Bóg drugi raz objawia się Mojżeszowi i przedstawia mu się. W Biblii imię określa osobę, która je nosi. Jak zatem sam Pan Bóg przedstawia się Mojżeszowi?
W Księdze Wyjścia czytamy: „Mojżesz, wstawszy rano, wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan, i wziął do rąk tablice kamienne. A Pan zstąpił w obłoku, i Mojżesz zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział imię Pana. Przeszedł Pan przed jego oczyma i wołał: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność»” (Wj 34, 4b-6).
Bóg nie podaje jednego imienia. Zamiast tego używa różnych określeń. One pomagają nam zrozumieć, jaki jest Bóg. Ludzki umysł nie jest w stanie poznać Pana Boga. Poznajemy Go przez analogię, metaforę i opisy. W pierwszym objawieniu Mojżeszowi Bóg mówi o sobie: „JESTEM, KTÓRY JESTEM”, co zapisywano czterema hebrajskimi literami „JHWH”. To imię wyraża to, kim On jest i co czyni. Żydzi przez szacunek do dziś nie wymawiają tego imienia. Uważają, że jest zbyt wielkie, zbyt święte, by człowiek mógł je pojąć i wymówić. Gdy czytają Pismo Święte, w miejscu, gdzie jest „JHWH”, wymawiają „Adonai”, czyli „Pan”.
W objawieniu najpierw padają słowa: „Pan, Pan”. Hebrajski tekst używa tu właśnie imienia Boga „JHWH”. Jahwe to jest to samo imię Boga, które znali Abraham, Izaak i Jakub. Nie było to nowe objawienie. Bóg przedstawił się jako wieczny, niezmienny.
Reklama
Następnie Bóg mówi o sobie: „Bóg miłosierny” (hebr. El ra-hum). „Miłosierny” można inaczej przetłumaczyć jako pełen współczucia. Pochodzenie tego słowa wiąże się z hebrajskim rechem – łono, wnętrzności; w ten sposób porównuje się miłość Boga do miłości macierzyńskiej. Bóg, jak matka, chce chronić i ocalać życie swojego ludu. Papież Franciszek mówi jasno: „Miłosierdzie to imię Boga”.
Potem Bóg dodaje: „i łaskawy”. Łaskawy (hebr. channun) kryje znaczenie „pochylać się w życzliwości ku niższemu, sprzyjać lub obdarzać”. Jest to łaska, czyli dawanie niezasługującym na to.
„Nieskory do gniewu” to kolejne imię Pana Boga, które objawia Jego cierpliwość wobec człowieka. Hebrajskie określenie erek appajim to idiom, dosłownie brzmiący: „długich nozdrzy”. Znaczy to, że Bóg powstrzymuje swój gniew i czeka na nawrócenie człowieka. Nie obraża się, nie oburza się na obrazę i zło, ale jest cierpliwy wobec swego ludu.
Bóg jest „bogaty w łaskę”. Wyrażenie hebrajskie rab chesed wskazuje na obfitość łaski, dobroci Boga. Nic Go nie ogranicza w bezinteresownej miłości i łaskawości.
Dalej Bóg dodaje: „i wierność”. Bóg jest wierny, ponieważ w Nim jest prawda. Bóg nie zmienia swoich obietnic. Jego miłość względem ludzi jest stała.
Kochający, łaskawy i obdarowujący charakter Boga nie przekreśla Jego sprawiedliwości, ale pomaga człowiekowi w drodze wiary, szczególnie w przyjmowaniu Bożego przebaczenia i łaski.
W Piśmie Świętym zapisane jest proroctwo Micheasza, które wskazuje na Betlejem jako miejsce narodzin Mesjasza. Do tego proroctwa nawiązuje św. Mateusz, gdy relacjonuje spotkanie Mędrców z królem Herodem. To wtedy wezwani arcykapłani i uczeni ludu przytaczają właśnie ten fragment Księgi Micheasza (por. Mi 5, 1), choć nieco zmieniony.
Kim zatem jest sam Micheasz? Warto poznać bliżej tę postać. Otóż Micheasz jest jednym z proroków Starego Testamentu, zaliczanych do tzw. proroków mniejszych (z racji objętości jego księgi, a nie mniejszego znaczenia jego działalności). Jego imię jest wyjątkowe, gdyż z hebrajskiego można je przetłumaczyć jako „któż jak Jahwe” (mikajah). Z Biblii dowiadujemy się, że pochodził on z Moreszet-Gat (ok. 35 km na południowy zachód od Jerozolimy). Żył w czasach wielkiego kryzysu Judy i Izraela (łamanie Przymierza – kult obcych bogów, uciskanie biednych, powszechne zepsucie). Działał za czasów królów judzkich – Jotama, Achaza i Ezechiasza (ok. 740-700 r. przed Chr.), a więc w tym samym czasie co Izajasz, Ozeasz i Amos. Księga Micheasza nie zawiera opisu powołania go na proroka, ale sam Micheasz jest mocno przekonany o tym, że ma misję zleconą mu przez Boga („jestem pełen mocy Ducha Jahwe” – por. Mi 3, 8). Biblia ukazuje go jako gorliwego obrońcę biednych i uciskanych. Prorok ostro krytykował klasy rządzące, przede wszystkim ich manipulowanie własnością ziemi i wypaczenia w kulcie, zabiegał o sprawiedliwość społeczną i wzywał do zmiany postępowania, a zwłaszcza do powrotu do Boga. Według niego, mieszkańcy Judy i Izraela odeszli od Boga i żyją w grzechu (bałwochwalstwo, ignorowanie Bożego prawa i wszechobecna niesprawiedliwość społeczna), a zatem karą za takie postępowanie miało być zniszczenie Samarii (stolicy królestwa Izraela) i Jerozolimy (stolicy królestwa Judy) wraz ze świątynią jerozolimską. Ostatecznie oba proroctwa się spełniły. Wspomina o tym sam Jeremiasz, według którego zapowiedzi Micheasza nie tylko były ostrzeżeniem, ale faktycznie pomogły też mieszkańcom obu królestw zmienić ich relację do Boga i relacje między sobą. Micheasz bowiem nie tylko wzywa do poprawy, ale daje też nadzieję zbawienia – jeśli Izraelici zmienią swoje postępowanie, wówczas Jerozolima zostanie odbudowana. Definitywnie jednak przemiany tej dokona przyszły Mesjasz. Wprawdzie Księga Micheasza jest jedną z najkrótszych ksiąg Starego Testamentu – liczy zaledwie 7 rozdziałów – ale zawiera jedno z najważniejszych proroctw mesjańskich Starego Testamentu. To w Betlejem ma się narodzić przyszły król – Mesjasz. A skoro narodzi się w Betlejem, to będzie pochodził z rodu Dawida, gdyż stamtąd pochodził właśnie ten największy król Izraela (Jezus będzie określany mianem „Syn Dawida”). Co więcej – Micheasz mówi także, że pochodzenie Mesjasza jest odwieczne, czyli „od początku, od dni wieczności”. Nie dziwi więc wspomnienie proroctwa Micheasza w kontekście kończącego się Adwentu.
W takiej obronie dyplomu na UKSW jeszcze nie uczestniczyłam! A to za sprawą studentki dziennikarstwa, która napisała pracę licencjacką podyktowaną pasją i… misją! Brzmi dziwnie? Już wyjaśniam, o co właściwie chodzi.
Wraz z innymi członkami komisji egzaminacyjnej siedzimy w sali wykładowej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Mamy wrażenie, że upał dochodzi do 50 stopni Celsjusza. Kolejni studenci, ocierając pot z czoła, dzielnie wchodzą na końcowy egzamin połączony z obroną pracy, z reguły zachwycają odpowiedziami, dojrzałymi sądami – są już jacyś inni, niż wtedy, gdy rozpoczynali studia. „W czasie dorośli”, jak rzekłby poeta. Promotorzy i recenzenci prac są dumni, im także udziela się nastrój wielkiego święta. I tak jest faktycznie co roku. Dlatego tak bardzo lubię ten czas na uczelni.
Ksiądz Mateusz Smaza wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza z parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Brzegu oraz ich rodzicami i rodzeństwem wybrali się na wakacyjne pielgrzymowanie do Włoch. Głównym celem był Rzym wraz z bazylikami jubileuszowymi, ale nie zabrakło innych pięknych miejsc jak Asyż, Padwa, Wenecja czy Florencja.
- Łącznie nasz wyjazd trwa 9 dni. Włochy przemierzamy autobusem. W drodze do Rzymu odwiedziliśmy Florencję. Mieliśmy tam dłuższy postój, była okazja na spacer - opowiada ks. Mateusz Smaza, dodając: - W Rzymie spędziliśmy trzy dni. Przede wszystkim pielgrzymowaliśmy do 4 bazylik papieskich i tam przeszliśmy przez drzwi święte: [Bazylika św. Piotra, Bazylika św. Pawła za Murami, Bazylika Matki Bożej Śnieżnej i Bazylika Św. Jana na Lateranie]
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
