Reklama

Kościół

Życie Kościoła

Nie ma wyjścia – trzeba gadać

Niby nic nadzwyczajnego – ot, spływ kajakowy. Różni się od innych może tylko tym, że tu wśród płynących są zakonnicy. A jednak jest to czas, w którym dzieją się niezwykłe rzeczy.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

"Spływ kajakowy Ojca z synem” to pomysł kapucynów z prowincji krakowskiej. W tym roku ekipa popłynie Czarną Hańczą z myślą przewodnią: „Nigdy nie zapominaj, że Cię kocham!”. Udział w wyprawie – jak podkreślają organizatorzy – jest szansą na odbudowanie i wzmocnienie więzi. – Dziś w świecie brakuje dobrych relacji w rodzinie. Nie ma praktycznie sytuacji, żeby ojciec z synem byli przez całą dobę razem. Ojciec pracuje wiele godzin, potem jest zmęczony po całym dniu, wraca do domu i odpoczywa albo dalej pracuje – mówi br. Łukasz Wasiljew, kapucyn. – Spływ to taka opcja na wakacje, kiedy ojciec może naprawdę pobyć ze swoim synem. Śpią w jednym namiocie, przez cały dzień płyną razem kajakiem. Może się to wydawać mało znaczące, ale jest naprawdę bezcenne. Tworzy się atmosfera, w której ludzie chcą ze sobą rozmawiać. W domu nie ma na to czasu. Tutaj tego czasu jest pod dostatkiem. Muszę powiedzieć, że ja ze swoim ojcem przez całe moje życie nigdy nie miałem okazji do rozmowy na takie tematy, jakie są poruszane u nas na spływach. Były już rozmowy o wzajemnych oczekiwaniach, o zranieniach, a w tym roku będzie dużo o miłości.

Od kłótni do rozmowy

Reklama

Co sprawia, że te spływy są takie niezwykłe? Podobno dzieją się tu prawdziwe cuda. Może trudno sobie wyobrazić ciasny kajak jako miejsce wyjątkowych wydarzeń, a jednak. – Kiedy ojciec i syn wracają po południu do domu, potrafią świetnie siebie unikać. Ojciec zapyta, jak było w szkole, syn odpowie, że dobrze, i koniec tematu. Poważne sprawy są pomijane, więc relacje siłą rzeczy stają się płytkie – tłumaczy br. Łukasz. – Na spływie to się zmienia, nagle wszystko musi być inaczej niż w domu. Trzeba wspólnie rozbić namiot, co wcale nie jest takie łatwe. Trzeba ciągle być ze sobą w bardzo małej przestrzeni, bo przecież w kajaku nie ma zbyt wiele miejsca. A zatem od pierwszego dnia są kłótnie, niemal bójki, i to o zupełnie głupie rzeczy. Ale później się okazuje, że nie da się płynąć przez cały dzień w milczeniu, i ktoś w końcu zaczyna gadać. O czym? Codziennie proponujemy konkretne tematy, ale zdarza się, że ludzie mają potrzebę pogadać o czymś innym, bo coś innego ich poruszyło, i to też jest fajne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W męskim gronie

W planie dnia jest Eucharystia, zdarzają się różne nabożeństwa. Ważnym momentem są wieczorne ogniska. Wtedy następuje podsumowanie dnia, również takie bardzo indywidualne, bo to jest właśnie czas, kiedy można się czymś podzielić. – Kto chce, może opowiedzieć, co go poruszyło podczas Mszy św. czy konferencji albo podczas rodzinnego bycia ze sobą. Wiadomo, że nie opowiada się wtedy o rzeczach bardzo prywatnych, i w ogóle dzielenie się swoimi przeżyciami z innymi jest dobrowolne. Ale wiele osób chętnie bierze w tym udział i to jest właśnie moment, kiedy się dowiadujemy, ile dobra wydarzyło się w ciągu dnia, co się zmieniło w relacjach. Są też, oczywiście, introwertycy, dla których opowiadanie o sobie jest bardzo trudne, ale już samo siedzenie przy wspólnym ognisku i słuchanie innych jest ubogacające. Mówi się, że faceci nie lubią rozmawiać, jednak na takich wyjazdach w męskim gronie atmosfera jest inna, sprzyjająca temu, by się otworzyć. W tym gronie pozwalamy sobie na więcej; czy mamy 15 lat czy 20, czy 40 – zauważa br. Łukasz.

Reklama

A co ze wspomnianymi cudami? – Jest ich rzeczywiście sporo, niektóre są bardzo poruszające – mówi kapucyn. – W zeszłym roku np. mieliśmy taką historię: przyjechał ojciec, który nie był za bardzo „kościółkowy”, pracował za granicą, więc praktycznie nie było go w domu. Jego 12-letni syn był ministrantem i to on zapisał ich obu na spływ. Początki wyglądały różnie, ale pod koniec ojciec powiedział, że tutaj wreszcie odkrył, jaką wartość ma jego rodzina, która mieszka w Polsce. Wrócił do kraju, zmienił pracę. To są właśnie te cuda, które się dzieją na naszych oczach.

W różnych sytuacjach

Widać, że kapucyńskie spływy stwarzają mnóstwo okazji od zacieśnienia więzi z tatą. Zakonnicy mają też rozwiązanie dla sytuacji, kiedy ojciec ma więcej niż jednego syna. Bez obaw, nie musi wybierać! – To w ogóle nie jest problem. Chłopaki po prostu się wymieniają – tłumaczy br. Łukasz. – Powiem więcej: w tym roku mamy zapisanych czterech chłopaków, którzy przyjadą sami, bez ojca. Nie odmówiliśmy im. Każdy z nich popłynie z jakimś naszym zakonnikiem. Na tych przykładach bardzo dobrze widać, że nawet jeśli ktoś nie ma ojca lub ojciec żyje, ale jest nieobecny w życiu syna, to warto szukać innego mężczyzny, który tego ojca w jakiś sposób zastąpi. Warto rozmawiać z kimś, kto jest starszy, bardziej doświadczony, kto ma możliwość – nawet na chwilę – wejść w rolę ojca.

Czas pokaże

Reklama

Organizacją spływów zajmuje się referat powołaniowy Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Skąd pomysł, żeby wziąć się za takie rodzinne wydarzenia? – Okazuje się, że najlepsze powołania są właśnie z rodzin mających tradycyjny kształt, z mamą i tatą, których, niestety, jest już coraz mniej – mówi kapucyn. – Jednym z owoców naszych działań jest to, że mamy już pewną grupę osób, które przyjeżdżają co roku. Możemy nawet powiedzieć, że zawiązała się już taka wspólnota, która się ze sobą kontaktuje w ciągu roku, a potem razem spędza część wakacji. Synowie stworzyli swoją paczkę, a ojcowie swoją. Jeżeli chodzi o owoce ściśle powołaniowe, to na razie siejemy. Jeszcze jest za wcześnie, żeby mówić o rozeznawaniu powołania, zwłaszcza wśród młodszych chłopców. Czas pokaże, co zbierzemy.

Dla kogo ta wyprawa?

Kapucyński spływ kajakowy to propozycja dla taty z synem (lub synami) od 12. roku życia oraz dla młodzieży męskiej (15-26 lat). Tegoroczny szlak biegnie Czarną Hańczą, największą rzeką Suwalszczyzny, która ma swój początek w najgłębszym jeziorze tego regionu – Hańczy. To jeden z najpiękniejszych i najbardziej znanych szlaków kajakowych, niezbyt trudny, z łagodnymi zakolami i zakrętami z ostrym nurtem. W dolnej części rzeka coraz bardziej meandruje. Trasa spływu prowadzi przez Puszczę Augustowską do Kanału Augustowskiego, w którym czeka osiem śluz, będących atrakcją szlaku.

Nie trzeba wiele, żeby dobrze się odnaleźć na szlaku. Na pewno warto zabrać dużo dobrego humoru, rzeczy natomiast – jak najmniej. Potrzebne będą: namiot, śpiwór, coś ciepłego do spania, kubek, menażka, sztućce, latarka, czapka z daszkiem, kurtka przeciwdeszczowa, worki na śmieci do zabezpieczania rzeczy, ciepły polar, coś przeciwko komarom i krem z filtrem.

Zdecydowanie lepiej się pospieszyć z zapisami, bo trwają tylko do 18 lipca! Wszelkie informacje o spływie i zapisach można znaleźć na stronie: kapszlak.kapucyni.pl . Tutaj też zamieszczone są informacje o kolejnych propozycjach dla dzieci i młodzieży. Są to rekolekcje, kursy, wyprawy, dni skupienia, zawody sportowe i wiele innych.

2023-07-03 17:44

Oceń: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wolność nie jest przywilejem, ale prawem

Domagamy się od państwa, aby nie czyniło swoją żadnej określonej ideologii, aby nie narzucało dogmatów żadnej kultury.

Wydaje się, że zbliżają się czasy, w których bardziej niż w niedalekiej przeszłości będziemy musieli wspominać św. Ambrożego, biskupa Mediolanu z IV wieku, i jego zdolność opierania się uzurpacjom władzy oraz jasnego przypominania, gdzie jest jej miejsce. Jeszcze niedawno wydawało się, że taka sytuacja jest ewentualnością nie do pomyślenia, ale obecnie fakty każą nam widzieć w kwestii wolności Kościoła sprawę szczególnie aktualną. Trzeba wobec tego wszystkiego przypomnieć sobie i władcom, a także tym, którzy im służą, że „cesarz jest w Kościele, a nie ponad Kościołem”. Rządzący nie są bogami!
CZYTAJ DALEJ

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Odszedł Pasterz…

2025-07-12 12:04

Marek Białka

Z udziałem licznie zgromadzonej wspólnoty kapłańskiej, osób konsekrowanych oraz niezliczonej rzeszy wiernych, odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłego 8 lipca k J.E. ks. biskupa Władysława Bobowskiego, biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej.

Mszę świętą, odprawioną w kościele parafialnym pw. śś. Pustelników Świerada i Benedykta w Tropiu pod przewodnictwem bp. Wiesława Lechowicza, biskupa polowego Wojska Polskiego, koncelebrowało kilkuset kapłanów. Już we wstępie do liturgii, główny celebrans nawiązując do życia i duchowości zmarłego biskupa powiedział, że: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud ...”
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję