Dobiegające końca XIII Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów niewątpliwie przyczyni się do ożywienia działalności ewangelizacyjnej Kościoła - uważa abp Stanisław Gądecki. Metropolita poznański, który jest wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, a jednocześnie przewodniczącym Komisji Duszpasterstwa KEP udzielił wywiadu Katolickiej Agencji Informacyjnej. Poniżej przedstawiamy treść wywiadu z abp Stanisława Gądeckiego:

KAI: Księże Arcybiskupie, to już ostatnie dni XIII Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów, poświęconego nowej ewangelizacji. Czy poruszana w auli synodalnej tematyka naznaczy kształt Kościoła XXI wieku?

Abp Stanisław Gądecki: Kościół dzięki Synodowi będzie bardziej świadomy konieczności nowej ewangelizacji. Jest to Kościół, który nie przeczy swojej tożsamości, trzeba nadal prowadzić duszpasterstwo parafialne, działalność misyjną. Natomiast Synod przypomniał nam, że Kościół musi zwrócić się także do ochrzczonych, którzy się odeń oddalili. Sytuacja taka jest poważnym wyzwaniem dla każdego kapłana, dla wszystkich ochrzczonych: jak dotrzeć do tych, którzy nie mają ochoty przyjść do Kościoła.

KAI: Czy w Polsce mamy świadomość, że bez tęsknoty za Bogiem człowiek jest nieszczęśliwy, czy obrady synodalne w jakiś sposób wpłyną na kształt naszego duszpasterstwa?

- Z punktu widzenia antropologicznego człowiek w takiej sytuacji jest uboższy, nie jest całością, jest pozbawiony transcendentnej części swojej osobowości, która go pociąga wzwyż, która go przekracza. Bez transcendentnego wymiaru człowiek rozpływa się w materii. Nie osiąga pełni, która była zamierzona przez Boga i która kryje się w samej jego naturze. Myślę, że u tych, którzy pozostają poza Kościołem, nie ma jeszcze tej świadomości, bo gdyby ona była, nie dawałaby im spokoju. Ze strony księży istnieje świadomość, że wielka część społeczeństwa nie żyje Chrystusem i nie żyje życiem Kościoła, choć nie bardzo wiedzą jak do takich osób dotrzeć. Myślę, że Synod pomoże w znalezieniu dróg dotarcia do tych ludzi, tak aby Dobra Nowina o zbawieniu w Chrystusie dotarła także do tej grupy osób.

KAI: Często mamy do czynienia w mediach z bardzo głośnymi deklaracjami niewiary, niekiedy wręcz agresywnymi. Co mamy wówczas robić, jak podchodzić do tych osób? Czy to wołanie, ten krzyk, coś oznacza?

- Za każdym razem, kiedy słyszymy tego rodzaju wołanie, dowodzi ono, że człowiek bez Boga nie czuje się szczęśliwy. Czasem takie prowokacje wynikają z poszukiwania przekonującej odpowiedzi. Czasami jesteśmy świadkami ateizmu wulgarnego, który nie szuka żadnego uzasadnienia rozumowego niewiary, lecz dąży jedynie do zniszczenia chrześcijaństwa. Także w takiej postawie mieści się jakiś krzyk udręczonej ludzkości, który domaga się pomocy. Także w tym przypadku łaska może wszystko zmienić, przemienić człowieka.

KAI: Kościół stara się być narzędziem użytecznym łaski Bożej. Jaką rolę w tym działaniu mogą odegrać świeckie ruchy w Kościele, radykalne życie Ewangelią na co dzień?

- Ruchy mają ogromną wartość. W nich osoba spotyka się z osobą, może pełniej się wypowiedzieć. Zostać wysłuchana. W parafii wielkomiejskiej, do której należy kilka tysięcy ludzi, trudno o głębsze relacje międzyosobowe. Ruchy natomiast pozwalają na żywą więź, której potrzebujemy, na odczytywanie Ewangelii w kontekście konkretnych wydarzeń. Rola takich wspólnot w nowej ewangelizacji jest niekiedy ważniejsza niż rola parafii.

KAI: Równocześnie parafia musi być wspólnotą rodzin, ruchów, stowarzyszeń i grup o różnej wrażliwości...

- Parafia to jest ta główna rzeka, którą płynie chrześcijaństwo przez wieki. A chociaż dzisiaj mówi się o wielu jej niedoskonałościach, to jednak, na ile to możliwe w żywych wspólnotach działających w parafii trzeba przygotowywać rzesze prawdziwych świadków Ewangelii, w małych wspólnotach, gdzie dzięki wspólnemu językowi można łatwiej dotrzeć i zrozumieć innych ludzi, gdzie można skuteczniej pomóc potrzebującym duchowego wsparcia.

KAI: Czy po Synodzie wraca Ksiądz Arcybiskup do Polski, do Poznania w nastroju bardziej optymistycznym?

- Z Synodu wyjeżdża się zawsze z dużymi nadziejami. Dyskusje synodalne pokazują nam problemy Kościoła powszechnego. W ich kontekście widzimy własne problemy we właściwej perspektywie. Silniejsi duchem możemy wprowadzać w życie propozycje synodalne. Słuchanie ludzi z wszystkich kontynentów, którzy żyją Kościołem podnosi na duchu. Gdy wszystko, co dał nam Synod przemyślimy na poziomie diecezji i zaczniemy wprowadzać w życie, nowa ewangelizacja będzie nie tylko pięknym hasłem, lecz rzeczywistością.