Ks. Krzysztof Sudoł: - Księże Infułacie, kolejnym dekanatem, który odwiedzi Matka Boża w Świętym Wizerunku Nawiedzenia, jest dekanat klimontowski. Ksiądz Infułat, służący w tej części diecezji jako dziekan, jest odpowiedzialny za sprawy przygotowania i przebiegu czasu Nawiedzenia...

Ks. inf. Adam Nowak: - O przygotowaniach nie warto już mówić, bo przecież Matka Boża jest z nami, a tak jak w całej diecezji, tak i u nas wyglądały one identycznie: szczególne nasilenie tematyki przygotowań dokonywało się na modlitwie w pierwsze czwartki, pierwsze piątki i niedziele adoracyjne. Chciałbym natomiast podkreślić, że do dekanatu klimontowskiego i do Klimontowa Matka Boża przychodzi w szczególnym czasie i poczytuję to sobie za wielką łaskę: w czasie świętowania okrągłej w tym roku, bo 90. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. To bardzo mocno koresponduje z Jej tytułem „Królowa Polski” i ten ważny element chciałbym wyakcentować - Maryja jako nasza Królowa, jako Królowa Narodu przychodzi do nas jako do swojej własności. Przychodzi, aby pytać o naszą miłość do Ojczyzny, o nasze poświęcenie dla Ojczyzny, o nasze prace, ofiary dla Ojczyzny. Mam wrażenie, że zachłysnęliśmy się za mocno „europejskością”, a „polskość” gdzieś zostaje zapominana. Tak jakbyśmy się wstydzili tego, że jesteśmy Polakami, że Polska to nasza Ojczyzna, matka, że całe nasze dziedzictwo to święte i ogromnie ważne sprawy, bez których życie codzienne nieraz wygląda tragicznie. Pokolenie międzywojenne to mocno odczuwało: dla nich wolna, odzyskana po długich latach niewoli Polska to była wręcz świętość. Religijność tamtego czasu miała wielki wpływ na patriotyzm, a Polacy byli świadomi, że ich miłość do Ojczyzny jest wyróżniona przez ten zaszczytny tytuł „Królowa Polski”.

- Maryjność wpisała się mocno w dzieje Polski i przykładów wielkich patriotów, którzy kochali Matkę Bożą, nie brakuje. W naszej epoce też je znajdziemy, może nie zawsze są to telewizyjno-gazetowe postaci, ale przecież nawet te blisko dwa miesiące Nawiedzenia pokazują wielką miłość do Maryi.

- Na nasze czasy mamy dwa wielkie wzorce maryjności i patriotyzmu: Prymas Tysiąclecia i jego Jasnogórskie Śluby, które co roku przecież się odnawia i Jan Paweł II ze swoim niezwykłym „Totus Tuus Mariae” - „cały Twój, Matko”. Ważne, żeby te słowa i te postawy uczynić naszymi, codziennymi. To, co mnie często wzrusza, to spotkania z ludźmi zwykłymi, którzy są bardzo „maryjni, chrystusowi”, ale o nich się nie mówi głośno - myślę, że to dzięki takim ludziom w naszej Ojczyźnie odrodzi się to, co ważne. Bo proszę zobaczyć, na jaką dziwną chorobę cierpimy: ostatnio Sejm czci 30. rocznicę wyboru Jana Pawła II na papieża, a następnego dnia odrzuca obywatelski projekt świętowania wolnym dniem święta Trzech Króli. Podobnie obserwuję w szkołach czy innych miejscach - jak jest akademia z okazji jakiegoś religijnego święta czy wydarzenia, to broń Boże poruszać inne sprawy, a jak jakieś świeckie wydarzenie, to o religijnych pierwiastkach wspomnieć nie wolno. Przecież nasza Ojczyzna łączyła swoje dzieje z Chrystusem, z Maryją. Dlaczego się tego czasami tak wstydzimy? Stąd niezwykle ważne dla mnie jest to, że właśnie w takim czasie Królowa i Matka przychodzi tutaj na te ziemie.
Gdy zaś mamy mówić o naszym przygotowaniu do tego świętego czasu, to pozwolę sobie zwrócić uwagę na istotne dla mnie elementy: misje nawiedzeniowe, które zapowiadamy i zapraszamy na nie oraz dalsze przygotowania, jakie miały miejsce każdego drugiego dnia miesiąca - dzień związany ze śmiercią sługi Bożego Jana Pawła II i trzynasty dzień miesiąca - czas nabożeństw fatimskich, na których poruszamy problem Nawiedzenia. Podobnie na spotkaniach grup duszpasterskich powtarzamy nieustannie, że to wielka łaska dla nas. Łaska Boża przecież nawiedza nas codziennie, a to Nawiedzenie to przyjście Matki, aby sprawdzian wiary pokazał nam, jacy jesteśmy. Jej słowa „Czyńcie to, co mówi Syn” mają nam na nowo odkryć piękno sakramentu spowiedzi, w którym człowiek dotyka przebaczającej Miłości i Eucharystii, gdzie Miłość uczy człowieka stawać się ofiarą dla innych. Nie ma miłości małżeńskiej, rodzicielskiej, miłości do Ojczyzny bez ofiary, bez wyrzeczenia, bez poświęceń.

- Obecnie w Klimontowie tę miłość przypomina się czasem poprzedniego Nawiedzenia. Ksiądz Infułat zorganizował wystawę zdjęć z tamtego okresu, pragnąc niejako bardziej uwrażliwić parafię na ten szczególny czas, jaki będzie tutaj przeżywany.

- Tak, mamy taką małą wystawę - 13 dużych zdjęć z tamtego Nawiedzenia, w kruchcie naszej świątyni ją zrobiliśmy. Ludzie przychodzą, patrzą, poznają siebie na nich, wspominają. Słyszałem od jednej osoby: „no, oberwało mi się za to, z partii mnie wyrzucili”. Pamiętam, wtedy nie było żadnych programów, inaczej niż teraz, wszystko szło oddolnie, od ludzi, przez parafię. Każda parafia była niezwykle oryginalna w swojej pomysłowości. Czasy komunizmu były bardzo trudne dla tego typu wydarzeń i przeżyć. Byłem wtedy na parafii w Szydłowcu. Jakoś odżyje tamten klimat, bo mój były uczeń, a obecny biskup zamojski Wacław Depo był wtedy przyjęty do seminarium i mocno angażował się w sprawę Nawiedzenia. Właśnie on będzie przewodniczył uroczystościom Nawiedzenia w Klimontowie. Żartobliwie mówiłem Księdzu Biskupowi, zapraszając go do Klimontowa, żebyśmy odtworzyli tamten klimat bardziej dojrzale, bo w wieku się posunęliśmy.

- Zawołanie Nawiedzenia w naszej diecezji koncentruje się wokół nadziei - „Witaj Maryjo, Nadziejo nasza”. Czy nie uważa Ksiądz Infułat, że może właśnie ten element jest odpowiedzią na trudne problemy „chorego patriotyzmu”, „zwariowanych czasów”, jak to pospolicie się określa?

- Tak, Maryja przynosi nadzieję, bo jest Matką Nadziei - Chrystusa, który jest Nadzieją człowieka. Człowiek ma w sobie łaskę nadziei i chodzi o to, żeby ta nadzieja wypływała z wiary i z macierzyństwa Maryi. Dla mnie dotykalną nadzieją są chorzy, których odwiedzam - ile w nich ogromnej nadziei: polecają sprawy Polski, kapłanów, Kościoła, często zapominając o własnej chorobie. Niestety, od strony świeckiej nadzieja jest niszczona - wszystko się uzależnia od reformy ekonomicznej, od polityki. Na tym nie można budować nadziei na jutro, bo to „budowanie na piasku” - życie tyle razy pokazało niestałość takiego budowania. Jestem pewien, że Matka Boża sobie poradzi z nami, z Ojczyzną naszą. Powtarzamy przecież ciągle „Pod Twoją obronę” - to właśnie nadzieja. Że pod płaszczem Matki, w Jej ramionach musi być dobrze, że czarne scenariusze się nie spełnią, bo przecież zawsze wygrywa Jej Syn. Dlatego wierzę tak mocno, że Nawiedzenie umocni nadzieję, że obudzi wiarę, że miłość uczyni silną i ofiarną.