Po 50 latach od Mszy św. prymicyjnej odprawionej w kościele w Radziechowie bp Stanisław Padewski świętował tu złoty jubileusz kapłański. W Radziechowie mieszka jego siostra oraz wielu znajomych i sąsiadów z rodzinnych stron, z terenów dzisiejszej Ukrainy, których powojenne losy rzuciły na Dolny Śląsk.
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski 3 maja 2007 r. był szczególnym wydarzeniem w historii wspólnoty parafialnej pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Radziechowie. Tu właśnie Pasterz Kościoła charkowsko-zaporoskiego bp Stanisław Padewski złożył dziękczynienie Panu Bogu za dar i powołanie do kapłaństwa.
Dostojnego jubilata, wprowadzonego procesyjnie w asyście wiernych do kościoła filialnego pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Radziechowie (parafia Matki Bożej Różańcowej w Okmianach), powitał proboszcz ks. Adam Terlecki, oraz przedstawiciele duchowieństwa z Dekanatu Chojnów oraz Bolesławiec - Wschód. Z życzeniami Benedykta XVI skierowanymi do dostojnego jubilata w liście gratulacyjnym zapoznał zebranych ks. Adam: „...Również i My jako następca św. Piotra, pragniemy się dołączyć, gratulując Ci spełnionej wieloletniej służby Bogu, Kościołowi i ludziom najpierw w Polsce, a późnej na Ukrainie.... Wzbogacony pełnią święceń urząd biskupa wypełniasz z całych sił.... Usilnie błagamy Chrystusa, aby Ciebie zasłużonymi darami rozradował, wspierał i swoją opieką otaczał. Nasze najlepsze życzenia niech potwierdzi błogosławieństwo apostolskie dla Ciebie oraz dla całej charkowsko-zaporoskiej wspólnoty”.
Ze szczególna wdzięcznością i życzliwością Biskup Stanisław podziękował wiernym i kapłanom za pamięć w codziennej modlitwie, której moc, pomimo znacznej odległości w wymiarze ziemskim, daje mu siłę i dary Ducha Świętego w posłudze biskupiej w diecezji charkowsko-zaporoskiej. Większość tych, których wsparcie modlitewne umacniało jego początkowe lata kapłańskiej drogi, już odeszło do wieczności. To właśnie w ich intencji sprawował Eucharystię w tym kościele, w którym dane mu było mocą łaski Boga sprawować Mszę św. prymicyjną w roku 1957. W homilii skierowanej do uczestników Mszy św. proboszcz ks. Adam Terlecki podkreślił chrześcijańską powinność podziękowania Panu Bogu za 50 lat kapłaństwa bp. Stanisława. Powołanie i wybranie do kapłaństwa to łaska, a wierność Bogu winna być naszą na nią odpowiedzią. Powołanych, wybranych i wiernych Pan Bóg namaścił, aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, rozweselali płaczących, pocieszali zasmuconych. Słowa te odnoszą się do wszystkich chrześcijan, wszystkich uczniów Chrystusa, a w szczególnie do tych, których powołał do kapłańskiej służby. Taki dar otrzymał dostojny jubilat. Bóg dopełnił go darem biskupstwa. W liście pasterskim w 50. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich czcigodny Jubilat napisał: „Starałem się kochać Jezusa, służyć Jego ludowi, żyć według Ewangelii. Zawsze czułem smutek, że nie umiem tego robić dostatecznie dobrze. Mam dzisiaj przeświadczenie, że gdyby Jezus rozdał te dary innym, pewnie lepiej by je wykorzystano”. Ks. Proboszcz zwrócił uwagę na wielką skromność bp. Padewskiego. I zachęcał obecnych, aby taka postawa nauczyła wszystkich takiego postępowania w codziennym życiu, abyśmy byli czytelnym znakiem miłości Chrystusowej. W biskupim herbie bp. Stanisława czytamy „Agnus vincent” (Baranek zwyciężył). Chociaż współczesny świat walczy z Barankiem to Baranek zwycięży, a z nim powołani, wybrani i wierni Chrystusowi. Jubileusz kapłaństwa to rzeczywistość, która wyrasta z miłości do Chrystusa. „Dziękujemy Bogu za dar kapłaństwa Biskupa Stanisława. Niech dzisiejszy dzień jubileuszu będzie dniem wdzięczności odnoszącym się do Najwyższego Kapłana i ludzi, jakich Bóg postawił jubilatowi na drodze ziemskiego pielgrzymowania. Życzeniami jubileuszowymi nas tu zebranych niech będą słowa poety: „Los nim żaden zatrwożyć nie może, jasno do końca ma wybitą drogę, ta droga moja to żyć, cierpieć i tworzyć. To wszystko czynię, a więcej nie mogę...” - zakończył ks. Terlecki.
Dostojny Jubilat przed udzieleniem pasterskiego błogosławieństwa podziękował wspólnocie parafialnej za dziękczynną Eucharystię. Prosił o dalsze modlitewne wsparcie. W imieniu przybyłego duchowieństwa i laikatu życzenia obfitych łask Bożych na dalszą drogę posługi biskupiej złożył jubilatowi ks. prał. Józef Gołębiowski, proboszcz parafii pw. Chrystusa Króla w Bolesławcu. Uroczystości jubileuszowe uświetnił występ młodzieży, która przygotowała montaż słowno-muzyczny poświęcony tajemnicy powołania do służby Bogu i roli kapłana we współczesnym świecie.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Prezentacja Marii w świątyni obraz Tycjana. By Titian [Public domain], via Wikimedia Commons
21 listopada w tradycji katolickiej przypada święto, na temat którego większość wiernych nie wie zbyt wiele. Inne święta i uroczystości związane z Matką Bożą są nawet przeciętnie zorientowanym dość dobrze znane – przeważnie wiemy bowiem, czym było Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny, Jej Wniebowzięcie, Niepokalane Poczęcie czy Zwiastowanie Pańskie, ale gdy słyszymy o ofiarowaniu, niejeden spośród wiernych ma problem ze zdefiniowaniem istoty tego święta. Przypomnijmy więc czym ono jest.
Zgodnie ze starotestamentowym zwyczajem Żydzi, zanim ich dziecko ukończyło piąty rok życia, zabierali swe dziecko do jerozolimskiej świątyni i oddawali kapłanowi, by ofiarował je Panu. Był to rytuał podobny w swej ziemskiej wymowie do ustawionego oczywiście później – już wśród chrześcijan – chrztu. Podobnie jak to przez wieki w późniejszej tradycji katolickiej, tak i wśród żydów niektóre matki, w związku ze szczególnymi dla siebie wydarzeniami, niektóre spośród swoich dzieci decydowały się, tuż po urodzeniu, oddać na służbę Bogu. To także odbywało się podczas obrzędu ofiarowania.
Papież Leon XIV wydał Motu proprio, w którym reformuje zasady dotyczące przewodniczenia Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego. Dokument w formie listu apostolskiego wprowadza zmianę w podstawowej strukturze administrującej Watykanem - uchyla 1 punkt artykułu 8 poprzedniego Prawa Fundamentalnego Państwa Watykańskiego, który przewidywał, że stanowisko przewodniczącego Komisji może zajmować jedynie kardynał. Teraz mogą je obejmować także inne osoby.
Zgodnie z Motu proprio Papieża Leona XIV, opublikowanym 21 listopada, nie tylko kardynałowie, ale także „inni członkowie” mogą pełnić funkcję przewodniczącego Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego, a więc także świeccy – mężczyźni i kobiety.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
![Prezentacja Marii w świątyni obraz Tycjana. By Titian [Public domain], via Wikimedia Commons](https://www.niedziela.pl/gifs/portaln/624x400/1511250619.jpg)
