Rośnie na polach i łąkach, w ogrodach. Leczą się nim dzikie zwierzęta, koty i psy. Człowiek natomiast walczy z nim bezwzględnie. Czas to zmienić i uznać w perzu sojusznika naszego zdrowia. W celach zdrowotnych używamy wiosną zielonych liści, a jesienią pozyskujemy kłącza. Po wykopaniu należy je dokładnie umyć, pociąć na krótkie kawałki i jak najszybciej wysuszyć w miejscu słonecznym i przewiewnym. Kłącze perzu zawiera witaminy B i C oraz krzem i żelazo.

Zioło to było znane już w starożytności. Zmiażdżone kłącza dodawano do chleba, stosowano przy stanach zapalnych układu oddechowego, kamicy nerkowej i obstrukcji. Cenili je także wybitni znawcy ziół i lekarze renesansu, np. Matthiolus (1501-77), Tabernaemontanus (1522-90). Dziś, korzystając z dostępnej nam wiedzy, możemy stosować korzeń perzu do leczenia ran, stanów zapalnych układu moczowego, chorób wątroby, w leczeniu gorączki, przy podagrze, reumatyzmie, lumbago, przy wszelkich zapaleniach stawów. Kłącze perzu oczyszcza krew, obniża poziom cholesterolu i wzmacnia naczynia krwionośne.