Reklama

50 lat ofiarnej pracy dla Kościoła

Siostra Łucja, największa wizjonerka naszych czasów, która odeszła do Pana 13 lutego 2005 r., przekazała światu wiele ostrzeżeń, upomnieć i apeli pochodzących od Maryi. Mówiąc o złu tego świata, s. Łucja wspomina też o świętych naszych czasów w słowach: „Trzeba nam pamiętać, że święci, głęboko pokorne dusze, nie interesują dziennikarzy, nie mówią o nich nagłówki gazet i pierwsze wiadomości telewizyjnych dzienników. Co nie znaczy wcale, że ich nie ma i że nie odgrywają oni roli ważniejszej niż wielcy tego świata”. Te ostatnie słowa z całą odpowiedzialnością mogę skierować do Leokadii Bulak, która ponad 50 lat bezinteresownie służy Kościołowi w Zamościu. Rektor ks. Zdzisław Ciżmiński zawsze z szacunkiem wyraża się o Pani Leokadii, podkreślając jej mądrość życiową, skromność, ofiarność, pobożność i życzliwość.

Niedziela zamojsko-lubaczowska 13/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Julia Rodzik: - Pani Leokadio, proszę krótko przybliżyć dzieje swojego życia.

Leokadia Bulak: - Moja młodość była trudna i o tym niechętnie mówię... Mieszkałam w Mokrem. Skromne gospodarstwo rodziców, trudne warunki materialne, zwłaszcza w okresie okupacji sprawiły, że zamiast się uczyć, musiałam iść na służbę, dlatego ukończyłam tylko 5 klas szkoły podstawowej. Później otrzymałam małe gospodarstwo - 1 ha pola i krowę - było to jedyne źródło mojego utrzymania. Sama kosiłam zboże, sama motyką kopałam ziemniaki, a zgromadzone na polu znosiłam do domu, czasem do późnych godzin nocnych. Po pewnym czasie dostałam pracę w aptece w charakterze sprzątaczki. Za 20-letnią wysługę otrzymałam emeryturę, która do dziś jest źródłem mojego utrzymania.

- Jak to się stało, że tak silnie związała się Pani z kościołem pw. św. Katarzyny?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- W 1948 r. ks. Mieczysław Michalski rozpoczął w kościele pracę jako rektor, zapraszał rożnych ludzi do prac porządkowych przy świątyni, zaczęłam pomagać i ja. Nieraz przychodziłam tutaj nawet dwa razy dziennie, a do Mokrego wracałam późnym wieczorem.

- Co skłoniło Panią do opuszczenia Mokrego i zamieszkania na stałe w Zamościu?

- Ks. Michalski, widząc moje zaangażowanie w pracę w kościele, postarał się dla mnie o przydział mieszkania przy świątyni, gdzie przebywam już 33 lata.

Reklama

- Jakie wydarzenia w funkcjonowaniu kościoła - według Pani - zasługują na szczególną uwagę?

- Wielkie znaczenie miało ułożenie posadzki i zainstalowanie dzwonu. Na jego odlanie trzeba było zbierać złom; pamiętam, że udało mi się wyprosić u ludzi cały worek złotówek. Inną ważną sprawą było ufundowanie i zainstalowanie organów. Ich konsekracja odbyła się 16 listopada 1958 r. Zanim to nastąpiło, wiele osób zbierało na ten cel pieniądze. Ja chodziłam od domu do domu w Płoskiem i w Mokrem i prosiłam o ofiary.

- Zawsze widzę Panią z dużym pękiem kluczy...

- Codziennie o godz. 6.00 otwieram kościół, a zamykam o 18.00 po ostatniej Mszy św. Mam też klucze do innych pomieszczeń przy świątyni.

- Obserwując życie naszego kościoła, wiem, że zajmuje się Pani również innymi posługami.

- Robię w kościele wszystko, zgodnie z potrzebami. Jeśli nie ma ministranta, służę do Mszy św. Pełnię też obowiązki kościelnego. Dawniej sprzątałam kościół, teraz ze względu na stan zdrowia nie spełniam tych funkcji, zastępują mnie inne ofiarne osoby.

- Czasem, gdy zabraknie naszej organistki, rozpoczyna Pani odważnie śpiew.

- Za zgodą śp. ks. Michalskiego pan organista Grossman założył przed laty przykościelny chór, należało do niego 15 osób. Dzisiaj z całego zespołu została tylko Bogusia i ja. Dotąd we dwie śpiewamy codziennie Godzinki. Inne chórzystki już odeszły do wieczności albo ze względu na choroby rzadko uczęszczają na nabożeństwa.

- Jeszcze nigdy nie słyszałam, aby Pani skarżyła się na jakieś dolegliwości. Czyżby choroby Panią omijały?

- Ta torba leków mówi sama za siebie. Nie będę się jednak skarżyć. Przyjmuję cierpienie i zgadzam się z wolą Bożą. Dziękuję Panu za to, że mimo swoich 85 lat jeszcze chodzę i w miarę swoich sił służę Kościołowi.

- Co Pani myśli o dzisiejszych ludziach?

- Dzisiaj jest gorzej. Szerzy się zło. Boli mnie to, że pan Wałęsa zaatakował moje kochane Radio Maryja. A przecież tyle jest w nim modlitw i ciekawych audycji. Dzięki temu Radiu mogę odmówić kilka części Różańca.

- Dziękuję Pani za rozmowę i z racji 85. rocznicy urodzin życzę zdrowia i błogosławieństwa Bożego na każdy dzień życia.

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na synodzie jak w Kanie Galilejskiej [relacja + wideo]

2024-06-15 09:52

ks. Łukasz Romańczuk

Synodalny Zespół z parafii pw. św. Michała Archanioła w Miliczu

Synodalny Zespół z parafii pw. św. Michała Archanioła w Miliczu

Rozpoczęły się czerwcowe Rejonowe Spotkania Synodalne. Jako pierwsi rozpoczęli wierni z dekanatów: trzebnickiego, milickiego i prusickiego. Swoje spotkanie odbywali w Koniowie, a spotkanie prowadził o. Oskar Maciaczyk OFM.

Każde spotkanie synodalne to okazja do wspólnotowej modlitwy, wysłuchania ciekawej konferencji związanej z danym tematem oraz okazja do rozmów między parafialnych czy dekanalnych podczas agapy. Tym razem tematem przewodnim były słowa: “Uczyńcie wszystko, co powie wam Syn”. Słowa te są słowami przewodnimi II Synodu Archidiecezji Wrocławskiej i nawiązują do Ewangelii z Kany Galilejskiej i słów Maryi.

CZYTAJ DALEJ

"Światło w mieście" - młodzi naprawdę chcą pokazaywać światu Pana Boga!

„Światło w mieście” to inicjatywa grupy młodych ludzi skierowana do ich rówieśników. – Wiedzieliśmy, że chcemy pokazać światu Boga, którego doświadczyliśmy, i oblicze Kościoła, które znamy – mówi Mikołaj Osiński, jeden z liderów projektu.

Beata Patalas: Czym jest „Światło w mieście” i skąd wziął się sam pomysł?

Mikołaj Osiński: „Światło w mieście” jest inicjatywą zrzeszającą młodych z kilku toruńskich wspólnot na rzecz ewangelizacji. Od wielu lat wspólnoty, do których należymy, współpracują ze sobą i jeżdżą na wspólne wakacyjne rekolekcje do Gródka n. Dunajcem. My, jako młodzieżówka tych wspólnot, poznawaliśmy Boga i nawiązywaliśmy relacje między sobą. W tamtym miejscu narodziło się również marzenie, żeby zjednoczyć siły i stworzyć coś razem dla ludzi z naszego pokolenia.

CZYTAJ DALEJ

Jesteśmy jednym Kościołem

2024-06-15 22:46

Magdalena Lewandowska

Abp Józef Kupny odznaczył szczególnie zasłużonych dla archidiecezji medalem św. Jadwigi Śląskiej.

Abp Józef Kupny odznaczył szczególnie zasłużonych dla archidiecezji medalem św. Jadwigi Śląskiej.

Podczas 11. rocznicy ingresu abp Józef Kupny pobłogosławił do funkcji 90 nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej – w tym siostry zakonne – 80 ceremoniarzy i 70 lektorów.

Uroczystości odbyły się w katedrze wrocławskiej, wzięło w nich udział wielu kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych z różnych stron archidiecezji. – Jesteśmy jednym Kościołem. Wspólnie mu służymy sprawując różne urzędy, posługi, jakie są do życia Kościoła potrzebne – mówił abp Józef Kupny wyrażając wdzięczność wobec diecezjan i radość z nowych posługujących. Metropolita wręczył także dwóm osobom zasłużonym dla archidiecezji wrocławskiej medale św. Jadwigi Śląskiej. Otrzymali je s. Dorota Zamojska, która przez ostatnie lata pełniła funkcję diecezjalnej referentki zakonnej i Tadeusz Rajter z parafii św. Jacka we Wrocławiu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję