3. Wspólna troska – finanse i administracja – przewodniczący ks. Stanisław Stelmaszek, dyrektor wydziału finansowo-gospodarczego Kurii Metropolitalnej, proboszcz parafii Niepokalanego Serca NMP w Siechnicach.
4. Christus vivit – wprowadzenie w chrześcijaństwo – przewodniczący o. Oskar Maciaczyk, franciszkanin, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych.
5. Młode wino, nowe bukłaki – ewangelizacja – przewodniczący Tomasz Piechnik, odpowiedzialny za wspólnotę „Hallelu Jah”.
Dekrety przewodniczącym komisji wręczył w kaplicy kurii metropolitalnej bp Jacek Kiciński. – Wchodzimy w kolejny etap synodu diecezjalnego, który abp Józef Kupny rozpoczął uroczyście 19 maja. Wtedy powołał: komisję główną, komisję teologiczną i komisję prawną. Teraz, po rozeznaniu głosów wiernych i wszystkich syntez, które nadeszły do sekretariatu synodu, ksiądz arcybiskup powołuje tematyczne komisje synodalne. Zajmą się one konkretnymi obszarami funkcjonowania naszej diecezji. Ich zadaniem będzie opracowanie odpowiedzi na problemy wskazane w syntezach – mówił podczas wręczania dekretów bp Jacek Kiciński.
Komunia, formacja, misja
Reklama
Syntezy, które napłynęły po etapie presynodalnym, pokazały konieczność wzmacniania Komunii oraz misji w życiu parafialnym, współodpowiedzialności wszystkich ochrzczonych za życie Kościoła. Dlatego komisja „Synodalna parafia misyjna” będzie poszukiwała sposobów przemiany funkcjonowania parafii w nowy model synodalnej parafii misyjnej, w której współuczestniczą kapłani, osoby świeckie i konsekrowane. Komisja przygotuje m.in. sposoby szerokiego zaangażowania parafian w życie wspólnoty, wdrażania rad duszpasterskich czy współpracy w dekanacie.
Zadaniem komisji „Misja współdzielona – formacja do posługi w Kościele” będzie opracowanie programu formacji posługujących w Kościele, w sposób szczególny katechistów, animatorów małych grup i wspólnot, członków rad duszpasterskich i ekonomicznych, odpowiedzialnych wspólnot. Wyzwaniem staje się także zorganizowanie diecezjalnego ośrodka formacji i modlitwy, który pomoże zrealizować te cele.
Komisja „Wspólna troska – finanse i administracja” skupi się na uporządkowaniu struktur diecezji. aby skuteczniej służyły misji Kościoła.
Zespoły presynodalne zauważyły potrzebę doświadczenia Boga i stałej formacji wiernych umożliwiającej dojrzewanie w wierze na poziomie intelektualnym i duchowym. Komisja „Christus vivit – wprowadzenie w chrześcijaństwo” przygotuje program katechumenatu parafialnego – dzieci przed I Komunią św., ich rodziców, młodzieży przed bierzmowaniem, rodziców dzieci przed chrztem, narzeczonych przed małżeństwem. Będzie także wsparciem dla katechetów pracujących w szkole.
Komisja synodalna „Młode wino, nowe bukłaki – Ewangelizacja” zajmie się szukaniem nowych dróg ewangelizacji szczególnie wobec osób żyjących na obrzeżach Kościoła, odchodzących z niego i niewierzących. Komisja zajmie się także rolą wspólnot w życiu diecezji, a jej kolejnym zadaniem będzie przygotowanie platformy medialnej służącej informacji i ewangelizacji.
Wspólna droga Kościoła
– Widzieć, ocenić i działać to trzy hasła, o których mówił bp Kiciński, wskazujące nam drogę w komisjach synodalnych – tłumaczy Tomasz Piechnik. – Synod to szansa dla nas, aby spojrzeć szerzej, wyjść poza własną wspólnotę, parafię, dostrzec potrzeby innych i działać w jedności – dodaje. Podkreśla, że synod to nie pomysł ostatnich czasów, ale droga, którą Kościół podąża od pierwszych wieków chrześcijaństwa.
„Niosę dobro”, „Talent Miłosierdzia” i „Jałmużna wielkopostna - Dar juniora dla seniora” to trzy akcje Caritas przygotowane na Wielki Post.
- W okresie czterdziestodniowego przygotowania do Wielkanocy zachęcamy siebie nawzajem do podjęcia nawrócenia własnych serc i wsłuchania się w Ewangelię. Podejmujemy post, czyli staramy się zjednoczyć z tymi, którzy są głodni i potrzebują jedzenia. Druga ważna kwestia to modlitwa, poprzez którą próbujemy się zagłębić w mękę i cierpienie Chrystusa. Jest jeszcze jałmużna, czyli dzielenie się owocami swojej pracy z tymi, którzy ich nie posiadają – podkreśla ks. Dariusz Amrogowicz, dyrektor wrocławskiej Caritas.
Martin Schongauer, „Zwiastowanie”(XV w.)/fot. Graziako
Dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem Kościół obchodzi
umownie uroczystość Zwiastowania Pańskiego, przypominając doniosłą
chwilę, kiedy Matka Boża, posłuszna wezwaniu Nieba, godzi się zostać
Matką Jezusa Chrystusa. Użyłem terminu "umownie", gdyż nie jest znany
dzień Narodzenia Pana Jezusa, a przeto nie może nam też być znany
dzień Jego wcielenia, poczęcia w łonie Maryi.
Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół
wschodni już od V wieku. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów
papieża św. Grzegorza Wielkiego (+604). Było to początkowo święto
Pańskie. Akcentowano przez nie nie tylko moment Zwiastowania, ale
przede wszystkim Wcielenia się Chrystusa Pana, czyli akt pierwszy
Jego przyjścia na ziemię, i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia.
Tak jest i dotąd w liturgii. Jedynie pobożny lud nadał temu świętu
charakter maryjny, czyniąc pierwszą osobą Najświętszą Maryję Pannę
jako "błogosławioną między niewiastami", wybraną w planach Boga na
Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego.
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie jako temat plastyczny
towarzyszyło chrześcijaństwu od zarania jego dziejów. O wyjątkowej
randze tych przedstawień świadczy fakt, iż umieszczane były one zazwyczaj
w głównych ołtarzach świątyń. Bogactwo treści zawarte w tych kompozycjach
stawia scenę Zwiastowania w rzędzie najważniejszych tematów w sztuce
sakralnej czasów nowożytnych, także polskiej. Wydarzenie ewangeliczne,
podczas którego dokonało się Wcielenie, jest nie tylko epizodem z
życia Matki Bożej, lecz jawi się jako moment przełomowy dla dziejów
ludzkości, kulminacja zbawczego planu Boga.
Najdawniejszy wizerunek tego typu zachował się w katakumbach
św. Pryscylli, pochodzi bowiem z II wieku. Maryja siedzi na krześle,
przed Nią zaś anioł w postaci młodzieńca, bez skrzydeł, za to w tunice
i w paliuszu, który gestem ręki wyraża rozmowę. Podobne malowidło
spotykamy w III wieku w katakumbach św. Piotra i Marcelina. Od wieku
IV widzimy archanioła Gabriela ze skrzydłami. Ma on w ręku laskę
podróżną albo lilię. Na łuku tęczy w bazylice Matki Bożej Większej
w Rzymie wśród dziewięciu obrazów-mozaik barwnych jest również scena
Zwiastowania (IV wiek).
W jednym z kościołów Rawenny znajduje się mozaika z VI
wieku, na której Maryja jest przedstawiona, jak siedzi przed swoim
domem i w ręku trzyma wrzeciono. Anioł stoi przed Nią z berłem. Z
wieku XIII pochodzi wspaniała mozaika w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu
w Rzymie (kościół rezydencjonalny Prymasa Polski). Scenę Zwiastowania
uwiecznili nieśmiertelni w swej twórczości artyści tamtych lat: Giotto,
Fra Angelico, Simone Martini, Taddeo di Bartolo, Masaccio.
Motyw Zwiastowania rozwinął się szczególnie w dobie gotyku.
Powstał wówczas swoisty kanon traktowania tego tematu, charakterystyczny
dla sztuki średniowiecza, a później wczesnego renesansu. Ten kanon
nakazywał malarzom powagę, spokój i szczególne wyciszenie w podejściu
do przedstawienia wydarzenia tak ważnego w historii Zbawienia.
Od epoki oraz od talentu mistrza zależało już, czy klimat
przedstawionej sceny określały rozbudowane realia wnętrza i stroju,
czy dominowała elegancka, miękka linia i liryczny, pełen złota nastrój
całości. Inaczej malował w tym okresie artysta z Włoch, a inaczej
z Północy. Ale różnice nie były wynikiem odległości geograficznej,
wypływały natomiast z odmiennego programu środowisk artystycznych
gotyckiej, a później renesansowej i barokowej Europy, które kształtowała
myśl wieków średnich od mistycyzmu po realizm.
Temat Zwiastowania Pańskiego to temat rzeka, trudno wymienić
choćby najważniejsze dzieła ukazujące to wydarzenie, które inspirowało
malarzy - tych wielkich, którzy przeszli do historii sztuki, i tych
mniejszych, którzy pozostawili swe obrazy po licznych świątyniach,
gdzie do dziś wzruszają, każą myślą przenosić się do Nazaretu, gdzie
dokonało się Zwiastowanie Pańskie, gdzie Chrystus wszedł w dzieje
świata.
W sanktuarium św. Józefa w Przemyślu odbyły się diecezjalne obchody Dnia Świętości Życia. Uroczystą Eucharystię poprzedziło nabożeństwo o ochronę i świętość życia. Mszy św. przewodniczył abp Józef Michalik, w jej czasie przyjęto nowych członków do Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
W homilii abp Michalik odniósł się do Dnia Świętości Życia Poczętego, który przypada w 25 marca oraz do inicjatywą Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego z tym dniem związanym: - Dzień Zwiastowana Pańskiego staje się dzięki inicjatywie Adopcji Duchowej Dziecka Poczętego, okazją do refleksji, że i my jesteśmy zaproszenie do dokonania wielkiego dzieła. Jesteśmy zaproszeni każdy z nas do uratowania jakiegoś dziecka, jakiegoś życia. Jesteśmy zaproszeni do takiego uratowania dziecka, w którym to Bóg poszuka sposobu. Pan Bóg kogoś natchnie kogoś. My nie będziemy mieli za to chwały zewnętrznej, bo nie będziemy wiedzieli, ale Bóg wie. W Opatrzności Bożej, moja codzienna modlitwa, ten mój dziesiątek różańca, to dziecko, które ma przyjść na świat może ono dokona jakiś dzieł, może spełni jakąś wielką rolę przed Bogiem, a może przez cierpienie będzie wynagradzać Bogu za zło, które się dzieje – wskazywał kaznodzieja.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
