W tym dniu został ogłoszony dekret biskupa kieleckiego ustanawiający diecezjalne sanktuarium św. Brata Alberta.
22 grudnia Mszą św. pod przewodnictwem bp. Andrzeja Kalety zakończono rok 40-lecia buskiej parafii oraz 10-lecia konsekracji kościoła. W tym dniu został ogłoszony dekret biskupa kieleckiego ustanawiający Diecezjalne Sanktuarium św. Brata Alberta.
– Historia 40 lat obecności Boga w tym miejscu mierzy się tym, co się działo w duszach mieszkających i przybywających tu ludzi – mówił 22 grudnia ub.r. bp Andrzej Kaleta.
Parafia zasługuje na sanktuarium i tak szczególnego patrona – niedościgły wzór w szerzeniu dzieł miłosierdzia. Jeszcze w okresie przedświątecznym była sprawowana Msza św. w intencji osób uzależnionych i opuszczonych, a po Eucharystii Wspólnota św. Brata Alberta podzieliła wśród uczestników pobłogosławiony chleb. Wspólnota rozprowadziła także paczki dla osób potrzebujących. W parafii działa noclegownia i jadłodajnia. Każdego 17. dnia miesiąca sprawowana jest Msza św. w intencji samotnych i uzależnionych. Kuracjusze zaproszeni są do zwiedzania kościoła i Izby Chleba, gdzie dzielą się podpłomykami upieczonymi w tradycyjnym piecu chlebowym.
Parafię św. Brata Alberta erygował bp Stanisław Szymecki 24 grudnia 1983 r. podczas Pasterki. Pierwszym proboszczem został ks. Franciszek Berak. Długoletnim proboszczem był ks. Marek Podyma, a obecnie jest nim ks. dr Andrzej Jankoski. Kamień węgielny pod budowę świątyni poświęcił św. Jan Paweł II 22 czerwca 1983 r. podczas Mszy św. na krakowskich Błoniach. Wtedy Adam Chmielowski został ogłoszony przez papieża błogosławionym. Projekt kościoła wykonał architekt Władysław Markulis, konstrukcję – Bogdan Ciok. Budowę rozpoczęto w 1990 r. Mury kościoła budowano w latach 1992-96. W 1997 r. ufundowano trzy dzwony, które poświęcił bp Mieczysław Jaworski.
Wystrój kościoła jest pełen uroku. W artystycznym i teologicznym założeniu ukazuje dwie drogi zbawienia. Pierwsza – to droga Bożych przykazań, druga – droga Tradycji chrześcijańskiej, zawierająca symbole starochrześcijańskie. /A.D.
Obchody Światowego Dnia Chorego w Hospicjum im. Św. Brata Alberta w Busku-Zdroju z Mszą św. pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego miały pogodny, pełen pozytywnych emocji nastrój. Atmosfera wydarzenia przeczyła opinii, że hospicjum jest smutne.
Przede wszystkim w kaplicy – samej w sobie pełnej ciepła i kolorów z barwnym witrażem w ołtarzu głównym, byli licznie zebrani pacjenci, w tym niektórzy przywiezieni na wózkach i z łóżkami. Były reprezentacje wolontariuszy i grupka harcerzy z bukietem tulipanów, były okolicznościowe kartki dla chorych i podziękowania dla tych wszystkich, którym buskie hospicjum zawdzięcza powstanie i funkcjonowanie. Chorzy otrzymali teksty wykonywanych pieśni i najwyraźniej dobrze czuli się w dniu swojego święta.
24 stycznia przypada ósma rocznica śmierci, tragicznej śmierci Heleny Kmieć, służebnicy Bożej. W rozmowie z ks. Łukaszem Aniołem SDS, duszpasterzem Wolontariatu Misyjnego "Salvator" przybliżamy osobę tej młodej wolontariuszki misyjnej, a także rozmawiamy o tym, jak staje się ona wzorem do naśladowania na młodych ludzi.
Helena Kmieć pochodziła z Libiąża, mieście w Małopolsce, ale sympatyzowała z Ruchem Młodzieży Salwatoriańskiej i była zaangażowana w działania Wolontariatu Misyjnego "Salwator". - W 2012 roku nawiązała ona z nami kontakt i stała się wolontariuszką naszego wolontariatu misyjnego. Pomimo swojego młodego wieku, była osobą bardzo ambitną, pracowitą, zaangażowaną, a przede wszystkim była głęboko wierząca. Angażując się w nasz wolontariat postanowiła wyjechać na wolontariat do Boliwii - podkreśla ks. Anioła, przywołując tragiczny moment śmierci młodej misjonarki. - Była tam bardzo krótko, dopiero, co rozpoczęła swoją posługę misyjną. 24 stycznia 2017 roku dwóch napastników weszło do ochronki, gdzie posługiwała Helena. Jeden z nich zaatakował ją nożem, zadając jej 14 ciosów nożem.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w środę (22.01) wieczorem.
Przy pełnym kościele wiernych, przyjaciół, bliskich, Mszę św. sprawował ks. prał. Robert Kristman, który w homilii podkreślił, że „pogrzeb księdza jest swojego rodzaju katechezą o nadziei”. Główne uroczystości pogrzebowe odbyły się w czwartek (23.01) w obecności około 100 księży. Eucharystii przewodniczył biskup pomocniczy Piotr Wawrzynek, natomiast homilię wygłosił ks. Waldemar Wesołowski, który współpracował z ks. Piotrem w Tygodniku Niedziela przez 24 lata. W uroczystości wzięli udział także: biskup świdnicki Marek Mendyk, biskup pomocniczy świdnicki Adam Bałabuch i biskup senior świdnicki Ignacy Dec. I tym razem w Mszy św. uczestniczyła rzesza wiernych, osób konsekrowanych, obecna była także delegacja z redakcji TK Niedziela z ks. Jarosławem Grabowskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
