W niedzielne popołudnie, kiedy ks. Andrzej Garbarz, profesor Uniwersytetu Rzeszowskiego, poszukiwał wśród kolegów książek do pracy naukowej, nikt nie spodziewał się, że następnego dnia – 12 grudnia br. odejdzie do Domu Ojca.
Śmierć księdza prałata Andrzeja była wielkim zaskoczeniem dla jego rodziny, przyjaciół i kolegów, dla środowiska uniwersyteckiego i medycznego.
Msza św. pogrzebowa została odprawiona pod przewodnictwem bp. Jana Wątroby i w obecności ponad 100 kapłanów 14 grudnia 2022 r. w Jaśle w kościele parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Zmarły spoczął na cmentarzu komunalnym w Jaśle.
Ksiądz prałat dr hab. Andrzej Garbarz urodził się 31 sierpnia 1953 r. w Jaśle jako syn Jana i Katarzyny Pec. Po maturze w 1972 r. w Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie ukończył studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze przemyskiej z rąk bp. Ignacego Tokarczuka 4 czerwca 1978 r.
Reklama
Pracował jako wikariusz w parafiach: Kańczuga (1978-81), św. Judy Tadeusza w Rzeszowie (1981-84) oraz w parafii katedralnej w Przemyślu (1984-85). Stąd został posłany na studia specjalistyczne z teologii moralnej na ATK w Warszawie (1985-88). Kolejno pracował: jako wikariusz i współpracownik domu rekolekcyjnego w Jarosławiu (1988-89), katecheta w Przemyślu (1989-90), dyrektor administracyjny WSD w Przemyślu (1990-92), wykładowca teologii moralnej w WSD w Przemyślu (1992-93), wicerektor WSD w Rzeszowie (1993-98), dyrektor Instytutu Teologiczno-Pastoralnego w Rzeszowie (1998-2009).
Ksiądz Andrzej Garbarz w 1993 r. uzyskał stopień doktora teologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie rozprawy doktorskiej pt.: Teologiczno-moralny wymiar pracy ludzkiej w świetle encykliki Jana Pawła II „Laborem exercens”. Natomiast w 2008 r. stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Opolskim. Był długoletnim wykładowcą Uniwersytetu Rzeszowskiego i innych uczelni Rzeszowa oraz współpracował z UKSW w Warszawie i PWSZ w Sanoku. Na Uniwersytecie Rzeszowskim kierował Katedrą Nauk o Rodzinie. Jest autorem licznych publikacji naukowych i promotorem prac licencjackich, magisterskich i doktorskich. Wśród publikacji można wymienić: Zagadnienia życia i zdrowia oraz ich ochrona, Rzeszów 2008; Wokół rodziny. Wychowanie – Kultura – Społeczeństwo, (red. nauk. ks. A Garbarz, G. Grzybek), Rzeszów 2011; Świadectwo mocy miłości. 20-lecie Caritas Diecezji Rzeszowskiej, Rzeszów 2012; Nadzieje chwały. Refleksje eschatologiczne, Rzeszów 2019; Troski dobrego pasterza. 25-lecie działalności Caritas w Jaśle 1996-2021, Jasło 2022. Był recenzentem wielu publikacji książkowych oraz recenzentem przewodów doktorskich. Bardzo znaczny jest jego dorobek jako członka redakcji „Resovia Sacra” i współpracownika czasopism naukowych: „Przegląd medyczny UR”, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” (Kraków) i „Teologia i moralność” (Poznań).
Reklama
Ponadto śp. ks. Andrzej Garbarz pełnił wiele istotnych funkcji społecznych: był m.in. członkiem Komisji Bioetycznej przy Okręgowej Izbie Lekarskiej w Rzeszowie, asystentem kościelnym Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich – Oddział w Rzeszowie i Stowarzyszenia Farmaceutów Katolickich – Oddział w Rzeszowie, członkiem Stowarzyszenia Katolickich Etyków Społecznych Vereinigung für Katholische Sozialethik in Mitteleuropa. Pełnił funkcję kierownika Oddziału Rzeszowskiego Polskiego Towarzystwa Teologicznego.
Współpracował z Caritas Diecezji Rzeszowskiej, był zaangażowany w organizację i przebieg turnusów w Ośrodku Caritas w Myczkowcach, a także w organizację uniwersyteckiego koła Caritas. Był członkiem Zarządu Rzeszowskiego Stowarzyszenia Dziedzictwo Jana Pawła II „Lumen et Spes”. Był związany z Rzeszowską Pieszą Pielgrzymką na Jasną Górę, wielokrotnie biorąc w niej udział i publikując na jej temat.
Jako jaślanin cenił sobie obecność Sióstr Wizytek w rodzinnym mieście. Chętnie je odwiedzał i interesował się życiem sióstr w Jaśle „na Górce”.
Za gorliwą posługę kościelną i społeczną został odznaczony przez władze kościelne w 1993 r. godnością Expositorium Canonicale, a w 1995 r. otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu, był kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej w Rzeszowie.
Ksiądz Andrzej Garbarz dał się poznać jako gorliwy kapłan, żyjący życiem Kościoła. Był otwarty na potrzeby bliźnich i zawsze gotowy pomóc, zarówno studentom, jak też każdemu człowiekowi w potrzebie. Gotowość niesienia pomocy wyniósł z domu rodzinnego, a czynił to cicho i bez rozgłosu.
Ksiądz Prałat spoczął na przemyskim cmentarzu głównym w grobowcu Kapituły Archikatedralnej
Takie oto słowa zostały zapisane w dedykacji umieszczonej w książce, którą otrzymałem od ks. prał. Zdzisława Majchra z okazji obłóczyn. Od tamtego momentu wielokrotnie stawał on na mojej drodze powołania. Towarzyszył w życiu seminaryjnym, wspierał modlitwą i rozmową, na którą zawsze znajdował czas pomimo licznych swoich obowiązków. Był obecny w dniu moich święceń kapłańskich i koncelebrował ze mną Mszę św. prymicyjną. Dziś, po kilku latach od otrzymanej dedykacji, w kilku myślach i wspomnieniach pragnę przywołać postać czcigodnego jaćmierskiego Rodaka.
Ks. prał. dr Zdzisław Majcher przyszedł na świat jako syn Andrzeja i Marii z domu Żebrackiej, 15 stycznia 1929 r. w Bażanówce, należącej do parafii Jaćmierz. Szkołę powszechną ukończył w Jaćmierzu, a gimnazjum w Sanoku. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w 1948 r., wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Uwieńczeniem formacji intelektualno-duchowej było przyjęcie z rąk bp. Franciszka Bardy, 21 czerwca 1953 r., święceń prezbiteratu. Jako młody kapłan został skierowany do parafii Szebnie. Po roku posługi podjął studia z prawa kanonicznego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1958 r. rozpoczął pracę w Kurii Biskupiej w Przemyślu jako notariusz. Powierzoną funkcję wypełniał do roku 1970. Równocześnie spełniał funkcję kapelana bp. Franciszka Bardy, a następnie bp. Ignacego Tokarczyka. Był obrońcą węzła małżeńskiego i promotorem sprawiedliwości. W latach 1968-71 był wikariuszem ekonomicznym parafii Nehrybka. Następnie pełnił funkcję wicekanclerza (1970-76), a później kanclerza Kurii Przemyskiej (1977-92). W latach 1992-2005 był oficjałem Sądu Biskupiego. Po przejściu na emeryturę pełnił funkcję adwokata. W dowód wdzięczności za gorliwą pracę na rzecz Kościoła przemyskiego mianowano go kanonikiem gremialnym Przemyskiej Kapituły Metropolitarnej (1970) oraz honorowym Prałatem Jego Świątobliwości (1990). Do końca chętnie śpieszył z pomocą duszpasterską w parafiach przemyskich oraz w zgromadzeniu Sióstr Sług Jezusa. Zmarł 30 maja br. w przemyskim szpitalu. Jego ciało 1 czerwca spoczęło w grobowcu Kapituły Archidiecezjalnej na cmentarzu głównym przy ul. Słowackiego w Przemyślu.
Święty Rafał Kalinowski, karmelita, stwierdził, że „świętość to nic innego jak tylko pełnienie zwyczajnych obowiązków z niezwyczajną gorliwością”. Powyższe słowa bardzo dobrze odzwierciedlają życie i pracę śp. ks. Zdzisława. Wszystkie obowiązki, zadania, jakie zostały mu zlecone, wykonywał z wielką gorliwością i zaangażowaniem. Nigdy nie pozwalał sobie na bylejakość w tym, czego się podejmował. W jego mieszkaniu zawsze panowała atmosfera pracy, nawet gdy był już na emeryturze. Mimo wielu zajęć potrafił znaleźć czas na rozmowę przy herbacie. Udzielał wtedy różnych wskazówek, akcentował potrzebę modlitwy w życiu kapłańskim. Mówił, że bez rozmowy z Panem Bogiem nasze życie traci sens i jakiekolwiek znaczenie. Słowa te potwierdzał swoją codziennością. Wielokrotnie można było go zastać w kaplicy, gdzie szukał umocnienia i wsparcia, trzymając w swych dłoniach różaniec czy modlitewnik. Troska o bliźnich motywowała go do częstej posługi w konfesjonale. Postrzegano go jako cierpliwego i wytrwałego sługę Bożego miłosierdzia oraz człowieka o wielkim sercu.
Największy podziw budziła jego prostota, pokora i skromność. Przez całe życie pełnił ważne kościelne funkcje i urzędy. Często odpowiadał za powierzonych mu ludzi, musiał mądrze i roztropnie rozwiązywać trudne zadania i problemy. Współpracował z kolejnymi przemyskimi biskupami. Nie czynił jednak tego z zarozumiałością i niewłaściwą dumą. Zawsze wychodził do innych z dobrym słowem i życzliwością. Dzięki takiej postawie zaskarbił sobie wielu przyjaciół.
W ostatni Wielki Czwartek, tak jak zawsze z uśmiechem na ustach i życzliwością wypisaną na twarzy podszedł, aby porozmawiać, zapytać o znajomych i złożyć świąteczne życzenia. Nikt nie przypuszczał, że będzie to ostatnie spotkanie, bo miał jeszcze tak wiele do opowiedzenia i podzielenia się swoim życiowym doświadczeniem.
Śmierć nie jest jednak końcem naszego istnienia, ale przejściem do życia wiecznego z Bogiem. Dziękując za piękne życie i kapłańskie powołanie realizowane przez 59 lat, za każde słowo, gest dobroci, uśmiech i pracę w archidiecezji, polecamy Cię, Czcigodny jaćmierski Rodaku, Bogu pełnemu miłosierdzia. Świadomi, że Twój pogrzeb odbył się w pierwszy piątek czerwca, ufamy, że Serce Jezusa, które uwielbiałeś słowami litanii, nazywając Je życiem i zmartwychwstaniem, da Ci radość życia wiecznego. Odpoczywaj w pokoju.
Marcin Jabłoński, marszałek województwa lubuskiego
Marszałek woj. lubuskiego Marcin Jabłoński poinformował w piątek o rezygnacji ze swojej funkcji. Powodem jest - jak dodał - wydarzenie drogowe z jego udziałem, które miało miejsce 26 czerwca.
26 czerwca na trasie S3 między Sulechowem a Zieloną Górą kierowana przez Jabłońskiego służbowa skoda suberb zderzyła się z bmw, a następnie z barierami energochłonnymi. Nikt nie odniósł obrażeń. Do internetu trafiło jednak nagranie, na którym widać, jak skoda podjeżdża blisko poprzedzającego ją auta, a następnie wyprzedza je prawym pasem. Potem widać, jak skoda przy powrocie na lewy pas ma kontakt z wyprzedzanym autem, po czym ociera się o bariery po lewej stronie jezdni, wzbijając w powietrze tumany kurzu. Policjanci zdecydowali o zatrzymaniu prawa jazdy Jabłońskiemu. Obsługujące kolizję funkcjonariuszki zdecydowały o skierowaniu wniosku o ukaranie do sądu.
Premierowy odcinek nowej kampanii Grupy Proelio "Małżeństwo jest cudem" - "52 lata spełnionego małżeństwa. Jak to osiągnąć?". Bohaterami filmu są Irena i Jerzy Grzybowscy, założyciele inicjatywy Spotkań Małżeńskich, którzy od blisko 50 lat posługują małżonkom ucząc ich dialogu.
W reportażu dzielą się wieloma cennymi radami. Warto obejrzeć i się zainspirować! Nade wszystko jest to jednak wartościowe świadectwo, pokazujące że piękna i wierna miłość na całe życie jest możliwa. Autorem filmu jest Damian Żurawski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
