Drogi Księże Biskupie,
Otrzymałem informację o VII Kongresie Teologów Polskich, który niebawem ma się odbyć na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Już dziś pragnę przesłać moje pozdrowienie wszystkim organizatorom, prelegentom
i uczestnikom. Życzę, aby to ważne wydarzenie naukowe przyniosło obfite owoce.
Jak mi wiadomo, Kongres będzie odbywał się pod hasłem „Kościół w życiu publicznym. Teologia polska i europejska wobec nowych wyzwań”. Jest to temat aktualny zawsze, ale wobec zmian politycznych,
społecznych i kulturowych, jakie przyniosły ostatnie lata, wydaje się nabierać szczególnego znaczenia.
Okoliczności historyczne sprawiły, że na przestrzeni kilku dziesięcioleci Polska stanowiła teren konfrontacji katolicyzmu z wrogą mu ideologią. Uniwersyteckie studium teologii, choć programowo utrudniane,
przychodziło wówczas z pomocą kapłanom i wiernym. Solidne uzasadnienie prawd wiary i zasad moralnych, wykład nauki społecznej oraz promocja kultury czerpiącej z chrześcijańskiej tradycji, pozwoliły stawić
czoło fałszywej, choć wydawałoby się przekonującej, ideologii.
W latach osiemdziesiątych wkład teologii w życie publiczne miał szczególny charakter. W dobie tworzenia zrębów demokracji w kraju rodzącym się do wolności, katoliccy uczeni przez swą twórczość i zaangażowanie
usiłowali nieść pomoc tym środowiskom, które podjęły wysiłek kształtowania jej chrześcijańskiego i humanistycznego oblicza. I w tym wymiarze nie można było nie dostrzec, jak wielkie znaczenie dla ducha
narodu ma współpraca teologów z ludźmi nauki i kultury, a także z różnymi środowiskami mającymi wpływ na kształt społecznej rzeczywistości.
Dziś pojawiły się nowe wyzwania. Trzeba umieć je dostrzec, właściwie ocenić i podjąć odpowiednie wysiłki, aby im sprostać. Ufam, że temu będą służyć kongresowe spotkania. Wobec nowych zadań stawianych
dziś przez złożone sytuacje cywilizacyjne i religijne, Kościół, a wraz z nim teologia stają wobec wezwania nie tylko do obrony dziedzictwa chrześcijańskiego, ale także do aktywnego wychodzenia do miejsc
życia codziennego i współczesnej cywilizacji, aby na drodze dialogu i ewangelizacji skutecznie głosić prawdę o Bogu żywym i Jego zamyśle zbawienia przez Jezusa Chrystusa. To wezwanie wynika niejako z
faktu, że istnieje nierozerwalna więź między ewangelizacją a refleksją teologiczną, gdyż ta ostatnia - jako nauka posiadająca własny status i własną metodologię - żyje wiarą Kościoła i jest
na służbie jego misji.
Na ręce Księdza Biskupa, jako przewodniczącego Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski i organizatora Kongresu, przesyłam pozdrowienie Biskupom z Księdzem Prymasem, Księdzem Arcybiskupem Józefem
Michalikiem, przewodniczącym KEP, Księdzem Arcybiskupem Józefem Życińskim, Metropolitą Lubelskim i Wielkim Kanclerzem KUL. Pozdrawiam Rektora Uniwersytetu, Profesorów i Studentów, jak również Gości z
kraju i z zagranicy. Życząc raz jeszcze owocnych prac, z serca wszystkim błogosławię.
Castel Gandolfo, 4 września 2004 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu