Ten spektakularny dublet celebrowany jest monograficzną wystawą artysty w Domu Pracy Twórczej w Radziejowicach.

Choć encyklopedie jednoznacznie opisują postać Wilkonia jako artysty obracającego się w rozlicznych formach, pięknie łączącego zróżnicowane środki wyrazu, to jednak brakuje tego jednego określenia, które trafnie ujełoby w ramy jego postać. To demiurg, człowiek, który stworzył własne uniwersum, świat, w którym ludzie, przyroda, zwierzęta żyją na jednakowych prawach. W symbiozie. Wystarczy sięgnąć po opracowanie Tam, gdzie z nieba spadają książki (SK Stiftung Kultur – Köln), aby wejść do tego intymnego świata, w którym fundamentem są wizja i wyobraźnia artysty.

– Jak powstaje ilustracja? Bardzo prosto, jeśli się wie i umie parę rzeczy – zdradza jubilat. – Najpierw trzeba wiedzieć, jak wygląda to wszystko, co się chce namalować: człowiek, ptak, ryba, liść. Później – wiedzieć, jak się to porusza, wszystko, co biega, pełza, pływa i lata. Dla wielu to już koniec edukacji. Niektórzy jednak idą dalej, potrafią namalować porę dnia, księżyc, żeby świecił, ptaka, żeby śpiewał, potrafią nawet namalować smutek i radość, strach i odwagę. Tylko nielicznym udaje się namalować sen, ciszę, a nawet zapach i smak owoców. Jeżeli się to wszystko umie, trzeba na koniec wiedzieć, co robić, żeby tekst i ilustracja uzupełniały się wzajemnie, żeby w książce rosło napięcie jak w teatrze, by wszystko było w swoim czasie i w dobrych proporcjach.