Pan Tadeusz napisał:
Dożyłem trudnych czasów dla wierzących w Pana Boga – katolików. Ogarnia nas cywilizacja śmierci, jak nazwał to nasz kochany Ojciec Święty Jan Paweł II. Kłamstwa, ateizm, zabijanie nienarodzonych – mówią, że to postęp, nowoczesność i wolność słowa.
Byłem świadkiem, jak kraje demokracji ludowej (pod butem ZSRR) walczyły o pokój przy pomocy zbrojeń. Zmienił się język, ale cel pozostał ten sam. Bo ta sama jest rewolucja komunistyczna – walka z chrześcijaństwem.
Teraz z Zachodu przychodzą te nowocześnie rozumiane „postęp”, „praworządność” i „wolność”... Co robić? Modlić się i umartwiać, by wynagrodzić Panu Bogu ciągłe obrażanie. Tak mówiła Matka Boża w Fatimie. Módlmy się więc i prośmy Pana o pokój. Rodzice mawiali: „Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy”. Jest grzech – będzie kara.
Mamy wybór: pokuta i wybaczenie lub jej brak, czyli śmierć i potępienie.