Ojciec Święty modlił się tam przed czczonym przez niego wizerunkiem Maryi – „Salus Populi Romani”. 5 sierpnia Kościół Rzymu wspomina dzień poświęcenia tej bazyliki.

Stare podanie rzymskie mówi, że papież Liberiusz (352-66) wkrótce po swym wyborze i rzymianin Jan otrzymali od Matki Bożej we śnie znak, że w Rzymie powinien stanąć kościół w miejscu, w którym nazajutrz ziemię pokryje śnieg. I rzeczywiście nastąpiło to w nocy z 4 na 5 sierpnia 352 r. na Wzgórzu Eskwilińskim nie opodal obecnego stołecznego dworca centralnego Termini.

W rzeczywistości z danych historycznych wynika, że budowę kościoła rozpoczęto dokładnie 80 lat później na polecenie Sykstusa III (432-40), po soborze efeskim (431), na którym m.in. potwierdzono tytuł Maryi jako Matki Bożej (Theotokos). W owym czasie na wzgórzu znajdowała się świątynia Junony Lucindy, opiekunki rodzących kobiet. Kolumny z tego obiektu wykorzystano przy budowie nowego kościoła. W świątyni umieszczono ikonę znaną dziś jako Matka Boża Śnieżna albo Salus Populi Romani (Ratunek Ludu Rzymskiego). W następnych wiekach świątynię znacznie rozbudowano i dziś jest to jedna z czterech rzymskich bazylik większych.