Reklama

Przywracać nadzieję chorym

Niedziela płocka 36/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje opiekę paliatywną jako całościową, czynną opiekę nad chorym, którego choroba nie poddaje się skutecznemu leczeniu przyczynowemu. Obejmuje ona zwalczanie bólu i innych objawów chorobowych oraz opanowywanie problemów psychicznych, socjalnych i duchowych chorego. Celem opieki paliatywnej jest osiągnięcie jak najlepszej, możliwej do uzyskania jakości życia chorych i ich rodzin.
Opieka ta dotyczy pacjentów z aktywną, postępującą i zaawansowaną chorobą, której prognozy są ograniczone. W opiece paliatywnej stosuje się leczenie objawowe, polegające na przeciwdziałaniu objawom choroby. Objęci są nią chorzy w końcowej, czyli tzw. terminalnej fazie choroby. Na terenie naszej diecezji działa siedem hospicjów (pięć domowych i dwa stacjonarne) prowadzonych przez Caritas Diecezji Płockiej. Są one wyrazem troski Pasterza naszej diecezji o ludzi nieuleczalnie chorych.
8 sierpnia minęła trzecia rocznica, gdy biskup płocki prof. dr hab. Stanisław Wielgus dokonał poświęcenia hospicjum stacjonarnego w Pułtusku. Czy to Biskupie dzieło miłosierdzia chrześcijańskiego Roku Jubileuszowego było potrzebne? W roku 2000 (od sierpnia) - w hospicjum przebywało 84 chorych, 2001 - 232 chorych, 2002 - 239 chorych, 2003 (do końca lipca) 158 chorych. Hospicja domowe niosą pomoc ponad tysiącu chorym rocznie.
Do istoty opieki paliatywnej należy działanie zespołowe. W hospicjach domowych (Ciechanów, Płock, Przasnysz, Pułtusk, Żuromin) i stacjonarnych (Płock, Pułtusk) opiekę nad chorym i jego rodziną sprawuje wielodyscyplinarny zespół specjalistów: lekarze, pielęgniarki, psycholog, rehabilitant, pracownik socjalny, pedagog (gdy pod opieką są dzieci), duchowny. Pracę zespołu niosącego profesjonalną pomoc medyczno-psychologiczno-socjalno-duchową wspierają wolontariusze. Każda z tych osób pracuje w zakresie swych kompetencji, na zasadzie współpracy zespołowej. Tylko wtedy możliwe jest opanowanie różnorakich problemów chorego i jego rodziny, którzy w opiece paliatywnej zajmują centralne miejsce. Chory w hospicjum jest traktowany jako osoba, a nie określona jednostka chorobowa.
Hospicjum domowe, w którym dom jest podstawowym środowiskiem chorego i w nim powinien on przeżyć ostatni etap swojego życia, jest zasadniczą formą opieki paliatywnej. Hospicjum stacjonarne to specjalistyczny ośrodek opieki całodobowej dla chorych na nowotwór, u których kontrola objawów jest bardzo trudna i którym można zapewnić warunki opieki lepsze niż w domu. Chorzy do hospicjum stacjonarnego przyjmowani są także na pobyt czasowy, aby pomóc strudzonej rodzinie. Wystrojem wewnętrznym hospicja stacjonarne wytwarzają atmosferę domową i rodzinną. W hospicjum stacjonarnym znajdują się pokoje jedno- i dwuosobowe z łazienkami, kaplica, pokój pożegnań ze zmarłym, pokój do rekreacji i terapii zajęciowej. Opieka paliatywna to przestrzeń, w której realizowana jest wszechstronna troska o chorych, obejmująca medyczne, psychospołeczne oraz duchowe wymiary choroby i cierpienia.
Ojciec Święty Jan Paweł II w adhortacji Ecclesia in Europa zachęca wspólnoty wiernych, aby w instytucjach służby zdrowia prowadzonych przez Kościół na pierwszym miejscu szanowano kulturę życia, a w chorym i cierpiącym dostrzegano oblicze Chrystusa. Hospicja Caritas Diecezji Płockiej są wyrazem służenia kulturze życia, które się zmienia, ale nigdy nie kończy. Opieka hospicyjna realizowana w tych placówkach to ważny wkład wiernych świeckich w życie Kościoła płockiego. W posłudze chorym i cierpiącym odgrywają oni niezastąpioną rolę w służeniu i głoszeniu Ewangelii nadziei. „Za ich pośrednictwem Kościół Chrystusowy jest obecny w różnorodnych sektorach życia, jako znak oraz źródło nadziei i miłości” (Ecclesia in Europa). To oni świadczą, że wiara chrześcijańska stanowi jedyną wyczerpującą odpowiedź na pytania, jakie życie stawia człowiekowi nieuleczalnie choremu. Lęk przed tym co będzie jutro, za tydzień czy miesiąc, co będzie po śmierci towarzyszy naszym pacjentom.
Tylko bliskość Boga, który czyni człowieka i obdarza łaskami w tej służbie personel hospicjum, pomaga kroczyć drogą miłości. Dlatego tak ważne w opiece paliatywnej jest wspólne spotkanie modlitewne osób opiekujących się chorym, chorych i ich rodzin. To wtedy chwali się Pana, modli się do Niego i słucha Jego Słowa. Poznając jednocześnie Jego tajemnicę i żyjąc w odniesieniu do Niego, możemy wyjść z posługą do innych. Nie można zapominać, że służba Bogu urzeczywistnia się przede wszystkim w codziennym życiu przeżywanym z miłością. Dobre czyny są owocem trudu, wytrwałości, znoszenia doświadczeń, udręk, miłości, wierności, wiary i posługi. Prowadzić chorych drogą miłości, to tak jak Kościół służyć Ewangelii. „Jest to droga, która prowadzi poprzez ewangelizujące miłosierdzie, wielopoziomowy wysiłek służby, zdecydowanie na wielkoduszność bez wytchnienia i bez granic” (Ecclesia in Europa). Opieka paliatywna to nie tylko wielkoduszne służeniu życiu, ale także wsparcie duchowe, jakim jest ciepło autentycznego kontaktu ludzkiego. Placówki opieki paliatywnej Caritas są otwarte na każdego człowieka i wrażliwe na wszelkie formy pomocy, by żyć swoją misją głoszenia i służby Ewangelii nadziei i życia.
Ważną sprawą w opiece paliatywnej jest uwrażliwianie ludzi na pomoc osobom dotkniętym cierpieniem i chorobą. Jedną z form owego uwrażliwiania jest pomoc dzieci dla hospicjów. W czasie Wielkiego Postu na terenie całej płockiej diecezji prowadzona jest akcja jałmużny wielkopostnej. Caritas diecezjalna przygotowuje specjalne katechezy dla dzieci i młodzieży. Katecheza kończy się zachętą do włączenia w tę akcje. Dzieci i młodzież, rezygnując z różnych przyjemności (zakupu cukierków, wyjścia do kina itp.), zaoszczędzone pieniądze wrzucają do specjalnej skarbonki wielkopostnej. Na końcu Wielkiego Postu dzieci zebrane pieniądze przekazują na pomoc siedmiu hospicjom. W 2002 r. zebrano ponad 10 000 euro. Zakupiono za nie 15 pomp infuzyjnych na potrzeby chorych, którymi opiekuje się hospicjum. W roku 2003 za zebrane przez dzieci pieniądze zakupiono 7 koncentratorów tlenu. Kierownicy hospicjów prowadzonych przez Caritas Diecezji Płockiej odebrali koncentratory tlenu od dzieci niepełnosprawnych, które w imieniu wszystkich dzieci je przekazały, a same pomimo niepełnosprawności włączyły się w tę akcję.
Kochać chorych i dawać poprzez posługę świadectwo, że są szczególnie umiłowani przez Boga, oznacza uznać, że wartość osoby jest niezależna od sytuacji zdrowotnej, ekonomicznej, kulturalnej i społecznej, w jakiej znajduje się człowiek.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz

2025-09-23 12:37

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”. Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”. Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”. Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
CZYTAJ DALEJ

Francja: deszcz z płatków róż ku czci św. Teresy z Lisieux

2025-09-25 13:42

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

Za dwa dni rozpoczną się w Lisieux dziewięciodniowe obchody ku czci św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. W tym roku przypada setna rocznica kanonizacji tej francuskiej karmelitanki, zmarłej w wieku 24 lat, która została ogłoszona patronką misji. Jej liturgiczne wspomnienie w Kościele przypada 1 października.

Nowennę rozpocznie 27 września procesja z relikwiami świętej z Karmelu do bazyliki św. Teresy. Następnego dnia kard. Marc Ouellet, były prymas Kanady i prefekt Dykasterii ds. Biskupów, wygłosi konferencję nt. inspiracji misyjnej, jaką wciąż stanowi postać św. Teresy. Odprawi też Mszę św., po której na jej uczestników spadnie deszcz z płatków róż.
CZYTAJ DALEJ

Inauguracja w WSD Przemyśl

2025-09-26 09:28

Łukasz Sztolf

Mszy św. przewodniczył abp Kryspin Dubiel

Mszy św. przewodniczył abp Kryspin Dubiel

W czwartek, 25 września 2025 r., wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu uroczyście zainaugurowała nowy rok akademicki 2025/2026. Jest to także kolejny rok formacji dla kapłaństwa dla blisko czterdziestu alumnów przemyskiego seminarium.

Uroczystości rozpoczęła Eucharystia, której w górnej kaplicy seminaryjnej przewodniczył pochodzący z archidiecezji przemyskiej abp Kryspin Dubiel, nuncjusz apostolski w Angoli oraz na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Wraz z nuncjuszem modlił się abp Adam Szal, abp Józef Michalik, bp Stanisław Jamrozek i bp Krzysztof Chudzio oraz księża przełożeni innych seminarium duchowych w Polsce, księża wychowawcy i profesorowie przemyskiego seminarium.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję