Obchodzimy po raz pierwszy w nowym tysiącleciu Święta Wielkanocne. Przygotowywaliśmy się do tych Świąt w sposób szczególny, bo poprzez niedawno zakończony Wielki Jubileusz Chrześcijaństwa. Był to czas naszego dziękczynienia za dzieło zbawienia, którego dopełnieniem jest zmartwychwstanie Chrystusa. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał - poucza nas św. Paweł - nadal bylibyśmy w grzechach.

Ten sam Paweł apostoł stwierdza, że przez zmartwychwstanie Chrystusa dokonało się nasze drugie stworzenie. Dlatego każda Wielkanoc jest pamiątką powołania nas do życia nadprzyrodzonego; jest swoistym świętem życia, także naszego życia doczesnego, które powinniśmy otaczać należytą troską, bo ciągle grożą mu najrozmaitsze niebezpieczeństwa. Za dni naszych rządy niektórych państw cywilizowanej Europy zezwalają nie tylko na zabijanie dzieci jeszcze nie narodzonych, lecz także na pozbawianie życia ludzi nieuleczalnie chorych. Obowiązkiem nas, ludzi wierzących, jest modlić się o światło Ducha Świętego dla takich ustawodawców i o mądrość Bożą w sprawowaniu przez nich władzy.

Naszymi życzeniami wielkanocnymi pragniemy w tym roku objąć szczególnie wszystkich źle zarabiających i bezrobotnych, jako że zaradzenie ich dramatycznej sytuacji życiowej jest dziś jednym z najważniejszych problemów społecznych w naszym kraju. Obyż Dobry Bóg zechciał ich los odmienić.

Wszystkim Wam, Drodzy Bracia i Siostry, życzymy wiernego i jak najdłuższego trwania w postanowieniach wielkopostnych. Chorym, cierpiącym - nadziei, że z nastaniem wiosny doczekają nie jednej ulgi w znoszeniu swoich dolegliwości. Małżonkom, rodzicom - powrotu do miłości wzajemnej i szczęścia, jeśli gdzieś tych wartości zabrakło, dzieciom - wytrwania w zdobywaniu wiedzy podczas niełatwych miesięcy drugiej połowy roku szkolnego. Braciom kapłanom - nieco wytchnienia po wielkopostnych, duszpasterskich trudach.

Wszystkim życzę pobożnego przeżycia Świąt Wielkanocnych i z całego serca błogosławię.

Warszawa, dn. 25.03.2001 r.