Reklama

Wiadomości

Czy trzeba zsiąść z wielbłąda?

Szeroka i bezpieczna droga zaprowadzi do celu każdego, kto zachowuje ewangeliczny kodeks. A ci, co chcą żyć inaczej, zawsze zderzą się z płotem.

Niedziela Ogólnopolska 35/2025, str. 21

[ TEMATY ]

felieton

Archiwum TK Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ulica, którą ze względu na prywatność nazwiemy Igrekową, i ulica Główna wyglądają z lotu ptaka jak wielka litera A. Te dwie drogi zbiegają się na końcu na niewielkim rondzie, a w połowie wysokości tej wyimaginowanej litery jest ramię poprzeczne. Skoro wiemy, że ta nieudolna metafora mówi o ulicach w mojej okolicy, zrozumiała stanie się dla nas pokusa wielu kierowców, którzy mają na wspomnianym rondzie skręcić w pierwszy zjazd. Sprytni puszczą się na skrót.

O tak, będzie to duży skrót. Zderzą się z uchem igielnym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Tak się składa, że mieszkam trzy domy od tego miejsca, tuż za ostatnią osiedlową drogą odchodzącą w lewo. Przy moim płocie stoi znak: ostrzeżenie, że teraz ulica staje się ślepa. Jeżeli pojedziesz choćby metr dalej, będziesz musiał się cofnąć. W tym przypadku o metr. Ale „jednometrowców” jest tu niewielu. Zauważyłem, że kierowcy dzielą się na dwie grupy. Jedni zatrzymują się zdziwieni na widok znaku i po chwili namysłu uciekają we wspomnianą boczną uliczkę. Ciekawe... nie honor wracać do ulicy Igrekowej? A zatem nakręcą się kierownicą, zabujają na -nastu spowalniaczach, ale ostatecznie uda im się wyjechać przez kilka lokalnych dróg z pułapki, w którą wpadli. A druga grupa? To kierowcy pewni tego, że taka ładna droga nie może się kończyć płotem. Chyba myślą: „ktoś zapomniał zabrać znak, on jest nieaktualny”. Za chwilę widzę ich jak w filmie puszczonym od tyłu: klnąc pod nosem, wytaczają się na wstecznym.

Obie grupy chciały sobie skrócić drogę o dobre 2 km. Wjechali w moją ulicę, bo fakt istnienia sygnalizacji na skrzyżowaniu sugerował im, że z pewnością mieszkam przy ważnej arterii, a ta na pewno doprowadzi ich do Głównej. Może moja ulica jest ruchliwa, tylko że jak to bywa w nowych miasteczkach, a dawnych wsiach, na jej końcu ktoś miał pole, przez które prowadziła bita droga, ale teraz to pole zostało podzielone na działki. Droga zniknęła, a pojawił się płot.

W ciepłe dni pojawia się tu druga grupa podróżnych. To turyści na rowerach. Oni też, gdy docierają do znaku, stają zmieszani i zawracają. Logicznie, bo kilkadziesiąt metrów przed sobą widzą, jak ulica zamyka się płotem, domem i ogródkiem. Ale... oni mogliby jechać dalej. Bo na końcu drogi, z boku, zaczyna się wijąca się zygzakami ścieżka, z tego miejsca niewidoczna. Ten wąski tunel między płotami to nasze „opłotki”. Są tak wąskie, że dwoje ludzi mija się bokiem. Ale rower da się przeprowadzić.

Opłotki prowadzą do ulicy Głównej, tak upragnionej przez skrótowców.

Reklama

Drodzy posiadacze aut: „opłotki” nie są dla was. Nie przejedziecie na skróty. To ścieżka dla pieszych i tych rowerzystów, którzy zejdą ze swych dwukołowców. Ta wąska dróżka to nasze „ucho igielne”. Jak to z Mateuszowej Ewangelii, które było tylko dla nielicznych. Było dostępne dla tych, którzy żyją w prostocie, ćwiczą się w cnotach, marzą o świętości.

Garstka zaledwie...

A jednak gdy patrzę na moją ślepą ulicę, wiem, że chrześcijaństwo jest nie tylko dla herosów. Szeroka i bezpieczna droga zaprowadzi do celu każdego, kto zachowuje ewangeliczny kodeks. A ci, co chcą żyć inaczej, zawsze zderzą się z płotem. No, chyba że zsiądą z wielbłąda i bohatersko pójdą pieszo.

Dla tych, którzy spróbowali żyć na skróty, a są przywiązani do swych wielbłądów, mam słowo pociechy. Z nimi też dotrzecie do nieba. Wystarczy wrócić do świateł i skręcić w prawo. Lub pojechać na swym wielbłądzie przez pajęczynę małych dróg, też zachowując drogowy kodeks. Zmęczycie się bardziej, dotrzecie później, ale dojedziecie.

Ale wielbłąda i tak oddacie. Będziecie musieli z niego zsiąść, wchodząc do domu Ojca. Zresztą, czeka to każdego z nas, niebohaterów.

2025-08-25 18:00

Oceń: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zabilibyście Beethovena?

Czy dziś ktoś sobie wyobraża, żeby po jednej stronie stołu usiadła Kaja Godek, a po drugiej Marta Lempart?

Przepraszam za plagiat. Artykuł pod tym tytułem ukazał się 41 lat temu w Jednocie, miesięczniku Kościoła ewangelicko-reformowanego, w siermiężnej PRL-owskiej rzeczywistości, kiedy w przestrzeni publicznej zaczęły się pojawiać głosy w obronie życia. Taką wymowę miał powyższy tekst, napisany przez red. Barbarę Stahlową.
CZYTAJ DALEJ

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej Niezbędnika Katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca. Dostępna jest również wersja PDF naszego Niezbędnika!

CZYTAJ DALEJ

Czy Chopin był ateistą? Co o kościelnych legendach może powiedzieć historyk?

2025-09-26 13:42

[ TEMATY ]

"Niedziela. Magazyn"

Adobe Stock

Fryderyk Chopin

Fryderyk Chopin

Ateista, a może człowiek głębokiej wiary – kim naprawdę był Fryderyk Chopin? W najnowszym numerze „Niedziela. Magazyn” (nr 10 – październik-grudzień 2025) staramy się rozwikłać tę jedną z największych tajemnic historii muzyki. Odpowiedź na nią może na nowo zdefiniować nasze wyobrażenie o Chopinie.

W „Magazynie” nr 10 znajduje się więcej sensacyjnych artykułów. Przyglądamy się np. celibatowi na przestrzeni dziejów, pytając o to, kto i dlaczego wymyślił celibat. Znane powiedzenie głosi, że w każdej legendzie znajduje się ziarenko prawdy. Idąc za tą myślą Grzegorz Gadacz okiem historyka spogląda na kościelne legendy, które legły u podstaw naszej tożsamości narodowej. Jasna Góra jest wciąż niezgłębioną tajemnicą, a jednym z jej słabo zbadanych sekretów jest funkcja więzienia, którą klasztor pełnił w minionych wiekach. Kto i dlaczego był więziony na Jasnej Górze? Na to pytanie odpowiada Ireneusz Korpyś. Profesor Grzegorz Kucharczyk demaskuje mit założycielski reformacji, a Bogdan Kędziora rozprawia się z czarną legendą krucjat. Matka Boża z Guadalupe wciąż rozpala wyobraźnię wiernych na całym świecie, ale co tak naprawdę wiemy o Jej objawieniach? Pogłębionej analizy tego, jak doszło do objawień maryjnych w Meksyku i jak przebiegały, podejmuje się Grzegorz Kaczorowski.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję