miniaturowe krajobrazy Ziemi Świętej. Chrzest Jezusa w rzece Jordan, meandrującej wśród roślin, przedstawia figura Jana Chrzciciela na tle kołyszącej się trzciny i oleandrów, określanych w Biblii mianem róż rosnących nad wodą.

„Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie…” (Mt 5, 1-3).

Druga góra w naszym ogrodzie, mająca kształt ściętego graniastosłupa na podstawie ośmiokąta, symbolizuje górę Ośmiu Błogosławieństw. Na każdym z boków wypisano jedno. Ta nauka Jezusa jest pokazaniem na nowo, w jaki sposób chrześcijanin ma przestrzegać prawa danego przez Boga na górze Synaj. Góra Ośmiu Błogosławieństw będzie ukwiecona dziesiątkami róż i szałwii, co stanowi różnicę w porównaniu do surowej pustynnej góry Synaj.

„Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, o ileż bardziej was, małej wiary!” (Łk 12, 28).

Przed zbytnią troską o własne ziemskie życie Jezus przestrzegał ludzi, pokazując im piękne kwiaty polne. Zapewne podziwiał ich piękno tak jak i my możemy to uczynić, odwiedzając ogród biblijny w kwietniu - maju. Na powierzchni 200 m˛ rosną tu krokusy, tulipany, hiacynty, narcyzy, śniedek, czosnki ozdobne i lilie białe - rośliny, które pochodzą z Ziemi Świętej. Te rosnące w naszym ogrodzie są odmianami wyhodowanymi przez ogrodników i odznaczają się pięknymi kształtami i barwami.

„Jednej godziny nie mogliście czuwać ze mną” (Mt 26, 40).

W naszej wędrówce po ogrodzie biblijnym zbliżamy się do smutnych wydarzeń związanych z męką i śmiercią Jezusa. W ten smutny ciąg wydarzeń wprowadza nas ogród oliwny, w którym posadziliśmy oliwniki wąskolistne - drzewa z wyglądu bardzo podobne do oliwki i w naszym klimacie dobrze znoszące zimę, podczas gdy oliwka musi być przenoszona w tym okresie do ciepłego pomieszczenia. Główny obraz w tym zakątku ogrodu stanowi figura klęczącego Jezusa i figury śpiących Apostołów: Piotra, Jakuba i Jana, którzy mimo prośby Jezusa, by czuwali razem z Nim - posnęli.

„Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27).

Golgota to trzecia góra w naszym ogrodzie, a na niej krzyż z ukrzyżowanym Jezusem oraz Maryja i Jan stojący przy Nim. Znaczenie tego miejsca bardzo dobrze znamy i wiemy, że tu dokonało się zbawienie człowieka, ale warto pamiętać, że również tu Jezus oddał nas poprzez pośrednictwo Jana w opiekę Swojej Matki Maryi.
Golgotę okrywają czerwone, płożące się po kamieniach róże. Rosną tu też dwie rośliny, z których mogła być wykonana cierniowa korona - dwukolczak śródziemnomorski i głożyna cierń Chrystusa. Posadzono tu też roślinę, w kwiecie której odnajduje się narzędzia męki Chrystusa: gwoździe, młotki i koronę cierniową - jest nią męczennica błękitna. Obok Golgoty - grób Jezusa - pusty grób - gwarancja naszego zmartwychwstania! Przed grobem rośnie aloes, z którego pozyskiwano żywicę używaną do balsamowania zmarłych przed pochówkiem.

„I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz. 2,4).

Ogród kończy się obrazem zesłania Ducha Świętego - trzeciej Osoby Boskiej. Kolumna składająca się z siedmiu części z wypisanymi darami Ducha Świętego i symbolicznymi siedmioma językami ognia przywodzi na myśl obraz z wieczernika, kiedy to 50 dni po śmierci Jezusa Duch Święty w gwałtownym wietrze i płomieniach ognia zstąpił na Jego uczniów. Tak jak płomienie menory symbolizowały ciągłą obecność Boga wśród Narodu Wybranego, tak w obecnym czasie jesteśmy zapewnieni o nieustannej obecności Ducha Świętego w Kościele Chrystusowym i w każdym z nas.

„W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego” (2 Tm 4,7-8).

Te słowa św. Pawła stają przed naszymi oczyma przy wyjściu z ogrodu. Ich dopełnieniem jest wawrzyn szlachetny, z którego liści wykonywano w starożytności wieńce dla zwycięzców i taki wieniec - mamy ufność - sprawiedliwy Pan i Sędzia odda nam, gdy na to zasłużymy.