Kapelan Klubu Ziemi Lubelskiej i Roztocza w Chicago

Piąte objawienie miało miejsce 13 września 1917 r. w obecności od 25-30 tys. ludzi. Wszyscy ujrzeli biały obłok, który otoczył dąb i dzieci w chwili, gdy ukazała się Pani. Równocześnie spadały z nieba jakby białe kwiaty, które rozpływały się w powietrzu zanim dotknęły ziemi. Ten cud trwał podczas całego widzenia. Matka Boża zapewniała dzieci, że Pan Bóg jest zadowolony z modlitw i ofiar, które podjęły się wypełniać za grzeszników. Zachęcała je do gorliwego odmawiania Różańca na uproszenie zakończenia wojny. Jedynym ratunkiem dla ratowania ludzkości jest nawrócenie do Boga. To miłość, a nie strach może zmienić człowieka. Dlatego Maryja prosi o zwracanie się do Jej Niepokalanego Serca, aby przez Jej miłość otwierać zamknięte serca ludzkie na miłość Boga. Niepokalana Maryja jako Matka wszystkich ludzi jednocząc się doskonale z ofiarą Jej Syna Jezusa Chrystusa wzywa do tego aktu modlitwy i ofiary, aby ratować świat poświęcając się Jej Niepokalanemu Sercu. Pierwszy taki akt poświęcenia świata - całej ludzkości a zwłaszcza ludów Rosji, w imieniu całego Kościoła dokonał Pius XII 31 października 1942 r. Co ten akt oznaczał? Dlaczego od tego aktu poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi zostały uzależnione losy ludzkości? Pytamy również, jaki jest sens składania takich zobowiązań przez pośrednictwo Maryi. Człowiek jest istotą grzeszną i sam z siebie nie jest w stanie uczynić się doskonałym. Jedynie Bóg przez swojego Ducha może człowieka uświęcić, czyli udoskonalić. Maryja jako Pełna Łaski, czyli pełna Ducha Świetego jest jedyną istotą ludzką, która ma u Boga upodobanie. Dlatego Ona wspomaga grzesznych ludzi prosząc za nich Boga o miłosierdzie. Kościół w akcie oddania siebie Maryi prosi Ją uroczyście, aby Ona wzięła każdego człowieka i złożyła go w ręce Boga. Pius XII jako głowa Kościoła w imieniu wszystkich członków razem z Maryją i przez Nią poświęcił, czyli złożył w ofierze całą ludzkość. Maryja otrzymała w ten sposób zobowiązanie przez ręce namiestnika do składania ofiar za grzeszną ludzkość. Akt ten ma znamiona przysięgi uroczystej. Jest zobowiązaniem Maryi, że będzie wstawiać się u Boga za grzesznikami, za tymi, którzy nie potrafią kochać. Ze strony ludzi jest on jednorazowym wolnym aktem rozumu i woli z możliwością ciągłego ponawiania. Jest on pierwszym etapem wzywającym do codziennej współpracy z Maryją. Maryja powiedziała: „Jeśli ludzie me życzenia spełnią, Rosja się nawróci i zapanuje pokój, jeśli nie, Rosja rozszerzy swoje błędy nauki po całym świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła. Sprawiedliwi będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpiał, wiele narodów zostanie zniszczonych, na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci, a dla świata nastanie okres pokoju”.
Czy nie wystarczyłoby, aby Maryja sama za nas złączyła się z ofiarą Jezusa. Otóż widać tu wielką troskę i szanowanie wolnej woli ludzkiej przez Boga wobec wszystkich ludzi. Poświęcenie ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi uświadamia nam potrzebę wyrażenia naszej ludzkiej woli i chęci do nawrócenia aktem wolnym bez przymusu. Przesłanie tego aktu poświęcenia jest powiedzeniem Bogu przez Maryję, że ludzie pragną rzeczywiście kochać Boga, ale tego nie potrafią robić doskonale, lecz ciągle popełniają błędy. Akt ten mówi, że Dzieci Boże zgromadzone w Kościele Jezusa razem ze swoją Matką Maryją proszą Ojca Niebieskiego o łaskę nawrócenia dla tych, którzy nie potrafią z różnych powodów kochać Boga. Żeby usunąć zło ze świata potrzeba ciągłego wysiłku ludzi miłowania najpierw Boga a potem bliźniego swego.

cdn