Niekiedy w naszych międzyludzkich rozmowach pojawia się problem pewnych różnic w rozumieniu sakramentalności małżeństwa. To temat z rodzaju teologicznych, chociaż ma wymiar pastoralny. Sakramentalność małżeństwa polega na tym, że umowa małżeńska między dwojgiem osób jest podniesiona do godności sakramentu, a więc więzi zadzierzgniętej z samym Bogiem. Oczywiście, mówimy o małżeństwie chrześcijańskim. Czy wszyscy małżonkowie są tego świadomi? Szczególnie wtedy, gdy przeżywają kryzysy - czy wiedzą, gdzie szukać pomocy i pociechy? Czy wiedzą, że ich małżeństwo jest pełne łaski i pełne obecności Chrystusa?
Powołanie do małżeństwa zostało wpisane w naturę kobiety i mężczyzny już w samym akcie stworzenia. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który jest Miłością. Miłość zatem kobiety i mężczyzny ma być obrazem miłości Boga do człowieka. Musimy wszakże pamiętać, że natura ludzka jest skażona grzechem, dlatego także związek kobiety i mężczyzny jest zagrożony różnymi grzechami - niewierności, zazdrości, panowania nad współmałżonkiem itp. Pan Jezus daje łaskę i siłę do przeżywania miłości małżeńskiej jako zamierzonej przez Boga, a przez ofiarę swojego Krzyża ukazuje sens trudów i wyrzeczeń ponoszonych przez małżonków dla dobra rodziny.
Małżeństwo sakramentalne zatem nie jest zwykłym ludzkim kontraktem, ale zaproszeniem do tworzenia rodziny samego Boga, który będzie małżonków umacniał i wspierał. Dlatego małżonkowie powinni we wspólnym życiu rozważać tajemnicę sakramentu małżeństwa. Z pewnością będą się wtedy bardziej kochać, szanować, będą sobie bliżsi i będą zawsze postępować w prawdzie i w miłości.
Czasem zauważamy, że w małżeństwie następują jakieś kolizje, wynikające z faktu, że dla którejś ze stron najważniejsi są rodzice, siostra, brat czy szeroko pojęci przyjaciele. Tymczasem w małżeństwie najważniejszy zawsze musi być współmałżonek. Małżeństwo to jedno ciało, jedno serce, jedna dusza, stała i nierozerwalna więź między dwojgiem ludzi, uświęcona Bożym błogosławieństwem, więź, która wymaga zerwania innych ważnych więzi. „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną...” (Mt 19, 5; Mk 10, 7). Każdy silniejszy związek z innymi osobami jest uderzeniem w Chrystusa, rozdzieraniem więzi, jakie kiedyś zawiązało się z Bogiem i ze współmałżonkiem.
Dlatego bardzo ważną rzeczą dla małżonków jest świadomość sakramentalności ich związku. Podejmujący sakrament małżeństwa muszą zdawać sobie sprawę, do czego on zobowiązuje. Powinni także być otwarci na nowe życie - naturalny owoc ich miłości, a jeśli nie ma dzieci, starać się, by ich małżeńska miłość wyrażała się w owocnym życiu, w otwartości na innych i w gotowości ofiary.
Tak zwyczajną „instytucją” jest małżeństwo, a tak wiele w tej zwyczajności nadzwyczajnych łask Bożych, tak wiele inspiracji do spotkań i rozmów z Chrystusem, który chce, aby życie małżonków dało im szczęście i by prowadziło do świętości. Pamiętajmy o tym, zwłaszcza wtedy, gdy w naszym małżeństwie coś się chwieje, gdy ktoś - nawet z najbliższego otoczenia: rodzice, rodzeństwo - zbytnio w nie ingeruje, usiłując złamać Boży porządek. Małżonkowie muszą wiedzieć, że ich związek powstał z ustanowienia Bożego i że całe ich życie należy do nich nawzajem - aż do śmierci.