Pierwszy rozdział Dziejów Apostolskich stanowi kluczowe wprowadzenie do misji Kościoła po zmartwychwstaniu Jezusa. Autor – św. Łukasz adresuje swoje pismo do Teofila, wskazując tym samym na swój zamysł przekazania wiarygodnej relacji o działalności Jezusa i początkach Kościoła.
Łukasz przypomina o swoim wcześniejszym dziele, co podkreśla ciągłość przekazu, i wskazuje na całościowy zamysł: ukazanie działalności Jezusa – od Jego nauczania aż po moment wniebowstąpienia. Kluczowym aspektem tego przekazu jest fakt, że Jezus po swoim zmartwychwstaniu ukazuje się uczniom, dowodząc, że pokonał śmierć. Łukasz wskazuje na „królestwo Boże” jako główny temat nauk Jezusa i Jego konkretną realizację w tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania.
Niezwykle istotne są instrukcje Jezusa, stanowiące Jego swoisty testament przed powrotem do Ojca: oczekiwanie na Ducha Świętego, który ma nadejść. Chrzest Duchem Świętym to wydarzenie kluczowe dla początku misji apostolskiej. Uczniowie oczekują rychłego ustanowienia królestwa. Jezus jednak podkreśla, że ma ono charakter duchowy i jest ściśle związane z wolą samego Ojca – czas i sposób jego realizacji są wyłącznie w Jego władzy.
Chrzest Duchem Świętym będzie stanowić umocnienie Kościoła jako wspólnoty uczniów Jezusa oraz potwierdzenie jego ściśle misyjnego charakteru. Moc od Ducha Świętego uzdolni wierzących do składania świadectwa i dzięki temu umożliwi im głoszenie Ewangelii.
Uczniowie, których wzrok skupiony jest na wstępującym do nieba Jezusie, stanowią model oczekiwania na powrót Mistrza. W ich postawie uwidacznia się prawdziwie chrześcijańska nadzieja na przyjście Chrystusa. Jezus wyraźnie poucza uczniów, aby pozostali w Jerozolimie i oczekiwali na spełnienie obietnicy Ojca. Mówi o obietnicy, którą uczniowie słyszeli od Niego we wcześniejszym Jego nauczaniu, odnoszącym się szczególnie do zapowiedzi zesłania Ducha Świętego (por. J 14, 16-17; 16, 7). Jezus wskazuje, że samo oczekiwanie uczniów jest kluczowe i że nie powinni oni opuszczać Jerozolimy przed otrzymaniem daru Ducha. Boskie obietnice są związane z określonym momentem i domagają się konkretnej odpowiedzi, która sprowadza się do cierpliwości, wierności i zaufania.
Jezus wskazuje na zasadniczą różnicę między chrztem z wody, którego dokonał Jan Chrzciciel, a chrztem Duchem Świętym, który uczniowie otrzymają od Niego. Chrzest wodą symbolizuje nawrócenie, oczyszczenie i wejście w relację z Bogiem. Z kolei chrzest Duchem Świętym wyraża duchową moc, zdolność do misji i urzeczywistnienie w życiu wierzących Bożej obietnicy. Słowo „wkrótce” wskazuje na bliski czas wypełnienia się tej obietnicy, choć dokładny moment nie jest jeszcze znany uczniom. Dla nich jest to element nadziei i przygotowania do duchowego doświadczenia, które ma odgrywać kluczową rolę w ich misji. Jezus podkreśla, że otrzymanie Ducha Świętego jest fundamentalnym wydarzeniem, które zasadniczo odmieni życie uczniów i będzie stanowić nowy początek Kościoła zrodzonego z przebitego boku Chrystusa.
W pierwszą Niedzielę Adwentu podejmujemy nowy program duszpasterski wyznaczony przez Konferencję Episkopatu Polski. Nowy program duszpasterski obejmuje dwa najbliższe lata i ma hasło: „Duch, który umacnia miłość”. Będzie on dotyczył drugiego sakramentu inicjacji chrześcijańskiej, czyli sakramentu bierzmowania. Jak łatwo się domyśleć, będzie on skupiony na Osobie Ducha Świętego i Jego działaniu w nas i w Kościele. Hasłem pierwszego roku tego programu, w roku 2018, będą słowa: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym”, zaś roku następnego: „W mocy Ducha Świętego”. Warto zauważyć, że program ten wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu duszpasterskiemu, jako że sakrament bierzmowania znajduje się obecnie w niemałym kryzysie, o czym świadczy spadająca liczba młodzieży prosząca o ten sakrament, jak również słaba świadomość darów w nim otrzymanych, a także zobowiązań z niego wypływających. Może niepokoić także fakt, że niektórzy młodzi po jego przyjęciu rozstają się z Kościołem, a dokładniej z edukacją chrześcijańską, z regularnym spełnianiem praktyk religijnych: przestają się codziennie modlić, uczestniczyć w niedzielnej Mszę św. i regularnie przystępować do sakramentu pojednania i pokuty. Dla części młodzieży motywem przyjęcia tego sakramentu staje się obawa, że mogą być potem kłopoty przy zawieraniu sakramentu małżeństwa, z pełnieniem funkcji rodziców chrzestnych czy też świadków przy bierzmowaniu. Wielu księży pyta, co zrobić, aby bierzmowanie stało się szczególnym bodźcem do zaangażowania się młodych w apostolstwo świeckich i w dojrzałe, odważne świadczenie o Chrystusie. Celem programu będzie przybliżenie Osoby Ducha Świętego; zapoznanie z Jego darami: darem mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności, bojaźni Bożej – jako uzdolnieniami, które należy rozwijać w stałym kontakcie i pod kierunkiem Boskiego Dawcy tych darów. Z darów tych przy naszym współdziałaniu mogą się rodzić „owoce Ducha Świętego”, które wymienia św. Paweł Apostoł w Liście do Galatów. Są to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5,22-23a). Naszym zadaniem będzie, aby pomóc osobom bierzmowanym wejść głębiej w rzeczywistość Bożą i wyzwolić w nich energię do podjęcia świadczenia o Chrystusie, na wzór Apostołów obdarzonych darami Ducha Świętego w Wieczerniku. Gdy zstąpił na nich Duch Święty, przeobraził ich w nowych ludzi, uczynił ich apostołami, którzy poszli odważnie i pokornie głosić Ewangelię aż po krańce ziemi. W tym dziele ewangelizacji nikt i nic nie zdołało ich powstrzymać. Trzeba także nam dzisiaj podjąć wysiłek, aby Duch Boży przekształcał ludzi biernych w czynnych, biorących w dających, obojętnych w duchowo wrażliwych, uczniów w świadków. Postaramy się nie tylko pomóc młodzieży odkryć dary Ducha Świętego, uwydatnić ich potrzebę i rolę w naszym codziennym życiu, ale także będzie to sposobność do rachunku sumienia dla dorosłych do zastanowienia się, czy naprawdę żyjemy tak jak przystało na ludzi obdarowanych Duchem Świętym.
W Kirunie 113-letni drewniany kościół po przebyciu 5 km na ponad 200 kołach dotarł w środę po południu do nowego centrum miasta. Spektakularna przeprowadzka była konieczna z powodu szkód wyrządzanych przez miejscową kopalnię rudy żelaza.
Szczęśliwy finał przetransportowania ważącej 672 tony świątyni podziwiał król Szwecji Karol XVI Gustaw, a także tłumy mieszkańców oraz turystów. Wydarzenie było transmitowane na żywo przez szwedzką telewizję publiczną SVT.
W sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Bogorii odbyło się jubileuszowe spotkanie Grup Modlitwy, ruchów i stowarzyszeń.
Uroczystość rozpoczęła się od konferencji wygłoszonej przez ks. dr. Pawła Koleśnikowicza, który w swoim wystąpieniu podkreślił znaczenie codziennej, osobistej więzi z Bogiem. Zwracał uwagę, że modlitwa nie powinna być jedynie dodatkiem do życia, ale jego źródłem i siłą, która kształtuje nasze myśli, decyzje i relacje. Zachęcał, by znaleźć każdego dnia czas na spotkanie z Chrystusem, bo to właśnie w ciszy i skupieniu człowiek uczy się rozeznawać wolę Bożą i czerpać duchową moc potrzebną do codziennych obowiązków.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
