Reklama

Felietony

Pokusa lepszego Kościoła

Trzeba się doskonalić w dobrym i ciągle je powiększać, ale trzeba też uważać, żeby w pogoni za czymś doskonalszym nie zgubić prawdziwego dobra.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Jedna z duchowych mądrości mówi, że złego diabeł kusi do zła, a dobrego do jeszcze większego dobra. Zgadzałoby się to z jednym z kazań któregoś z doktorów Kościoła, który mówił, że diabeł nie zawsze natychmiast atakuje owcę. Jest na tyle przebiegły, że potrafi czekać, aż owca naje się do syta. Kiedy jest już nasycona i pełna, wtedy nie tylko łatwiej jest mu ją upolować, ale na dodatek jest tłustsza i grubsza. Niewątpliwie trzeba się doskonalić w dobrym i ciągle je powiększać, ale trzeba też uważać, żeby w pogoni za czymś doskonalszym nie zgubić prawdziwego dobra. Myślę o tym, gdy słyszę różne recepty na poprawienie Kościoła. Zdarza się to w liturgii, kiedy chce się ją tak rozbudować i urozmaicić, że więcej jest już w niej człowieka niż Pana Boga. Działa to w dwie strony. Jedni, dla jej urozmaicenia, robią z liturgii religijny festyn, uważając, że bez tańców, dowcipów i zabawek nikogo ona nie zainteresuje ani nie przyciągnie. Inni, bardziej radykalni, dla większego osiągnięcia sacrum pielęgnują i odtwarzają dawne misteria i rubryki, podważając aktualne wskazania Kościoła w zakresie liturgii. Jedni i drudzy chcą lepszego Kościoła, najczęściej uszytego na swoją miarę. W Kościele mnożą się wciąż doradcy, którzy dla lepszych i głębszych owoców duszpasterskich proponują nam odrzucić wiele sprawdzonych i wciąż działających praktyk, choć zawsze domagających się pogłębienia. Jedni proponują, by zrezygnować ze spowiadania 8-letnich dzieci, oczywiście, dla ich lepszego, duchowego „spokoju”. Ostatnio niektórzy dostrzegli, jak wielkim zagrożeniem są grupowe Pierwsze Komunie św.; oni „wiedzą”, że lepsze efekty przyniesie dzieciom indywidualne świętowanie.

Z bólem serca patrzę na niektóre wspólnoty, które pięknie się rozwijały, w szybkim tempie rosła liczba ich zwolenników, powiększały się dochody i struktury wspólnoty, ale jednocześnie radykalizowały się ich poglądy. Niestety, pokusa lepszego Kościoła, duchowa pycha i pewność o swoim wybraniu i nieomylności doprowadziły je do odejścia od jedności z Kościołem, ranienia ludzi w imię własnej wyjątkowości, aż stały się niemal sektami, które jak nowotwór wyrosły ze zdrowego organizmu. Na szczęście zwykli ludzie mają „nosa”, żeby umieć znaleźć złoty środek – nie dać się wkręcić w lepsze, które jest czasem wrogiem dobrego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W archidiecezji częstochowskiej odbywa się obecnie peregrynacja kopii Cudownej Ikony Jasnogórskiej. Przyglądam się wspólnotom parafialnym, które z wielkim entuzjazmem przyjmują Maryję. Miasta i wioski wyglądają jak udekorowane na wielkie wesele, a ludzie odprawiają misje święte, spowiadają się i ze łzami w oczach patrzą na jasnogórski wizerunek Matki Bożej. Jest w tym zarówno głębia, jak i prostota; są zewnętrzne dekoracje, flagi i proporczyki, a gdzieś w środku świadomość, że w gruncie rzeczy chodzi w tym wszystkim o Pana Boga.

Jest jeszcze jedno oblicze pokusy lepszego Kościoła. Pokusa ta próbuje nam wmówić, że skoro nie chcesz lepszego dobra, a wystarczy ci wierność w małych i codziennych rzeczach, kiedy starasz się być posłuszny i ufny nauczaniu Kościoła, to znaczy, że jesteś przeciętny, zalękniony i uwikłany w jakieś kościelne układy. Jest coś takiego jak pokora dobra, i nie ma ona nic wspólnego z kompromisami z grzechem czy lękiem przed zmianami i odnową. O takiej drodze bycia w Kościele mimo jego słabości napisał Carlo Carretto, który był zafascynowany małą drogą św. Karola de Foucauld. Pewnie znamy jego słynne rozważanie o Kościele: „Jakżeż wywołujesz sprzeciw, Kościele, a jednak, jakże Cię kocham! Ileż sprawiłeś mi cierpienia, a jednak, ileż Tobie zawdzięczam! Chciałbym widzieć Cię zburzonym, a jednak potrzebuję Twojej obecności. Tyle jest w Tobie zgorszenia, a jednak z Ciebie rodzą się święci”. A myśląc o pokusie stworzenia lepszego Kościoła, sam sobie odpowiedział, że przecież ten lepszy Kościół również byłby zbudowany na naszych słabościach. Może więc lepiej nie odchodzić z Kościoła w poszukiwaniu jakiegoś lepszego, ale wejść w ten niedoskonały po ludzku Kościół i skupić się najpierw na Bogu i Jego słowie, a przez swoją osobistą relację z Bogiem i życie według Jego słowa budować Kościół Chrystusa, a nie jakieś jego pozornie lepsze oblicze.

2024-05-28 13:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Fundamentalny jubileusz

Niedziela Ogólnopolska 27/2024, str. 25

[ TEMATY ]

jubileusz

bp Andrzej Przybylski

Archiwum TK Niedziela

Bóg wzywa nas do świętowania lat jubileuszowych, nadając im głębokie duchowe znaczenie.

Bieżące sprawy i problemy tak mocno nas angażują, że czasem możemy zgubić to, co najważniejsze. W końcu, jak pękają ściany, trzęsą się meble, spadają obrazy, trudno myśleć o fundamentach domu. Tam jednak, gdzie uszkodzone są fundamenty, jakiekolwiek naprawianie poszczególnych części budynku nie ma większego sensu. Wiem, że zmagamy się obecnie z wieloma problemami w Kościele, w świecie i w Polsce, ale gdzieś w tle tego wszystkiego jesteśmy zaproszeni do wejścia w Jubileusz Zwyczajny Roku 2025, a po nim do przygotowania się do Jubileuszu Roku 2033.
CZYTAJ DALEJ

Wypominki, czyli... właściwie co?

[ TEMATY ]

wypominki

Karol Porwich/Niedziela

Oktawalne, jednorazowe, roczne – mowa o wypominkach, czyli... właściwie o czym?

Przy końcu października w kościelnych zakrystiach zaczyna się gromadzić sporo ludzi. Przychodzą do księdza, aby wręczyć mu kartkę z wypisanymi imionami i nazwiskami osób zmarłych. Potem, w trakcie nabożeństwa, ksiądz wyczytuje ich wszystkich (nieraz trwa to dobrą godzinę!) i prowadzi modlitwę w ich intencji.
CZYTAJ DALEJ

Musimy być gotowi na przyjęcie nowej fali byłych anglikanów

2025-10-30 16:29

[ TEMATY ]

anglikanie

Canterbury

@Vatican Media

Katedra w Canterbury

Katedra w Canterbury

Kościół musi przygotować na przyjęcie nowej fali anglikańskich konwertytów – uważa ks. Michael Nazir-Ali. Przez wiele lat on sam był jednym z najważniejszych biskupów anglikańskich w Wielkiej Brytanii. Postrzegano go nawet jako kandydata na arcybiskupa Canterbury. Przed czterema laty został jednak katolikiem, a następnie kapłanem w ordynariacie dla byłych anglikanów.

Przyznał on, że już teraz można zaobserwować nową falę konwersji. Jego zdaniem Kościół musi się zastanowić, jak zareagować na ten nowy fenomen.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję