Wszystko zaczęło się w 1993 r. od programu radiowego dla dzieci Jasiek - dobranocka dla najmłodszych. Wtedy jego autorka, Ewa Dados, wpadła na pomysł zorganizowania akcji. Bezpośrednią
inspiracją były zasygnalizowane jej problemy małych słuchaczy. W 1993 r., wraz z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Radio Lublin i Telewizja Lublin w ramach
akcji „Pomóż Dzieciom Przetrwać Zimę” obdarowały 2000 rodzin z lubelskiej Starówki i innych dzielnic. Organizatorzy akcji założyli, że ofiarodawcy nie będą przekazywali
darów pieniężnych, lecz wyłącznie to, czym sami mogą się podzielić. Ewa Dados przyjęła bowiem, że wiele z potrzebujących dzieci pochodzi z rodzin patologicznych, w których
rządzi alkohol. W związku z tym pieniądze mogłyby być przeznaczone na zupełnie inny cel. Najprościej dać więc coś konkretnego, czyli pożywienie lub odzież. Każdy dzieli się tym,
co ma.
„Co roku daje coś dla dzieciaczków - mówi mieszkanka Lublina, Marta Białkowska - teraz dałam dwa kilogramy cukru i dziesięć czekolad. Mnie samej nie jest łatwo. Żyję tylko
z emerytury, ale zawsze daję. Staram się być wyczulona na problemy innych. Nigdy nie byłam bogata, ale wydaje mi się, że ludzie bogaci są mniej wrażliwi na krzywdę, bo trudno im sobie wyobrazić,
że komuś czegoś może brakować. W tym dniu każdy stara się pomóc dzieciom. Oprócz zaangażowania wielkich firm, mediów i władz samorządowych, największe znaczenie ma jednak pomoc pojedynczych,
często nie najbogatszych osób. To właśnie one tworzą niepowtarzalny i jedyny klimat przedsięwzięcia. To ich skromne datki są najmilsze Panu Bogu, bo płyną z głębi serca”.
„Dzisiaj dałam dzieciakom trochę słodyczy, herbatkę, ciasteczka, jakieś drobiazgi na choinkę - wylicza Antonina Pałka. - Nam wszystkim jest dzisiaj ciężko, ale innym jest jeszcze
gorzej. Jak ja mam troszkę i się podzielę z kimś jeszcze, to i on będzie miał troszkę i ja i będzie nam raźniej, prawda? Tak wszystko zagarnąć dla
siebie? Tak nie można. To nie jest życie, kiedy człowiek myśli tylko o sobie, a nie patrzy na drugiego. Tak nie wolno. Trzeba się dzielić. Tym co mamy podzielmy się z drugim
i jemu będzie przyjemniej, a i nam będzie przyjemnie. Mażemy czerpać radość z tego, że mogliśmy coś dać od siebie. Ja też mało mam, dużo wydaję na leki, bo
mam raka żołądka, ale z drugim też się podzielę”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu