Dwa wspaniałe tygodnie

W te wakacje blisko 2000 dzieci i młodzieży skorzystało z wypoczynku całkowicie finansowanego lub dofinansowywanego przez Caritas Diecezji Legnickiej. Dzieci, pochodzące głównie z ubogich rodzin, mogły wypoczywać m.in. we Lwówku Śląskim, Zagórzu Śląskim, Krzeszowie, Janowicach Wielkich czy nad Bałtykiem (w Międzyzdrojach). Nasza diecezjalna Caritas zorganizowała 16 turnusów kolonijnych, w których uczestniczyło ponad 1500 dzieci. Dofinansowanie wypoczynku wakacyjnego otrzymało również ok. 600 rodzin.

Spróbujmy zatem nieco przyjrzeć się jednej z takich kolonii, która odbyła się w Janowicach Wielkich od 28 lipca do 11 sierpnia br. pod hasłem "Przeżyj wakacje z Chrystusem".

Do Szkoły Podstawowej w Janowicach Wielkich przybyło ponad 50 dzieci z parafii Matki Bożej Królowej Polski z Polkowic i św. Józefa z Legnicy wraz ze swymi opiekunami. Kolonię rozpoczęto spotkaniem z proboszczem tutejszej parafii, ks. Rudolfem Ziołą.

Piękna okolica

Janowice Wielkie są dość dużą wsią, położoną na lewym brzegu Bobru, na północnym obrzeżu Rudaw Janowickich. Pierwsze wzmianki o Janowicach znajdujemy już w XIV w. Swój rozwój wieś zawdzięcza bliskości kopalń rud w Miedziance i Górach Ołowianych. W XVII w. powstała tu papiernia.

Ciekawym zabytkiem Janowic jest renesansowy pałac z początku XVII w. z barokowym skrzydłem (obecnie mieści się tu dom opieki) i 300-letnim parkiem na terenie o urozmaiconym ukształtowaniu. W parku most i schody do punktu widokowego. Niedaleko pałacu gotycki kościół z XV w. Wewnątrz XVI-wieczny drewniany ołtarz-tryptyk w stylu gotyckim i kamienne sakramentarium oraz chrzcielnica. Na wieży XV-wieczny spiżowy dzwon.

Każdego dnia można było podziwiać uroki Rudaw Janowickich. Rudawski Park Krajobrazowy utworzony został w 1989 r. Swym obszarem na powierzchni prawie 9 ha obejmuje Rudawy Janowickie wraz z Górami Sokolimi oraz Góry Ołowiane, Wzgórza Karpnickie i Góry Lisie. Chroni naturalne górskie geokompleksy przyrodnicze. Przez park płynie rzeka Bóbr tworząca koło Ciechanowic i Janowic Wielkich malownicze przełomy. W parku jest wiele interesujących granitowych form skalnych (Góry Sokole, Starościńskie Skały, gołoborze pod Skalnikiem) i obszarów łąkowych o wybitnych walorach botanicznych. Godne uwagi są kompleksy pałacowo-parkowe w Bukowcu i Karpnikach. Sprzyjało to wielu krótszym pieszym wycieczkom i całodziennym wyprawom. Niezapomniane także było wyjście do pobliskiego zamku w Bolczowie. Co prawda były to tylko ruiny zamku nad urwiskiem północno-zachodniego krańca Grzbietu Zamkowego, pod którym znajduje się Dolina Janówki, na południe od Janowic Wielkich. Najwyższa część budowli wzniesiona w XIV w. przez pozostającego w służbie piastowskiego księcia świdnicko-jaworskiego rycerza Bolcza lub Albrechta Bawarskiego, obu kolejnych właścicieli Miedzianki. W XV w. opanowany został przez husytów i podczas odzyskiwania spalony, następnie odbudowany. Podczas wojny 30-letniej zamek znów spalono ( 1645 r.), prawdopodobnie uczynili to Szwedzi; następnie popadł on w ruinę. Jego specyfiką jest wspaniałe wykorzystanie naturalnego ukształtowania skał do architektury budowli. Wielką atrakcję turystyczną stanowią: podwórce zamkowe, basteja, barbakan, brama, sucha fosa, okna strzelnicze. Zamek otoczony jest wspaniałym lasem liściastym ze starymi drzewami. Dokoła niego liczne wysokie skałki. Z zamku punkt widokowy na Rudawy Janowickie.

Życie kolonijne

Każdy nasz kolonijny dzień zaczynał się już przed godz. 7.30. Centrum i szczytem każdego dnia była wspólna (wraz z goszczącymi nas mieszkańcami Janowic) Msza św. sprawowana w miejscowym kościele parafialnym. Każdy dzień upływał pod znakiem spotkań i zajęć w poszczególnych grupach. Zajęcia takie to przede wszystkim wyprawy wspaniałymi szlakami Rudaw, zwiedzanie zabytków i muzeów, gry, zabawy, konkursy... Każdego wieczora - w łączności z Ojcem Świętym, naszymi biskupami, księżmi i całymi rodzinami - stawaliśmy przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, by wspólnie odśpiewać Apel Maryjny.

Podczas tego pobytu w Janowicach zawiązało się wiele znajomości, przyjaźni, a nawet sympatii. Nie mogło tu też zabraknąć " ślubów kolonijnych", podczas których obiecywano sobie przyjaźń choćby do końca tej kolonii i jeszcze w rok po niej. Jednak, by mieć możliwość ślubowania sobie przyjaźni, pary musiały przejść pewne próby sprawdzające, czy decyzja ich nie jest podejmowana zbyt pochopnie i czy mogą na siebie wzajemnie liczyć, zarówno na kolonii, jak i po jej zakończeniu. Później już tylko ślubowanie, symboliczne obrączki przyjaźni i... marsz Mendelssohna w wykonaniu wychowawców.

Nasze kolonijne dni obfitowały w gry i zabawy na świeżym powietrzu. Był też i dzień kąpieli w janowickich basenach. Organizowano wiele rozgrywek i zawodów sportowych. W zależności od wieku uczestników, rozgrywano różne konkurencje. Były mecze piłki nożnej (dla chłopców i dla dziewcząt), gra w dwa ognie, a także wiele innych zabaw sprawnościowych dla najmłodszych. Uczestnicy mieli możliwość korzystania z sali gimnastycznej, jazdy konnej, a nawet strzelania z wiatrówki.

Kolonia Caritas w Janowicach Wielkich to także wycieczki autokarowe. Koloniści byli w sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie. Mogli podziwiać także uroki kolorowych jeziorek, które usytuowane są na północnym stoku Wielkiej Kopy. Są to trzy wyrobiska pokopalniane, rozmieszczone na różnych wysokościach. Zebrana w nich woda ze względu na skład chemiczny przybiera kolory purpury, błękitu (niektórzy określają ten kolor jako szmaragdowy) i zieleni. To ostatnie jeziorko nazywane jest też stawem, gdyż w suchej porze wysycha. Są one wielką atrakcją turystyczną. Od XVIII do XX w. wydobywano w tych miejscach piryt, z którego wytwarzano kwas siarkowy w "witriolejni" między Wieściszowicami a Marciszowem. Mieliśmy okazję zwiedzić Karpacz, ze wszystkimi jego atrakcjami i niespodziankami, jakie rajcy tegoż miasta przygotowali dla swych gości. Niewątpliwą atrakcją był tor saneczkowy Kolorowa.

Kolonia ta to także warsztaty teatralne i sceniczne. Największym przedsięwzięciem, jakiego dokonali koloniści, były próby wystawienia sztuki scenicznej pt. Mały Książę według powieści Antoine´a Saint ExupeMry´ego. Największą jednak niespodziankę same dzieci przygotowały wychowawcom i klerykom obecnym na kolonii. W ostatni wieczór, jaki wspólnie spędziliśmy w Janowicach, koloniści urządzili mnóstwo gier zabaw i konkursów. Na początek głównymi - oczywiście - bohaterami byli opiekunowie. Do dziś niektórzy z nich mają białe od mąki ubrania! Ta wspaniała zabawa zakończyła się wręczeniem kolonijnych certyfikatów dla opiekunów. Uczestnicy zaś otrzymali drobne upominki, z którymi - mamy nadzieję - będą kojarzyć Janowice, kolonię oraz... bombową nocną eskapadę!

Dzięki legnickiej Caritas, a także wielu ofiarodawcom, instytucjom, firmom i ludziom dobrej woli, szczególnie ks. Rudolfowi - janowickiemu proboszczowi, Pani Gospodyni, która stale częstowała i obdarzała nas różnymi przysmakami (szczególnie wspaniałymi malinami!), mieszkańcom goszczących nas Janowic, wszystkim pracownikom Szkoły Podstawowej, Paniom pracującym w kuchni i wielu, wielu innym, dzieci, które nie mogłyby bez ich pomocy wyjechać na wakacje, spędziły dwa wspaniałe tygodnie na koloniach.