Agnieszka Helis: Panie Andrzeju, kim są Mężczyźni św. Józefa?
Andrzej Lewek: To ruch mężczyzn, którzy chcą pójść za Chrystusem na wzór św. Józefa. Naszą cechą charakterystyczną jest to, że jesteśmy pionierami świętości życia, a nie ruchem pobożnościowym – bardziej chcemy naśladować św. Józefa, niż czcić. Mogą to zobrazować słowa św. Jana Pawła II, który powtarzał, że nie chce, aby mu stawiano pomniki, ale by realizowano to, czego uczył.
Jak ta nauka przekłada się na wasze życie?
Trudno znaleźć w Biblii jakąkolwiek wypowiedź św. Józefa. To był święty, który zawsze milczał – nie dlatego, że nie miał nic do powiedzenia. Słuchał Boga i realizował to, co usłyszał. Właśnie to chcemy naśladować w naszym życiu. Przykładem może być Post Milczenia, który przeżywaliśmy przed uroczystością patrona (19 marca). W tym czasie nie krytykowaliśmy, nie ocenialiśmy, nie narzekaliśmy. Chcieliśmy słuchać i realizować – tak jak św. Józef.
Naszą formacją jest program „72 godziny do Zmartwychwstałego Życia”. Uczy, jak ułożyć swoje życie według Bożych priorytetów – Bóg, relacja z żoną, odpowiedzialność za dzieci, aktywność zawodowa i posługa „na zewnątrz”. Program obejmuje zaledwie trzy doby w przeciągu roku. Składają się na nie: comiesięczne spotkanie, jednodniowa konferencja oraz weekendowe rekolekcje. Jezus, aby przejść przez Paschę do Zmartwychwstałego Życia, potrzebował 72 godzin. Wierzymy, że jeśli będziemy oddawać Panu jako wspólnota ten czas, w zamian otrzymamy życie w Chrystusie.
Dlaczego to św. Józef jest patronem wspólnoty?
Papież Franciszek napisał, że Bóg powierzył św. Józefowi dwa swoje najcenniejsze skarby – Syna i Jego Matkę – oddał je twórczej odwadze św. Józefa. Nie sterował ziemskim opiekunem Jezusa, On był zupełnie wolny w tym, co robił. Nam również Bóg powierza skarby – nasze żony i dzieci. I od naszej twórczej odwagi zależy to, czy wywiążemy się z tej odpowiedzialności.
Czy warto zachęcać innych do wstąpienia w szeregi wspólnoty?
Oczywiście! Wspólnota umacnia nas w walce, którą codziennie toczymy. Jeśli jesteśmy sami w trudnościach, problemach, decyzjach, to łatwo możemy się zgubić. Potrzeba nam ludzi, którzy umocnią nas, gdy przyjdzie kryzys, zachwianie. Męska grupa to przede wszystkim braterskie wsparcie i pomoc, ale także konfrontacja i weryfikacja naszego zachowania. Uczymy się od siebie nawzajem, jak radzić sobie z daną sytuacją z dzieckiem, w pracy. Obrazuje to doświadczenie łamania zapałek – jedną bardzo łatwo złamać, ale gdy próbujemy złamać wszystkie na raz, jest to niewykonalne – właśnie tak działa wspólnota.
Andrzej Lewek koordynator stowarzyszenia Mężczyźni św. Józefa
Ruch św. Józefa to sieć grup założona 15 lat temu, męska wspólnota, funkcjonująca przy parafii św. Józefa na Rynku Podgórskim w Krakowie. Aktualnie działają w ponad 70 miejscach w Polsce.
Mężczyźni ze wspólnot tworzących „Męski Różaniec” spotkali się w pierwszą sobotę września na wspólnej modlitwie.
Rozpoczęła ją Msza św. w archikatedrze warszawskiej. Eucharystii przewodniczył ks. Kamil Kędzior, michalita z parafii Matki Bożej Królowej Aniołów na Bemowie. W homilii zachęcał mężczyzn do wytrwałego dążenia do prawdy. Podkreślił, że bycie katolikiem oznacza wyznawanie tych wartości, które nie mogą oddalić od Boga, a każde nasze poznanie duchowe musi być oparte o poznanie prawdy. – Tak jak rozwija się współczesny świat, powinno nam również zależeć na rozwoju duchowym. Prawda zawsze wskazuje nam właściwą drogę – mówił ks. Kędzior.
No właśnie, w co wierzę albo lepiej – w Kogo? Na ile my, dorośli, pamiętamy jeszcze prawdy, które stanowią fundament naszej wiary? A może trzeba je sobie przypomnieć – krok po kroku? Jak niegdyś na lekcjach religii...
Proszę nie myśleć, że te katechezy mają skomplikować życie, a zwłaszcza sprawy dotyczące naszej wiary. Są raczej próbą odpowiedzi na mogące się pojawiać trudności w wierze – by gdy się pojawią, nie przestraszyły nas. By pomogły wówczas znaleźć właściwe rozwiązanie. Wydaje się nam np. czymś łatwym przebaczenie grzechów, bo od I Komunii św. znamy zwyczajny sposób otrzymywania Bożego przebaczenia w sakramencie pokuty i pojednania. Ale nie jest to takie proste, jak wygląda. Wystarczy trochę zgłębić temat, aby zdać sobie sprawę z tego, że trudno jest dobrze zrozumieć, co to wydarzenie niesie ze sobą.
Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.
Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
