Dilmener zaraził się wirusem Covid-19 na początku kwietnia, ale mimo kilkutygodniowych wysiłków lekarzy i pozostałego personelu szpitala na oddziale intensywnej terapii zmarł w miesiąc później.
Urodził się on w Mardinie w południowo-wschodniej Turcji w rodzinie chrześcijan syryjskich, którzy od wieków mieszkają w tym regionie. Od dziecka pragnął służyć innym i wspierał wszelkie inicjatywy wolontariackie zarówno w swej wspólnocie wyznaniowej w Mardinie, jak i później w Stambule, dokąd się przeniósł na studia medyczne. Specjalizował się w medycynie wewnętrznej (internie) i stał się pierwszym członkiem swego Kościoła, który został profesorem na wydziale medycznym w Turcji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
W 2004 władze państwowe wszczęły dochodzenie przeciw niemu i 135 innym lekarzom, którzy bez zezwolenia i bezpłatnie opiekowali się chorymi z biednych rodzin w jednym ze szpitali publicznych Stambułu. Zarzucano im, że wykorzystywali środki publiczne do prowadzenia swej działalności. Szybko jednak okazało się, że zarzuty te są bezpodstawne, a dr. Dilmenera nawet media tureckie zaczęły nazywać «lekarzem ubogich».
Klasztory syryjskie (lub syriackie) z rejonu Mardinu, w tym słynny monaster Mor Gabriel, stanowią podstawowe dziedzictwo Syryjskiego Kościoła Prawosławnego (tzw. niechalcedońskiego), którego patriarcha z tytułem antiocheńskiego urzęduje obecnie w Damaszku. Ale od XIII wieku do przymusowego opuszczenia go w 1933 siedziba patriarchy znajdowała się w monasterze Mor Hananyo koło Mardinu. W ostatnich latach niewielka liczebnie społeczność chrześcijan syryjskich w Turcji znacznie się powiększyła wraz z napływem uchodźców ze zniszczonej wieloletnią wojną Syrii.
