W uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 30 maja 2004 r. w archikatedrze lubelskiej pełni kapłaństwa udzielono ks. Arturowi Mizińskiemu. Szafarzami konsekracji biskupiej byli metropolita lubelski abp Józef Życiński, arcybiskup senior Bolesław Pylak oraz biskup sandomierski Andrzej Dzięga. Obecni na uroczystości także byli przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, abp Józef Michalik, biskupi pomocniczy diecezji sandomierskiej Edward Frankowski i Marian Zimałek oraz lubelscy biskupi pomocniczy Ryszard Karpiński i Mieczysław Cisło. Ekumeniczny wymiar uroczystości nadali prawosławny arcybiskup chełmsko-lubelski Abel oraz ks. Roman Pracki z Kościoła ewangelicko-augsburskiego. Komentarz prowadził zastępca dyrektora lubelskiej Caritas ks. Wiesław Kosicki. Ceremoniarzem całej uroczystości był ks. Maciej Staszak.
W wypełnionej po brzegi katedrze - sanktuarium Matki Bożej płaczącej, procesji wyjścia towarzyszył śpiew chóru Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie. Biskupa Nominata poprzedzali biskupi konsekrujący a w prezbiterium i nawie głównej oczekiwało 250 współkoncelebrujących kapłanów. Wprowadzając do Liturgii, abp Józef Życiński przypomniał tajemnicę przeżywanego czasu Zesłania Ducha Świętego i symboliczne oddalenie Biskupa Nominata stojącego przed prezbiterium, ale zjednoczonego duchowo ze wspólnotą Kościoła. Zaprosił wszystkich obecnych do modlitwy za Biskupa Artura, szczególnie o duchowe dary poprosił niepełnosprawnych, chorych i cierpiących. Na koniec przywitał przedstawicieli wszystkich obecnych środowisk, szczególnie kapłanów obchodzących jubileusz 25 lat kapłaństwa.
Po Ewangelii ks. Eugeniusz Kazimierczak poprosił o wyświęcenie Biskupa Elekta. Odczytaną przez ks. Józefa Szczypę nominacja Stolicy Apostolskiej zakończyła aklamacja wiernych: Bogu niech będą dzięki! Homilia przewodniczącego Liturgii oparta była na „dziełach” Ojca Świętego Jana Pawła II. Wspomniana została odbyta 25 lat temu pielgrzymka, która „rozpoczęła przemianę oblicza naszej polskiej ziemi”. Trzeba dziękować za troskę następcy św. Piotra o Kościół w Lublinie czego wyrazem jest nominacja Biskupa Artura. Wspomniany został dzień wezwania na sufraganię krakowską ks. Karola Wojtyły. Odpowiedzią na jego lęk wobec swojego młodego wieku (38 lat) były słowa Prymasa Tysiąclecia: „Z tej słabości bardzo szybko się wyrasta”. Poczucie młodości Biskupa Artura jest „znakiem potrzeby w wielkim łańcuchu pokoleń” wnoszenia świadectwa służby potrzebującym i „ewangelicznej nadziei przełamującej zniechęcenia”. Moc Kościoła pochodzi z łączności z Apostołami przez „łańcuch rąk wkładanych podczas święceń”. Arcybiskup Józef nakreślił historycznie swoje trwanie w sukcesji: konsekrowany na biskupa przez Ojca Świętego w 1979 r. kard. Franciszek Macharski udzielił święceń biskupich obecnemu Metropolicie Lubelskiemu. Po wyjaśnieniu symboliki święceń biskupich lubelski Ordynariusz życzył Biskupowi Arturowi trwania w tajemnicy słów św. Piotra: „Panie, Ty wiesz, że Cię kocham!” (por. J 21, 15).
Po homilii wobec wspólnoty Kościoła Biskup Elekt przyrzekł: wiernie i nieustannie głosić Ewangelię, zachować czysty i nienaruszony skarb wiary, budować Kościół w jedności z kolegium biskupów pod przewodnictwem Ojca Świętego, posłuszeństwo Ojcu Świętemu, troszczyć się o Lud Boży i kierować na drogę zbawienia, być przystępnym dla potrzebujących, szukać zabłąkanych wiernych, modlić się za Kościół i nienagannie pełnić urząd biskupa. Podczas śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych Biskup Artur przyjął postawę „leżenia krzyżem”. Następnie biskupi włożyli w ciszy ręce na Biskupa Nominata i została odmówiona modlitwa święceń (nad głową Biskupa Artura trzymano otwartą księgę Biblii). Konsekrowanemu Biskupowi namaszczono głowę krzyżmem świętym (urząd kapłański), przekazano księgę Ewangelii (urząd nauczycielski) oraz mitrę, pierścień i pastorał (urząd pasterski). Po zakończeniu obrzędów wyjaśniających nowo wyświęcony Biskup przekazał pocałunek pokoju obecnemu Kolegium Biskupów.
Po Credo dary przynieśli delegacje parafii, stowarzyszeń i ruchów katolickich, sióstr zakonnych oraz rodzina wyświęconego Biskupa. Po Modlitwie po Komunii św. Biskup Artur prowadzony przez dwóch diakonów, przy śpiewie Ciebie Boga wysławiamy, błogosławił wszystkich zgromadzonych.
Abp Józef Michalik gratulując nominacji zaprosił młodego Biskupa na obrady Episkopatu Polski oraz życzył stałego budowania zaplecza modlitewnego, tak potrzebnego przy posłudze biskupiej. Podziękował także wszystkim biskupom z Lublina za zaangażowaną służbę na terenie całej Polski i emigracji. Bp Andrzej Dzięga podziękował nowemu Biskupowi za współpracę na Wydziale Prawa i Administracji KUL i życzył podjęcia „mocy Ducha” oraz niesienia orędzia Ewangelii do potrzebujących ludzi. Odczytane zostały gratulację m.in. od kardynałów Zenona Grocholewskiego, Józefa Glempa, Franciszka Macharskiego, Henryka Gulbinowicza oraz bp. Piotra Libery.
Przed błogosławieństwem Biskup Artur nawiązując do swojego zawołania biskupiego uwielbił Trójcę Przenajświętszą. Wyraził wdzięczność za dar radości życia i pokój dla pokładających w Bogu nadzieję. Zadeklarował chęć śpiewania „życiem chwały Najwyższego” a „wiarą serca ludzkiej woli” włączenie się w nurt Bożego zamysłu Miłości. Słysząc zaproszenie Boga do odpowiedzi pełnej miłości miłosiernej obiecał wierne wypełnienie przykazań i dawanie siebie każdemu człowiekowi. Mając świadomość swojej ludzkiej kruchości z nadzieją przyjął „skarb niewypowiedziany” i wypraszając darów Ducha oraz wstawiennictwa najlepszej w Matek - Maryi wyraził świadome podjęcie „nowej odpowiedzialności w Kościele”. Poczynając od konsekratorów podziękował po kolej wszystkim „świadkom wzrastania w wierze i powołaniu” oraz osobom zaangażowanym w organizację i przebieg uroczystości konsekracji biskupiej.
Po uroczystościach liturgicznych przyjaciele Biskupa Artura zaproszeni zostali na agapę w murach gościnnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego.