Fraza ta, zaczerpnięta z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian, pojawia się w kontekście szerszego wywodu, w którym Apostoł porusza kwestie jedności i różnorodności we wspólnocie wierzących. Posługuje się przy tym metaforą ciała, ilustrując w ten sposób fundamentalną prawdę, zgodnie z którą Kościół jako Ciało Chrystusa składające się z wielu różnorodnych członków funkcjonuje jako jeden organizm. Ta jedność jest podtrzymywana dzięki działaniu Bożego Ducha.
Przyjrzyjmy się bliżej kluczowym terminom występującym w interesującym nas zdaniu. Pierwszy z nich to piomen, tłumaczone jako „pić”. Czasownik ten, występujący tutaj w stronie biernej, wskazuje nie tylko na samą czynność – bardziej odnosi się do jej skutków, sugerując głębokie doświadczenie, a nie tylko powierzchowne działanie. Oznacza on uczestnictwo w tym, do czego się odnosi (w naszym przypadku uczestnictwo w darze Ducha Świętego). Drugi fundamentalny termin to ?? ????µ? (hen pneuma), tłumaczony jako „jeden Duch”. Wskazuje on na jedność Ducha, pochodzącego od jednego Ojca. Odnosi się on także do kluczowej roli, jaką Duch Święty odgrywa w Kościele: stanowi źródło natchnienia oraz fundament jedności wszystkich wierzących w Chrystusa.
Reklama
Wszyscy wierzący, niezależnie od pochodzenia (Żydzi lub Grecy, niewolnicy lub wolni), uczestniczą w tym samym Duchu Świętym. Wskazuje to na fundamentalny aspekt wiary chrześcijańskiej: Duch jest dany wszystkim wierzącym bez rozróżnienia. W Chrystusie wszyscy są równi i dzielą to samo doświadczenie duchowe. Obraz „picia”, „bycia napojonym” sugeruje doświadczenie wspólnotowe, które umacnia i podtrzymuje wierzących. Tak jak picie napoju jest niezbędne do życia fizycznego, tak samo obecność Ducha Świętego jest niezbędna dla zachowania duchowej witalności. Duch, mieszkając w wierzących, kształtuje ich tożsamość oraz formuje ich do udziału we wspólnocie. Spożywanie Ducha symbolizuje zamieszkiwanie Ducha Świętego w sercu każdego ucznia Chrystusa. Otrzymawszy dar Ducha, wierzący są wezwani do autentycznego życia wiarą oraz do wypełniania swoich unikalnych ról w Kościele. Ta koncepcja potwierdza prawdę, że Kościół funkcjonuje nie tylko dzięki wysiłkowi ludzkiemu, ale przez przemieniającą i jednoczącą moc Ducha Świętego.
Metafora napoju oznacza także ciągły udział w życiu Bożym, udzielanym przez Ducha. Wskazuje na nieprzerwany proces wzrostu, który dokonuje się przez współpracę z działaniem Ducha oraz przez owocne przyjmowanie udzielanych przez Niego darów. Duch Święty służy jako siła jednocząca wierzących. Poprzez Ducha chrześcijanie są powołani do wzajemnej miłości, dzielą bowiem wspólne źródło duchowej tożsamości i jedności.
Wyrażenie „zostaliśmy napojeni jednym Duchem” oddaje istotę chrześcijańskiej wiary, której jedność i forma pochodzą od Ducha Świętego. Paweł Apostoł, podkreślając wspólne doświadczenie Ducha wśród wszystkich wierzących, wzywa Kościół w Koryncie do uznania kluczowej roli Ducha Świętego w autentycznym rozwoju wspólnoty.
W czytanym dzisiaj fragmencie 1 Listu do Koryntian warto zwrócić uwagę na zawartą w nim obietnicę: „jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego” – 15, 49. Rozdział 15 jest, z teologicznego punktu widzenia, jednym z najważniejszych, i to nie tylko w tym liście, ale w całym Nowym Testamencie. Mówi on bowiem o kluczowej dla chrześcijaństwa prawdzie wiary, a mianowicie o zmartwychwstaniu umarłych. Chodzi o trzy kwestie: 1) o fakt zmartwychwstania Chrystusa; 2) o fakt naszego cielesnego zmartwychwstania; 3) o sposób naszego cielesnego zmartwychwstania. Jeśli chodzi o tę trzecią kwestię – Paweł próbuje wyjaśnić adresatom, na czym będzie polegało nasze zmartwychwstanie. Swoją odpowiedź buduje w oparciu o motyw przemiany naszego ciała: zmartwychwstaniemy w tym samym ciele, ale nie takim samym, lecz przemienionym. Stan pierwotny ukazany został przez odwołanie się do motywu Adama, stan docelowy – przez odwołanie się do motywu Chrystusa. Adam i Chrystus pojawiają się tutaj jako reprezentanci dwóch rodzajów ludzi. Pierwszy wskazuje na człowieka naznaczonego śmiertelnością, Drugi zaś – nieśmiertelnością. Kluczem do zrozumienia tej wypowiedzi jest najpierw interpretacja rzeczownika eikon (obraz), a następnie czasownika foreo (nosić). Wspomniany rzeczownik wskazuje na podobiznę, zastępcze odbicie tego, co chciałoby się przedstawić. Może mieć znaczenie odwołujące się do podobieństwa fizycznego (np. wizerunek cezara na monecie – por. Mt 22, 20) albo też niematerialnego (Jezus jest obrazem Boga – por. Kol 1, 15). Czasownik foreo wskazuje na noszenie czegoś w sposób regularny, przez określony czas (np. noszenie ubrania). Ponieważ w 1 Kor 15 Pawłowi chodzi o wyjaśnienie, na czym polega zmartwychwstanie ciała, możemy zakładać, że obraz człowieka ziemskiego oznacza śmiertelne ciało człowieka, które niejako dziedziczymy po naszym praojcu Adamie (por. Rdz 5, 3, gdzie jest mowa o przekazywaniu obrazu przez zrodzenie potomstwa), zaś obraz Człowieka niebieskiego oznacza ciało uwielbione, na podobieństwo uwielbionego ciała Chrystusa. Prawdę o zmartwychwstaniu umarłych trzeba jednak postrzegać w kontekście całej nauki Pawła, w której akcent położony jest na kwestię łączności człowieka z Chrystusem (przynależności do Niego). Apostoł mówi o tym wyraźnie w 1 Kor 15, 23, gdzie, wspominając o kolejności, w jakiej będzie się dokonywać zmartwychwstanie, wskazuje na więź z Panem (człowiek musi być „w Chrystusie”). Jedność z Adamem mamy na mocy dzielenia z nim śmiertelnej natury ludzkiej, łączność z Chrystusem uwielbionym – na mocy chrztu św., bo wtedy zostajemy w Niego wszczepieni. Naszym zadaniem jest uchronić tę więź przed zniszczeniem jej przez grzech ciężki.
Pod koniec roku liturgicznego czytania mszalne przygotowują nas na to, co jest naturalnym kresem każdego z nas, pielgrzymów na ziemi, czyli na przejście z tego świata do – jak mówi wiara – nowego życia. Powrót Chrystusa jest ważny, bo niesprawiedliwości na ziemi jest wiele.
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».
Misja Kościoła będzie bardziej sprawna i przynosiła owoce, kiedy będzie wynikała z jedności - powiedział ks. Maciej Będziński, dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych, odnosząc się do przyszłorocznego Światowego Dnia Misyjnego, który będzie przebiegał pod hasłem: „Jedno w Chrystusie, zjednoczeni w misji".
Ks. Będziński wyraził radość z opublikowanego już orędzia papieskiego z okazji Światowego Dnia Misyjnego. Dodał, że będzie to bardzo szczególne wydarzenie, bowiem w przyszłym roku przypada 100. rocznica ustanowienia przez papieża Piusa XIV Światowego Dnia Misyjnego. Stwierdził też, że hasło „Jedno w Chrystusie, zjednoczeni w misji" mocno koresponduje z hasłem błogosławionego Pawła Manny, założyciela Papieskiej Unii Misyjnej, który mówił cały Kościół dla całego świata.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
