Papieską posługę Jana Pawła II opromienia blask jego niezwykłej osobowości. Od pierwszych chwil jego urzędowania w Watykanie zagościła otwartość i bezpośredniość. Ojciec Święty jest papieżem, który zszedł między ludzi z wyżyn swego urzędu. W Watykanie wiele się zmieniło, np. jeszcze kilkadziesiąt lat temu przy powitaniu całowano papieża nie w pierścień, jak obecnie, ale w trzewik. Otwartość Papieża sprawia, że Jan Paweł II zasadniczo zmienił wizerunek Stolicy Apostolskiej w świecie. Papież przestał być „więźniem Watykanu”. Odbył już ponad 100 zagranicznych podróży. Bardzo często o Janie Pawle II mówi się, że przeciera nowe szlaki. To on jest pierwszym papieżem, który uczestniczył w publicznym dialogu z muzułmanami, pierwszym, który odwiedził świątynię protestancką, i pierwszym, który udał się do żydowskiej synagogi.
Ojciec Święty miłuje każdego z nas, uczy nas jak żyć zgodnie z Ewangelią, by być dumnym ze swego życia, dobrym człowiekiem.
Ciepłe spojrzenie, przepełnione miłością - tak Ojciec Święty spogląda na młodzież i dzieci. Nazywa młodych „nadzieją Kościoła i świata”. To z jego inicjatywy od 1985 r. w każdą Niedzielę Palmową organizowane są Światowe Dni Młodzieży. Co dwa lata młodzi spotykają się z Papieżem w różnych miejscach świata. W sierpniu 1991 r. Światowy Dzień Młodzieży obchodzony był na Jasnej Górze w Częstochowie, a w lipcu 2002 r. - w Toronto w Kanadzie. Te spotkania mają zbliżać do siebie Kościół i młodzież. Każdego roku Papież wyznacza motto Światowego Dnia Młodzieży i przygotowuje specjalne orędzie. W swych przesłaniach napomina i ostrzega. Szczególnie mocno przestrzega młodzież przed drogą grzechu i piętnuje kulturę ulotnych wartości, która propaguje sukces, szybką karierę i afirmację samego siebie, zachęcającą do życia seksualnego pozbawionego odpowiedzialności. „Otwórzcie szeroko oczy, kochana młodzieży, ta droga nie prowadzi do radości ani do życia, lecz zdąża ku grzechowi i śmierci” - to słowa Jana Pawła II. Wielkim marzeniem Papieża jest to, by każdy młody katolik stał się w swoim środowisku głosicielem prawdy i nowiny o Chrystusie.
Sondaże przeprowadzone we Włoszech wykazały, że dzieci doskonale rozumieją słowa papieskiej nauki. W przeprowadzonym w 1997 r. wśród włoskich maluchów wielkim sondażu na temat idealnego rządu, bezkonkurencyjnym kandydatem na „ministra dobroci,” był Jan Paweł II. Papież zawsze pamięta o dzieciach. 2 stycznia 2000 r., w jednym z pierwszych wystąpień w Roku Jubileuszowym, wezwał społeczność międzynarodową, by nie zapominała o cierpieniach najmłodszych i dołożyła wszelkich starań, by polepszyć los dzieci świata.
Ojciec Święty ma czas dla każdego, pokazuje nam drogę tolerancji dla drugiego człowieka. O spotkanie z Janem Pawłem II ubiegają się wszyscy wielcy tego świata. Papież nikomu nie odmawia. Uważa, że należy rozmawiać z każdym, nawet z osobami znanymi z niechęci wobec Kościoła i wiary.
Najbardziej uroczystą oprawę mają audiencje dla przywódców państw. Powitanie gości odbywa się na dziedzińcu św. Damazego w Pałacu Apostolskim. Głowę państwa wita prefekt Domu Papieskiego, oddział ubranej w odświętne stroje Gwardii Szwajcarskiej i orkiestra grająca hymn państwowy. Gość prowadzony jest przez Salę Klementyńską do Sali Tronowej, która jest przedsionkiem prywatnej Biblioteki Papieskiej. Dla głowy państwa czy premiera audiencja zwykle trwa nie krócej niż 20 minut. Tylko w wyjątkowych przypadkach przeciąga się do godziny. W ostatnim czasie u Papieża gościli m.in.: Bill Clinton, Jacques Chirac, Juan Carlos, Madeline Albright.
Ojciec Święty uważa, że należy rozmawiać ze wszystkimi, bowiem jest to jedyna szansa na przełamanie barier i wyjaśnienie nieporozumień. Jednak szczególną radość sprawiają Papieżowi wizyty rodaków, przyjaciół z Polski. Każdego roku udziela setek takich audiencji.
Ojciec Święty przypomina nam o aktualnych problemach na świecie, nie chce byśmy byli nieczuli na los innych.
Nieprzerwanie od 25 lat Papież głosi, że współczesnemu światu potrzebna jest zmiana mentalności, uświadomienia sobie, że tylko mała część ludzkości opływa w korzyści płynące z dobrobytu i postępu naukowego, a większość żyje w krańcowym ubóstwie i zacofaniu.
Tylko w 1997 r. Jan Paweł II przekazał 1,72 mln dolarów dla społeczeństw dotkniętych kataklizmami, 1,3 mln dolarów dla ubogich wspólnot w Ameryce Łacińskiej oraz 1,8 mln dolarów na walkę z suszą w krajach leżących na Saharze. Każdego roku całą sumę otrzymaną z tytułu tzw. „denara św. Piotra” Jan Pawel II przekazuje na cele charytatywne. Kwoty te wynoszą rocznie około 50 mln dolarów.
Papież potępia aborcję, eutanazję, nie zgadza się na zniesienie celibatu i udzielanie sakramentu kapłaństwa kobietom. Jan Paweł II nie aprobuje też działań odszczepieńczych członków Kościoła katolickiego. Ojciec Święty jest autorem Kodeksu Prawa Kanonicznego (1983 r.), Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich (1990 r.) i pięciu Konstytucji apostolskich oraz wydanego w 1992 r. Katechizmu Kościoła Katolickiego. „Papież opowiada się stanowczo przeciwko wszelkiemu gwałtowi i wojnie. Jest bardzo wrażliwy na to, co może człowieka skrzywdzić, co może go odrzeć z jego godności” - mówi polski biskup Tadeusz Pieronek. Papież upomina się o prawa imigrantów żyjących wśród bogatych społeczeństw zachodnich, nie zapomina też o prawach kobiet.
Jan Paweł II jest wyjątkowym kaznodzieją, bardzo łatwo nawiązuje kontakt ze słuchaczami i trafia do ich serc. W 1981 r. podczas pielgrzymki do Japonii Papież przemówił i odprawił Mszę św. w języku japońskim, co wywarło ogromne wrażenie. Podczas tej wizyty Jan Paweł II spotkał się z polskim franciszkaninem - bratem Zenonem Żebrowskim, misjonarzem, który przybył do Japonii w 1930 r. Brat Zenon był jednym z nielicznych ludzi, którym w Japonii już za życia wystawiono pomnik. Papież objął serdecznie, ucałował dzielnego franciszkanina i powiedział: „Dziękuje Ci, jako misjonarz dokonałeś wielkiego dzieła”.
Ojciec Święty jest naszym nauczycielem, przyjacielem, mistrzem, naszym sumieniem i pomocą w pięknym i właściwym życiu, godnym każdego chrześcijanina.