Pytanie czytelnika: Dlaczego bałwochwalstwo jest zagrożeniem dla wiary?

Bałwochwalstwo, czyli oddawanie czci rzeczom stworzonym, ubóstwianie tego, co nie jest Bogiem, to nie tylko sprawa z przeszłości, związana ze starożytnymi kultami pogańskimi. Współczesne bałwochwalstwo (idolatria) przejawia się bowiem w kulcie sukcesu, przyjemności, pieniądza, władzy, wolności. Te współczesne formy bałwochwalstwa zniewalają człowieka i są zagrożeniem dla wiary i życia duchowego. Bardzo niebezpieczny jest kult wolności, który prowadzi człowieka do robienia wszystkiego i nieliczenia się z żadnymi normami, regułami, tradycjami czy konwencjami. Dzisiaj dostrzegalnymi formami idolatrii są kult sukcesu i chciwość. Benedykt XVI zapytał kiedyś: „Czy świadomość, że chciwość jest bałwochwalstwem, dociera także do naszych serc i do praktyki życia?”.

Bałwochwalstwo to wykroczenie przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu: „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!” (Wj 20, 3). Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że „bałwochwalstwo nie odnosi się tylko do fałszywych kultów pogańskich. Pozostaje stałą pokusą wiary. Polega na ubóstwianiu tego, co nie jest Bogiem. Ma ono miejsce zawsze wtedy, gdy człowiek czci i wielbi stworzenie zamiast Boga, bez względu na to, czy chodzi o innych bogów czy o demony (na przykład satanizm), o władzę, przyjemność, rasę, przodków, państwo, pieniądze itd.” (n. 2113). Dlaczego bałwochwalstwo jest zagrożeniem dla wiary i życia duchowego? Tam, gdzie Bóg znika z pola widzenia, człowiek popada w niewolę. Bardzo jasno naucza o tym papież Franciszek. Przypomina, że człowiek niejednokrotnie sam tworzy sobie bożka, który staje w centrum jego życia. To od człowieka zależy, co czyni i myśli. Zdaniem Ojca Świętego, „świat ofiaruje wiele różnych bożków, którymi są przedmioty, obrazy, idee”, a „bożek staje się obsesją człowieka”.

Odnosząc bałwochwalstwo do współczesności, papież Franciszek zauważa, że „bożek jest w istocie projekcją samych siebie na przedmioty lub plany. Tą dynamiką posługuje się na przykład reklama: nie widzę samego przedmiotu jako takiego, ale postrzegam dany samochód, smartfon, rolę – lub inne rzeczy – jako sposób na osiągnięcie i zaspokojenie moich istotnych potrzeb. Szukam go, mówię o nim, myślę o tym; idea posiadania tego przedmiotu lub zrealizowania danego planu, osiągnięcia określonej pozycji wydaje się cudowną drogą do szczęścia, wieżą sięgającą nieba (por. Rdz 11,1-9), i wszystko staje się podporządkowane temu celowi”.

Idolatria to grzech przeciw cnocie religijności. Sama cnota religijności bowiem uzdalnia człowieka do oddawania Bogu tego, co jest Mu należne. Bałwochwalstwo jawi się jako wieczna pokusa człowieka. „Bożki zniewalają. Obiecują szczęście, ale go nie dają. Żyjemy dla jakiejś rzeczy lub danej wizji, wciągnięci w wir samozniszczenia, czekając na rezultat, który nigdy nie nadejdzie. Bożki obiecują życie, ale w rzeczywistości je odbierają (...), bożki kradną nam miłość, sprawiają, że jesteśmy wobec niej ślepi. Aby prawdziwie kochać, trzeba bowiem być wolnym od bożków” – przestrzega Franciszek.